Betekent het 'oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld worde' dat degene die oordeelt eigenlijk een oordeel velt over zichzelf?
Omdat ergens anders in de Bijbel iets staat over een engel die geen oordeel over iemand durfde uit te brengen omdat alleen God kan oordelen of zo...
Dan vroeg ik me af, als iemand een ander oordeelt, of het dan werkelijk zo is dat die ander is zoals die oordelende persoon het zegt, of dat het slechts een projectie is op de ander van wat hij of zij zelf is?
Met andere woorden: wees erop bedacht voordat je een ander de maat neemt, want je loopt het risico dat je zelf een 'zonde' begaat die je bij een ander veroordeelt. In die zin veroordeel je dan jezelf. Misschien ken je het oudtestamentische verhaal van koning David wel. Hij heeft Uria, een trouwe knecht, laten doodschieten door zijn vijanden om Bathseba te kunnen trouwen. Hij wordt daarna opgezocht door de profeet Nathan die een verhaal vertelt over een man die één schaap had en een man die een heel grote kudde had. Desondanks nam die rijke man bij een feest het schaap van die arme man af. David wordt woedend en zegt dat die rijke man moet worden gedood. Nathan zegt dat David die rijke man is (hij was immers de koning), waarmee David feitelijk het doodsoordeel over zichzelf heeft uitgesproken.
Dat oordeel heeft trouwens niet letterlijk plaatsgevonden, wel is de zoon die Bathseba toen bij zich droeg, kort na de geboorte overleden.
Bijzonder helder uiteengezet!
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.