Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Is ietsisme een stroming met mensen die er iets over te vertellen hebben?

Vergelijkbaar bijvoorbeeld met atheïsme waar mensen zich mee associëren, of is het meer een stilzwijgende groep die vooral door hun "standpunt" of wellicht het ontbreken ervan weinig aan het woord is? Of is deze groep te divers of te vaag om uberhaupt als groep te zien?

Zijn er mensen die zich volmondig profileren als ietsist?

Uit sommige peilingen blijken ietsisten zelfs de grootste geloofsgroep te zijn.

https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_atheism#Europe
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ietsisme

Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
in: Religie
2.6K
erotisi
8 jaar geleden
Ik denk dat dat inderdaad een beetje eigen is aan iets vaags en onduidelijks het laat zich niet makkelijk profileren. Al gaat het natuurlijk niet alleen om dat iets maar ook in welke mate jou dat iets iets doet. En zolang dat laatste gering is zal er van een stroming niet snel sprake zijn. Maar het laatste is natuurlijk weer afhankelijk van het eerste
Amadea
8 jaar geleden
Die wiki is genomineerd voor verwijdering omdat het zelfverzonnen en nietszeggend is. De vraag is gebaseerd op een niet bestaande stroming...
Poet
8 jaar geleden
Deze video gaat precies daarover:
https://www.youtube.com/watch?v=gvcb5hJuEgU
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
@Amadea Of iets een stroming is valt of staat hoop ik niet bij het wikiartikel. Het is in ieder geval een categorisering die toch niet te ontkennen valt. Of zie jij dat anders? Het probleem van het wel een stroming/niet een stroming zijn lijkt hem vooral te zitten in waar de (niet)stroming vandaan lijkt te komen, geen grote moeite willen steken in het vraagstuk waar zij een dat "iets" antwoord op geven. Anders gevraagd, zou deze "stroming" dan wel bestaand zijn:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Apathe%C3%AFsme
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
@ MrTomaat, je vraag, lijkt mij het gevolg van afgescheiden denken. Die gene, die zich niet aangetrokken voelt tot het minimaliseren van zijn wezen als mens door een mens- bedachte hierarchische struktuur, zal zich niet binden aan een die groep. De groep als issue geeft nog veel meer duidelijkheid over de effecten ervan, en is dan nog niet eens verbonden met religie.
Daarin kun je bv ontdekken, dat het juist de groep zelf is, die de buitenstaander van die groep wil duiden, en niet die buitenstaander, die heeft daar geen behoefte aan. Voorbeeld: iemand die geniet van voetbal, kan dat ten volle genieten als hij zich niet bind aan voorkeuren, voorkeuren maken je eenzijdig, wat bij de fans of supporters duidelijk is te zien.
Zij voelen zich door hun identificatie gesterkt, en de buitenstaander begint de vorm te krijgen van een vijand.....iets wat door de buitenstaander niet zo word ervaren, hij geniet van voetbal wanneer het goed gespeeld wordt en het maakt niet uit waar of welke groep. Het is dus het denken, wat de 'groep' maakt.
En het is dus de groep, die de 'vijand' maakt. Het is duidelijk lijkt me, dat het denken van ons de grote verdeler is, terwijl het doel van de struktuur-kerk, juist éénheid is.( heelheid, heiligheid)
Heelheid kan via ons denkproces niet tot stand komen, dat kan het 'denken' niet, want dualistisch in zijn werking.
En wat die groep ook bedenkt.., een hark- een wolk- een geloof- of zwarte piet..dat lijkt mijnsinziens niet van belang, de verdeling heeft al plaats gehad, door het denken als een groep. En hoe moet je dat nou noemen..om tegemoet te komen aan je vraag...
Mensisme misschien? Moet de kerk-struktuur dan mens als vijand zien?
Is dat misschien wat groepen doen, de mens als tegenstander maken?
Tegenstander van zichzelf?? Noem het wat je wilt, catagoriseer de mens, verdeel wat je verdelen wilt, bedenk wat je scheiden wilt....maar ik doe er niet aan mee. 'Spiritueel' is kenbaar in elk mens, misschien ook heel latent en nauwlijks merkbaar, dus misschien is dat het woord wat je zoekt?
Ik weet het niet, ik wil er niet over 'denken' want dan verlies ik wat ik juist ervaren heb. ( zeker niet persoonlijk hoor, geschreven aan mezelf! ;-) bedankt voor je vraag)

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Het ietsisme kenmerkt zich door het geloof 'dat er wel iets is' zonder dat men zich commiteert aan een bepaalde godsdienst of haar leefregels. Hoewel de term vaag klinkt en sommigen ook werkelijk geen idee hebben van wat er dan is (een grote waarheid achter alles of zo).
Wat ze er vaak wel over kunnen vertellen is, waarin zij niet geloven; heel vast omlijnd is hun geloof daarom niet, maar hun 'ongeloof' in een aantal zaken is dat wel. Je zou het ietsisme dus onder het agnosticisme kunnen scharen.

Een agnosticus (letterlijk: niet-weter) is iemand die God noch aanvaardt, noch verwerpt. Door vele godsdiensten wordt agnosticisme fel veroordeeld, maar sommige (zoals het boeddhisme, dat trouwens aanspoort om geduldig de wereld te onderzoeken, waarna men vanzelf tot de voor die persoon juiste conclusies zou komen) niet. De protagonist van het agnosticisme was de Griek Socrates, die immers stelde dat het enige wat hij zeker wist, was dat hij nu juist niets wist. Hier wordt 'weten' eerder in de zin van een diepe overtuiging gebruikt, dan in de zin van parate kennis: ook Socrates wist best dat drie plus drie zes is. Door zijn constante zelfonderzoek (en dat van anderen die bij hem om raad kwamen) probeerde hij tot positieve kennis te komen. Een van de aan Socrates toegeschreven stellingen is dat niemand bewust zondigt: fouten komen niet voort uit boosaardigheid, maar uit gebrek aan inzicht. Iets dat vele agnostici en ietsisten ook onderschrijven. Vaak hanteren ietsisten voor zichzelf leefregels, die je best met die van godsdiensten kunt vergelijken. Andere 'ietsisten' nemen van de ene godsdienst het ene, van de andere het andere over; je zou hen daarom ook godsdienstshoppers of eclectici ('uitkiezers') kunnen noemen.

Ik hoop dat dit 'iets' voor je verduidelijkt.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Poet
8 jaar geleden
Ietsisme hoeft niet de gedachte uit te sluiten dat men ooit kennis kan krijgen van de boevennatuurlijke kracht / macht die men nu nog als "iets" aanduidt. Agnosme betekent wel dat men gelooft dat het hogere onkenbaar is, zo dat al mocht bestaan.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
@ Poet Ja, dat klopt -- maar dat geldt voor alle aanhangers van welke godsdienst dan ook, evenzeer. Vandaar dat het verschijnsel bekering bestaat. Vanuit 'gebrek aan inzicht' kan men immers de toestand van inzicht wel bereiken.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Je schetst een subtiel verkeerd beeld, daarom geef ik een min. . Een agnosticus is van mening dat je de boven natuurlijke wereld niet kunt kennen omdat hij niet toetsbaar is. Er is daarom geen enkele aanleiding het bestaan van god te veronderstellen. Een ietsist gelooft dat er iets is. Het is dus onmogelijk het ietsisme onder het agnosticisme te scharen. Dat Socrates een agnosticus was is niet waar. Zijn uitgangspunt was "Ik weet dat ik niets weet" en dit heeft helemaal niks met godsdienst te maken maar is bedoeld om op basis van dialoog te komen tot kennis.

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding