Openbaring 2:17: Waarom mag niemand je nieuwe naam weten op de nieuwe aarde?

De reden dat niemand die mag weten zit niet in de betekenis maar in de beeldspraak. Deze tekst refereert aan het Romeinse rechtssysteem. Als een Romeinsburger de doodstraf kreeg opgelegd mocht er een godsoordeel worden uitgevoerd. De ter doodveroordeelde kreeg een dichte zak stenen. Er zaten allemaal zwarte stenen in, op één na die was wit. Pakte hij deze steen, dan werd hij naar een ander deel van het rijk gebracht en kreeg hij een nieuwe identiteit. Op die witte keursteen stond een nieuwe naam. Dit was dus zijn nieuwe identiteit en genade van de goden.
Hier wordt dus aangegeven dat in Gods Koninkrijk uit genade ons een nieuwe identiteit in Jezus Christus wordt gegeven.

"Wie een oor heeft, die hore, wat de Geest tot de gemeenten zegt.
Wie overwint, hem zal Ik geven van het verborgen manna, en Ik zal hem een witte steen geven en op die steen een nieuwe naam geschreven, welke niemand weet, dan die hem ontvangt".

Deze tekst gaat over het eindresultaat van de geloofsstrijd van elk persoonlijk individu, die hij/zij geleverd heeft in zijn/haar leven hier op aarde.
Wie in deze strijd overwint, wie het einddoel van het geloof bereikt, die “zal de witte steen met zijn nieuwe naam ontvangen welke niemand weet dan die hem ontvangt”.

“Hem hebt gij lief, zonder Hem gezien te hebben; in Hem gelooft gij, zonder Hem thans te zien, en gij verheugt u met een onuitsprekelijke en verheerlijkte vreugde, daar gij het einddoel des geloofs bereikt, dat is de zaligheid der zielen”.
http://www.biblija.net/biblija.cgi?l=nl&set=10&id16=1&m=1+Petr+1

Niemand weet hier van jouw (geloofs)strijd hier dan Hij alleen, omdat deze individueel in het dagelijkse leven plaatsvindt.
Hij alleen kent jou en Hij alleen kan/zal daarom jou ook die (nieuwe) naam geven, die jij alleen dan ook kan/zal weten!

Of iemand wel of niet deze naam mag weten is hier namelijk niet aan de orde.

In een Romeins gerechtshof bracht een zwarte kiezelsteen veroordeling terwijl een witte vrijspraak betekende.

Dat Jezus de overwinnende gezalfde christenen „een witte kiezelsteen” geeft, duidt erop dat hij hen onschuldig, zuiver en rein verklaart.

Aangezien de Romeinen kiezelstenen eveneens gebruikten om toegang te krijgen tot belangrijke evenementen, kan de „witte kiezelsteen” ook betekenen dat de gezalfde een plaats in de hemel krijgt bij de bruiloft van het Lam (Openbaring 19:7-9).

De „nieuwe naam” heeft klaarblijkelijk betrekking op het voorrecht met Jezus verenigd te zijn als mede-erfgenamen in het hemelse koninkrijk.

Er zal een dag komen waarop de Here Jezus het verborgen ik van ieder van de zijnen zal ontsluiten. Op die steen ( teken van genade ) wordt een naam geschreven die ons tot in onze diepste kern weet te treffen.
Een naam, die alleen Hij begrijpt die ons gemaakt heeft en hij die hem ontvangt. Zo intiem en persoonlijk leidt de Here ons tot onze bestemming.
Iedere steen, ieder mens apart zal zich opgenomen weten in het grote orkest van Gods nieuwe mensheid. Geen twee instrumenten gelijk. Allen uniek om zo gezamenlijk het magistrale concert aan te heffen waarmee we God zullen prijzen. Zo rijk en veelkleurig is God die de mens schiep naar Zijn beeld. Hij gaf allen een naam en aan ieder een ander. Wie Jezus toelaat in zijn leven, die wordt niet van zijn persoonlijkheid bevrijd maar naar zijn eigenlijke persoonlijkheid toe geleid. Hij verliest zijn oude naam en krijgt er een nieuwe voor in de plaats.