Heeft de protestantse leer een belemmerende invloed op het worden van orgaandonor?

Ik ben zelf protestant ,maar op zich speelt dit niet de hoofdrol bij mij om geen donor te zijn. Bij leven wil ik donor zijn als 1 van mijn familieleden ziek zou worden , maar nooit en ten nimmer zal ik donor worden bij overlijden. Kijk en daar komt wel mijn geloof om de hoek kijken , ik ga er persoonlijk vanuit dat God mijn levenseinde bepaald heeft , daar zal ik geen minuut overheen gaan , van eeuwigheid af wist God dat ik ooit geboren zou worden en God weet ook van eeuwigheid al af ook het tijdstip van mijn overlijden , daar kan geen arts of apparaat mij langer in leven houden (dit is mijn vaste geloofsovertuiging ) Daar je als donor bij overlijden niet echt dood bent voor ze de organen eruit halen ben ik daar persoonlijk op tegen om dit te doen. Als het leven echt eruit is en het hart staat echt al stil , dan kunnen ze de meeste organen niet meer gebruiken , dus je moet nog in leven zijn als de organen eruit gehaald worden , je bent dan misschien op dat moment hersendood , maar hersendood is nog niet de absolute dood en daardoor gaat de arts ingrijpen in het stervensproces wat in feite niet goed is , en als de organen eruit gehaald zijn, dan sterf je pas echt en gaat het hart echt dan pas stilstaan . En vanwege mijn geloofsovertuiging kan alleen God mijn levenseinde bewerkstelligen en mag dat niet een arts doen door mij in mijn stervensproces open te snijden en organen er uit te halen en dan pas sterf je echt. Dus het is niet de protestantse leer die het verbied of zo , maar ik voel persoonlijk als protestant dat God mijn levenseinde moet bewerkstelligen en niet de arts . ( dit is wel mijn persoonlijke mening , er zullen wellicht ook protestanten zijn die er anders over denken )