Hoe makkelijk kan een paus 'gebruik maken' van zijn onfeilbaarheid ?
In 1870 werd het 'onfeilbaarheidsdogma' aangenomen. Dit houdt -als ik het goed begrepen heb- kortgezegd in, dat als een paus in zijn functie van opperste leraar van de katholieke kerk een officiële en plechtige verklaring over een leerstuk doet ('ex cathedra'), dit bindend is voor de kerk. Daarna kan het dus in principe niet meer teruggedraaid worden, zelfs niet door latere pausen.
Dit betekent natuurlijk niet dat alles wat een paus zegt onfeilbaar is, en een paus zal doorgaans uiterst zorgvuldig onderscheid maken tussen 'gewone uitspraken', en uitspraken die hij 'ex cathedra' zou doen. In de praktijk is het sinds 1870 in feite maar één of twee keer gebruikt.
Maar neem nu het volgende hypothetische scenario. De paus ligt in zijn bed, en hij krijgt een zeer licht herseninfarct. De volgende morgen roept hij het hoogste college van de kerk bijeen, en zegt: op basis van lucas 14:26 verklaar ik hierbij, dat deze tekst betekent dat iedere gelovige alle contact met familie, ouders en kinderen volkomen moet verbreken. Dit verklaar ik 'ex cathedra'.
Waarmee er geen tegenspraak meer mogelijk zou zijn.
Een gelovige katholiek zal stellen dat het onfeilbaarheidsdogma juist impliceert dat God zelf zijn kerk hiertegen beschermt. Maar ik vraag mij af: zijn er ook nog 'menselijke' procedures en 'safequards' om dit te voorkomen ?
Dient een 'onfeilbare' uitspraak nog door een of ander college goedgekeurd te worden voordat deze ingaat, bijvoorbeeld?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.