Moet en kan je je vader vergeven na incest?

De bijbel heeft het over de andere wang toekeren,maar spreekt niet over andere lichaamsdelen! Mijn antwoord is:NEE en NEE.

officieel moet dat wel volgens de bijbel,MIJ KOMT alle wrake toe zegt God,
Maar dat lukt je toch niet van nature ik zou het wel vergeven maar niet vergeten als hij oprecht berouw toont

De vader in kwestie was dan geen goede christen, en dat is wat heel anders.

De enige geldige reden waarom je zoiets zou moeten vergeven, is om zelf heling te vinden en verder te kunnen met je leven zonder steeds in wrok om te moeten kijken naar de mens die je vertrouwde en die je dit heeft aangedaan. Niet omdat de Bijbel dat zegt. Een hele moeilijke opgave lijkt mij.

Moeten niet, maar je kunt dat wel. Als je ziet en begrijpt waarom hij dat deed, dan kun je begrip opbrengen voor wat er gebeurde. Maar hij moet verantwoordelijkheid nemen voor wat hij deed en zolang hij dat niet gedaan heeft, kun je niet vergeven. Alles heeft zijn volgorde. Vergeven komt voor vergeten. Wat de bijbel leert is dat het mogelijk is, maar legt je niet op zomaar te vergeven. Als die ander geen spijt heeft, kun je niet vergeven. En het heeft niets met een goede Christen te maken als je niet kunt vergeven als hij geen spijt heeft. En eerst uw ouders is een gebod, maar als er incest gepleegd is, dan hoef je die ouder niet te eren. Dan geldt dat niet. Pas als hij spijt heeft en jij hebt hem kunnen vergeven, dan pas kun je weer aan eren gaan denken, maar eerder niet...

Moeten vergeven dat kan evenmin als van iemand verplicht moeten houden.
Of je er toe in staat bent zal van de persoon afhangen die het moet vergeven.
Bij ernstige zaken als incest en mishandeling (hoewel incest een vorm is van mishandeling)is het zeer mopeilijk en gaat niet zelden gepaard met ernstige soringen in het gerdag en ontwikkeling van het slachtoffer.
Omdat kinderen vaak een oneindige vorm van loyaliteit hebben t.o.v. de dader komen die kinderen dan ook vaak in grote problemen met de maatschappij. Iemand waarvan hun leven afhahgt (in de ogen van een kind) en die zo met kinderen omgaat zal het vertrouwen van het kind in de medemens erg veel geweld aan doen.
Als zou het kind in staat zijn dit te vergeven dan nog heeft de maatschappij de taak de dader niet ongestraft weg te laten komen en hoe droevig ook, ook daarvan zullen de kinderen weer de dupe worden. Hij is en zal het kind van de rekening zijn.

Het enige en ene wat je dient te doen is jezelf helen van de invloed dat het ( de misdadige handelingen) op je leven hebben.

Jij hebt geleden , en jij krijgt ( van God of van de geest van leiding of van de sterkte die in ons zelf zit ) een betere toekomst als je met jezelf in het reine komt.

Als jij je vader kan vergeven , en als dat intuïtief het best voelt om te doen , dan kun je het doen. Maar denk hier eerst aan je zelf en niet aan wat je vader's toekomst betreft. Het gevaar is , dat wij in onze goedheid , eerst aan anderen willen denken , zelfs na wat er gebeurd is . Terwijl je hier eerst aan jezelf dient te denken. Als je vader nu lijdt om wat hij gedaan heeft is het zoals het gaat.

Daar hoef je hem nog niet voor te vergeven.

Ik heb zelf in mijn jeugd ook veel meegemaakt. Vader alcoholist en sloeg moeder! Ben zelf niet fysiek mishandeld maar wel geestelijk en heb het allemaal van behoorlijk jong meegemaakt en veel bij andere mensen gewoond. Uiteindelijk ook heel veel moeten leren qua vergeven anders kom je gewoon geen stap verder in je leven. Het gaat erom dat je inderdaad je vader moet vergeven en eigenlijk vergeef je dan jezelf. Op deze manier hef je de blokkade op om weer te kunnen ontvangen. En of je nu christen bent of katholiek dat maakt geen donder uit je bent een mens en daar gaat het om. Ondertussen ben ik best ver gekomen, maar ik ben 41 jaar en mijn langste relatie is 1 jaar. Er blijft altijd wel iets je achtervolgen, maar door te vergeven ben ik absoluut gelukkiger geworden. Met name de alternatieve geneeswijze heeft mij veel gebracht. NLP, hypnotherapie, taichi, NEI en emotioneel lichaamswerk. Een psychiater bracht mij echt helemaal nergens. Ik wens je heel veel sterkte en veel liefs XXX

Je kunt je vader niet eren, als jouw vader geen vader voor je is geweest.
En dat is zeker het geval bij incest.
Er staat zelfs in de door jouw genoemde bijbel, dat het beter is om met een molensteen om je nek in het water geworpen te worden, dan om een kind iets aan te doen.
En als je je vader wilt vergeven, zal hij bij jou moeten komen, en door het stof moeten kruipen, en dan staat het jou vrij om hem al dan niet te vergeven.
Dus ga nou niet aan jezelf twijfelen, het heeft niets met jou te maken.
Jij kan er niets aan doen, dat er zulke erge dingen met je zijn gebeurd.

Het is iets tussen jou en je vader, en hangt af van de mate van incest, de omstandigheden, en hoe jij zelf je geloof als "goed" ziet.

Ik ben niet gelovig, maar geloof wel in vergeving, maar niet voor alles. Als je vader je moeder had vermoord, kon je 'm wellicht nooit vergeven. Als de incest onderdeel van tirannie en geweld was, valt er mijns inziens ook niet veel te vergeven.

De een zal er ook zwaarder aan tillen dan de anders. De een z'n leven is er door verpest, een ander heeft het na een paar jaar achter zich gelaten, en zal dan wellicht aan "vergeving" toe zijn.

Het is zeker niet zo dat je dat "moet" vergeven, ook al zullen sommigen in je omgeving je dat in willen fluisteren, omwille van de goede orde (lees: eigenbelangen). Je vader heeft al alleen aan zichzelf gedacht, en nu raad ik je aan hetzelfde te doen, als dat het beste voor jou is.

Je bent een goeie christen als je je vader niet vergeeft!
Jij bent een Engel je vader is een demon. God zal ook nooit Satan vergeven, want dan groeit de Satan alleen maar in zijn kracht, en hij heeft jou nog meer in je macht.
Veel sterkte van een lotgenote.

Volgens de bijbel is het helemaal niet erg om je kinderen te mishandelen of tot sex te dwingen. Kinderen worden gezien als bezit waarmee de ouders mogen doen wat ze willen. Als je me niet gelooft moet je je maar eens verdiepen via onderstaande link. Als iemand me een min wil geven ook.

Ik geloof niet in de bijbel dus van mij hoef je je vader niet te vergeven.

Ik ben geen christen, maar kan je wel een wedervraag stellen: wat is een vader? Wat maakt een vader tot vader?

Volgens mij is een vader iemand die voor een kind zorgt, het een veilige omgeving biedt, het opvoedt op zo'n manier dat het kind als volwassene het leven zo goed mogelijk aan zal kunnen.

Volgens mij is een vader niet de man die toevallig de moeder heeft bevrucht, om daarna niet aan bovenstaande omschrijving te voldoen. Een vader is niet de man die het eigen huis tot de meest ónveilige plek ter wereld maakt. Een vader is niet de man die het kind beschadigt voor het leven.

Wat denk jij dat een vader is? Is jouw vader dat voor je geweest? Zo nee, waarom zou je hem dan moeten 'eren'?

Wat betreft vergeving: ook in de bijbel bestaat er strafrecht. Het is blijkbaar niet de bedoeling om alles maar te vergeven en misdadigers vrijuit te laten gaan omdat alleen god zou mogen oordelen en straffen.

Als je geen wraak neemt op je vader door hem te doden, is dat 'vergeving' zat. En mocht je alsnog aangifte kunnen doen tegen je vader, dan is daar niets mis mee, het is zelfs toe te juichen.

Dat hangt van jouw eigen definitie (/mening/waardering/gevoel/etc.) van een 'goeie christen' af. Als je Christen bent slechts voor 't 'uiterlijk', voor anderen, naar buiten toe: dan vraag ik mij af wat de waarde daarvan is. Het lijkt er mij om te gaan wat de term 'een goeie christen' voor iedereen zelf zou betekenen. Dus pas als jijzelf voor jouwzelf daar antwoord op kan geven, kan je ook zelf pas wel of niet concluderen of je dat blijft na wel/niet vergeven.
Als een ander dat voor jouw moet beoordelen, dan is dat slechts gezien vanuit 't oogpunt van die ander - hoe díe persoon de term 'een goeie christen' definieert.

Tenzij jouw geloof dus afhangt van de definitie daarvan van de mening van anderen. Maar als dat zo zou zijn, kan je dan nog eigenlijk wel spreken van geloof... Ik denk het niet. Het zou dan in elk geval geen individueel geloof zijn, maar iets gezamenlijks. Oftewel het zou dan afhangen van die mensen waar jij omgang mee hebt. Dat zou dan een grote variabele zijn, die ook daadwerkelijk steeds varieert - omdat je steeds contact met andere mensen zult hebben. Ook dan is de vraag wat de vergeving dan waard zou zijn - die vergeving is dan immers aan verandering onderhevig.

Mijn conclusie is dat je eigenlijk alleen voor jezelf kan uitmaken wat vergeving waard is in relatie met de term 'een goeie christen'.

Ik denk dat als je vader ECHT berouw heeft van wat hij heeft gedaan en dat ook toont, dat je hem dan wel moet vergeven. Als hij geen echt spijt heeft dan weet ik het nog niet zo zeker.

Mag ik het eerst even bekijken vanuit de beleving van je vader?
Het plegen van incest is op geen enkele manier goed te praten, maar probeer wel te begrijpen hoe het kan ontstaan.
Ieder mens kan een afwijkend sexueel gedrag hebben, dat zo sterk kan zijn, dat het alle normen en waarden van de tafel veegt, er kan een enorme drang onstaan om zich zelf te ontladen in een ziekelijke afschuwelijke, mensonterende handeling.
Telkens weer zal deze drang terug komen, totaal tegen zijn eigen wil in, hij zal iedere keer zich schamen, walgen van zich zelf, wroeging hebben.
Hij voelt zich geen goede vader, hij voelt zich mislukt, zijn hele leven is verwoest, veel plegers van incest plegen uiteindelijk zelfmoord, ze ontvluchten de wereld en de mensontwaardige situatie.
Plegen van incest is een buitengewoon ziekelijke handeling, het zijn patiënten, zwaar ziek, vaak ongeneeslijk, maar het is nog steeds je vader, dat verandert nooit meer.
Tijden sessie's heb ik wel eens te maken met dit soort mensen en de slachtoffers, ik heb met allebijde te doen, moeilijk te begrijpen, moeilijk te aanvaarden.
Probeer het! Probeer het nog eens en nog eens!
Het zal je ongelooflijk veel goed doen, als je het kan!
Jouw vader stond vroeger ver boven je en keek omlaag naar wat hij deed.
Als je hem kan vergeven, sta jij boven hem, reik hem dan de hand en vergeef hem, en zie hoe klein hij eigenlijk wel is, hoe hulpeloos, hoe verdrietig, hoe ziek!
Pas als jij weer boven hem staat door hem te vergeven, kan jij weer door met je leven, echt door, je zal je sterker gaan voelen en nooit meer het kleine huilende misbruikte meisje, vergeven in de naam van God, daar kan je alleen maar beter van worden en een goed christen.
Liefde heelt alle wonden, bedankt voor je vraag en je moed om het te vragen!
De eerste stap heb je bij deze hierdoor zelf genomen.

God wilt en kan door jou heen vergeven, dat wil nog niet zeggen dat je de daad vergeeft, die hoef je niet te aanvaarden als het eren van je vader of moeder.
Het vergeven staat los van de daad, God keurt die daad ook niet goed.Hoop dat je hier iets aan heb. Er zijn vele christensite`s waar je ook terecht kunt.

De bijbel is mensenwerk, her en der herkenbaar als broddelwerk.
Toch staan er ook heel bruikbare zaken in die we als mensheid goed zouden kunnen gebruiken. Er staat ook in "heb uw naaste lief etc", maar dat heeft je vader schijnbaar wat letterlijk opgevat.
Je bent als onafhankelijk, zelfstandig individu geboren en de enige die zeggenschap over jou heeft ben je zelf. Volg in dit geval je gevoel en neem daarbij in acht dat vergeven iets anders is dan vergeten.
Je mag een moordenaar wel vergeven, maar eerst dient er wel recht gesproken te worden, oh, zo.

Sterkte.

Vergeven in deze zin is eigenlijk niets anders dan alles wat je je vader wilt aandoen in gedachte of daad in de handen van God laten zodat je zelf vrij wordt. de wrake is des Heren weet je wel . dus laat los de Heer zorgt daarvoor
raak los van wraakgevoelens, etc en negatieve gedachtes over je verleden. die uiteindelijk zouden kunnen leiden naar zaken waar jij weer zonde op je neemt. vergeven zorgt er voor dat je niet hoeft te handelen naar de macht van de zonde *bijbels gesproken.

Je kan hem niet eens vergeven zolang hij niet om vergeving vraagt.

Maar feitelijk is deze vorm van vergeving nodig om los te komen van wraakgevoelens die jezelf zodanig kunnen
obsederen dat je een rot leven hebt
laat los en u zult losgelaten worden.
moeilijk maar is wel mogelijk.
maar niet zonder God Geest
En bovendien iemand vergeven betekent niet dat je nog met hem om hoeft te gaan.
dus je kan best zeggen ik vergeef je maar ik hoef je niet meer te zien. dat is je taak niet .
Maar door te vergeven zorg je dat de invloed die hij op je heeft verminderd en verdwijnt.

pas dan is er ruimte voor uitgesproken vergeving.
en geloof me dat doe je dan zelfs van harte als blijkt dat hij zijn fout erkent.
zolang dat niet aan de orde is is er ook een plaats voor vergeving te geven,
en je ouders eren is hiet nog niet aan de orde.

Toevallig kende ik ooit een vrouw die " misbruikt was " door haar eigen vader.

Haar vader vingerde haar soms.

Zij heeft haar vader vergeven... soms denk ik ook dat de man slecht was : Maar toch geloof ik niet zo in het nut van een straf.

Ook bijvoorbeeld dieren straffen vind ik vaak een slecht iets.

See no evil : hear no evil.