Mag op een Joods graf een grafkaars en een plantje gezet worden?

Binnen de Joodse cultuur is het gebruikelijk om iedereen, arm of rijk, zo eenvoudig als mogelijk te begraven. Bloemen zijn niet gebruikelijk maar niet verboden. In het huis van de overledene steekt men een speciale kaars aan (neer nesjama), de spiegels worden bedekt, men onthoudt zich van vlees en wijn, en er wordt gewaakt bij de overledene (zonder deze te zien, het lichaam is in lakens gehuld). Na het sluiten van het graf krijgen de nabestaanden alle aandacht en worden ze door middel van vele rituelen de mogelijkheid langzaam maar zeker hun verdriet te verwerken.

De eerste dertig dagen na de begrafenis worden als rouwperiode gezien. In de rest van het eerste rouwjaar blijft er thuis een lichtje branden voor de overledene, en gaan de directe nabestaanden nog niet naar feesten. Wel schenken zij geld voor liefdadige doelen.
Aan het eind van het rouwjaar, als afsluiting van deze fase in het rouwproces, is meestal de steenzetting. De grafstenen - matseewa's genoemd - horen eenvoudig te zijn en niet versierd. Meestal worden alleen de naam en de data van geboorte en overlijden vermeld, en meestal ook de afkorting TNTsBH: 'Moge zijn ziel gebonden zijn in de bundel des levens', wat betekent: 'Moge de dode in de herinnering van de levenden voortleven'. Jaarlijks op de joodse sterfdatum zegt men het kaddisj gebed, steekt een bijzondere kaars aan (neer nesjama) en gaat naar het graf.


Dit wetende denk ik dat de Joodse familie er geen waarde aan hecht dat een vreemde een kaars en een plantje zou plaatsen op het graf van hun overleden kindje. Zij steken elk jaar al in hun eigen huis een speciale kaars aan, en vergeten hem of haar nooit.