Wat wordt bedoeld met de 'Griekse grondtekst' waarop sommige bijbels zijn gebaseerd?

De " griekse grondteksten" verwijzen naar de teksten die in 360 door Athanasius van Alexandrië in een lijst zijn samengesteld.

De bijbelteksten zelf zijn gemaakt door meerdere personen op meerdere tijdstippen, en mondeling herhaald en veranderd tot ze goed genoeg waren. Pas vanaf 900 v.Chr. kregen ze definitief vorm, vooral in de periode rond 450 v.Chr. Er ontstonden nog teksten die later in de bijbel belanden in de periode 400-100 v.Chr., maar die werden later betwist (zie hieronder). De Nieuw-Testamentische teksten ontstonden op een veel kortere periode, ruwweg tussen 50 en 150 n.Chr.

De bundeling van de teksten, een 'canonvorming' of selectieproces, duurde eerder 300 jaar dan 1600 jaar. De oudste lijsten van 'heilige teksten' met voldoende weerklank en niet al te veel onderlinge tegenspraak (!), werden in de eerste eeuw n.Chr. samengesteld. In 397 werd bij een concilie in Carthago beslist welke boeken in het Oud Testament thuishoorden, dertig jaar eerder had Athanasius van Alexandrië zijn lijst met Nieuw-Testamentische boeken klaar. En die beslissing leverde de huidige bijbel op zoals we die nu kennen.

De willibrordvertaling was bedoeld om de bijbel leesbaarder te maken voor de gelovigen. In 1975 is de eerste willibrordvertaling verschenen waar direct veel kritiek op kwam. Er zou te weinig aan de brontekst gehouden zijn.
De tweede geheel herziene versie verscheen in 1995. Bij de vertalers stond trouw aan de brontekst en toegankelijk taalgebruik voorop. Of dit ook daadwerkelijk gelukt is, is een punt voor discussie.

De reden dat sommige teksten gesneuveld zijn is dat de vertalers dachten dat het niet duidelijk genoeg was.

In de bron kun je lezen dat Nederland al 23 bijbelvertalingen kent.