In de Richterentijd werd Israël bestuurd door richteren of rechters?

Richteren , het zevende bijbelboek in de bijbel, verhaalt over de periode waarin de joodse stammen geen centraal gezag kende, maar wel charismatische leiders die in gevallen van nood opstonden (of geroepen werden). Zij gaven leiding in de strijd tegen vijanden, en traden vervolgens op als rechters. De periode zonder centraal gezag is een historisch feit, maar wordt in dit boek gepresenteerd als een tijd waarin de stammen van Israël telkens werden aangevallen door andere volken. In werkelijkheid was het de periode waarin de Israëlische stammen het land Kanaän geleidelijk aan binnentrokken en daarbij strijd leverden met gevestigde stammen. Het boek is tot stand gekomen tijdens de Babylonische ballingschap. Het bestaat uit drie delen: een inleiding waarin o.a. de verovering van Kanaän beschreven wordt (hoofdstuk 1 en 2), de verhalen over de richteren (hoofdstuk 3 t/m 16), en een aanhangsel waarin onder meer verteld wordt over de bijna volledige vernietiging van de stam van Benjamin. Er waren in totaal vijftien richteren, of richters, twaaf mannen en een vrouw. Zij waren een soort verlossers, door god gezonden als het volk weer eens afvallig was geweest en daarvoor gestraft werd met onderdrukking door een ander volk. De richteren waren achtereenvolgens:
Uitleg vanuit de SV online