Waarom ''bidden'' mensen voor Maria? Dat is toch afgoding?

Maria is geen god,dus is het geen verafgoding.mensen die daarin geloven bidden tot maria om via haar met bepaalde wensen tot jezus haar zoon door te dringen.ze gaan ervan uit dat de voorspraak van de moeder van jezus helpt.

Maria is geen God maar een heilige. Dit is een groot verschil. Dus daarom kan het bidden tot Maria geen verafgoding zijn.
Waarom dat men bid tot Maria, kunnen alleen maar de mensen die tot Maria bidden zeggen, want dit is een persoonlijke kwestie. Je zou bidden kunnen aanzien als een eenrichtingsgesprek, die wordt beantwoord door een bepaald gevoel dat je krijgt, Dat je het gevoel krijg door Maria persoonlijk of dat het een gevoel is dat je onbewust zelf creeerd laat ik in het midden.
In princiepe kan men alles zeggen tijdens het bidden omdat het zoals ik zeg iets persoonlijks is. Als jij het nodig vindt om eens goed uw gedacht wil zeggen over een bepaalde toestand, dan kan dat. Het kan zelfs dat ongelovige bidden als ze daar behoefte aan hebben.
Het enigste wat men moet respecteren zijn de gewoontes, wetten, van de plaats waar je gaat bidden. Deze plaats kan eender waar op deze aarde en daarbuiten zijn. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je in een moskee op een hysterische manier maria gaat aanbidden. Bid maar hou het netjes.
Bidden is een innige belevenis, die door iedereen anders wordt ervaren.
Robby BB

In Gen. 20:7 en Job 42:8 spoort God zelf aan, om het gebed van anderen te vragen. In Col. 4:3 en Ef. 6:18-19 vraagt St. Paulus aan de christenen, om voor hem te bidden. In Tim. 2:1-6, de tekst waarin hij zegt, dat God de zaligheid van alle mensen wil en dat Christus de enige Middelaar is voor alle mensen, dringt hij erop aan, zoals wij reeds zagen (deel 2, nr. 15), dat men voor allen, vooral voor de overheid, zal bidden. Dat men onder de levenden voor elkander bidt, is dus niet in strijd met Christus' enig Middelaarschap. Maar waarom zou het gebed van overledenen verzoeken, dan wel daarmee in strijd zijn?
Het gebed tot de heiligen noemen wij niet noodzakelijk, zoals de Protestanten menen, maar wel zeer nuttig. Geen enkel gebed op zich genomen is noodzakelijk, God weet ook zonder ons gebed wat wij nodig hebben. Niettemin spoort God in de H. Schrift dringend tot gebed aan, opdat wij daardoor onze hulpbehoevendheid ten opzichte van Hem zullen erkennen. Het is dus geen mistrouwen van God, maar van onszelf. Deze nederigheid tonen wij vooral als wij anderen voor ons laten bidden, om aldus ons gebed aan te vullen. Het beste kunnen wij dat dan aan de heiligen vragen, omdat die door hun heiligheid aangenamer aan God zijn.
Christus heeft de genaden verdiend. Hij kan daarom alle gunsten uitdelen, de heiligen hebben het te vragen om de verdiensten van Christus. Hij blijft dus Middelaar. Dit drukken de Katholieken uit in al hun gebeden. Zie de litanieën tot de heiligen, een onophoudelijk "bid voor ons", maar in de litanieën tot Christus "ontferm U over ons". In de H. Mis en in het breviergebed der priesters, dus in het officieel gebed van de Kerk, begint ieder gebed tot een heilige met een aanroeping tot God en eindigt het met het gevraagde te verhopen "door Christus onze Heer". In zeer veel gebeden wenden de Katholieken zich ook rechtstreeks tot Christus.

Alhoewel buigen voor iemand een houding kan zijn die aanbidding uitdrukt is toch niet alle buigen aanbidding. In Japan buigen de mensen naar elkaar ten teken van begroeting, zoals wij gewend zijn om een hand te geven. Evenzo kan iemand voor een koning knielen zonder die koning als god te aanbidden. Zo kunnen Katholieken ook knielen voor een beeld om te bidden, zonder dat beeld te aanbidden of zelfs maar te bidden tot dat beeld, zoals ook een Protestant die met de Bijbel in de handen knielt en bidt niet die Bijbel aan het aanbidden is of tot die Bijbel bidt.

Er is een groot verschil in: VOOR iemand bidden of TOT iemand bidden.
VOOR iemand bidden wil zeggen dat je in je gebed vraagt om persoon in kwestie te helpen. Dit kan ook jezelf zijn.
Als je TOT iemand bid dan 'praat' je tegen degene (in dit geval Maria) en vertel je je zorgen of stel je je vraag. Daarmee erken je dus een aantal dingen n.l. dat Maria je kan horen, begrijpen en ook dat ze je kan en wil helpen. Je stelt op dat moment dus je vertrouwen in Maria en niet in God. Dat is dus Maria aanbidden of verafgoden.

Volgens The World Book Encyclopedia „slaat gebed op eerbiedige woorden en gedachten die gericht zijn tot God, goden, godinnen of voorwerpen van aanbidding... Gebed is in bijna alle godsdiensten in de wereld een belangrijke vorm van aanbidding.”

De New Catholic Encyclopedia merkt op dat pas „tegen de derde eeuw de waarde van tussenkomst van de heiligen duidelijk werd onderkend”. Ver nadat Christus de basis legde voor het Christendom dus.

Vaak, maar niet altijd, doet men dit dan ook voor een beeld van Maria. De Heilige Schrift is hier helder in: dit is 2 x fout. In het modelgebed (onze vader) in Mattheus 6 staat al in de eerste zin: "Onze Vader die in de hemelen is..." Je dient gebeden dus aan God te richten niet aan iemand anders. Zelfs Petrus accepteerde niet dat Cornelius hem hulde bracht (zie: Handelingen 10:25, 26). Daarnaast staat al in de 10 geboden dat „Gij moogt u geen gesneden beeld maken, noch enige gedaante gelijkend op iets wat in de hemel boven of wat op de aarde beneden of wat in de wateren onder de aarde is. Gij moogt u voor die niet buigen, noch u ertoe laten bewegen ze te dienen" (Exodus 20:4, 5).

Wat zegt de Bijbel over de maagd Maria?
Maria, de moeder van Jezus, was een vrouw die door God als “begenadigd” werd beschreven (Lucas 1:28). Dit woord “begenadigd” (of “gezegend”) stamt uit een enkel Grieks woord, dat in wezen “veel genade” betekent. Maria ontving God’s genade. Genade is een “onverdiende gunst”, wat betekent dat het iets is dat we ontvangen, ook al verdienen we het niet. Maria had God’s genade nodig, net zoals de rest van ons. Maria zelf begreep dit feit, want ze zei in Lucas 1:47: “…met al mijn adem juich ik om God, mijn redder…”. Maria erkende dat ze gered moest worden, dat ze God als haar Verlosser nodig had. De Bijbel zegt nooit dat Maria iemand anders was dan een gewone menselijke vrouw die door God werd uitgekozen om op een bijzondere manier gebruikt te worden. Jazeker, Maria was een rechtschapen vrouw die door God begenadigd (uitverkoren) was (Lucas 1:27-28). Maar tegelijkertijd was Maria ook een zondig menselijk wezen, net als alle andere mensen – zij had Jezus Christus als haar Verlosser nodig, net als alle andere mensen (Prediker 7:20; Romeinen 3:23; 6:23 1 Johannes 1:8).

Maria had geen “onbevlekte ontvangenis” – er is geen Bijbelse reden om aan te nemen dat Maria’s geboorte iets anders was dan een normale menselijke geboorte. Maria was een maagd toen zij Jezus baarde (Lucas 1:34-38), maar het idee van de altijddurende maagdelijkheid van Maria is onbijbels. Matteüs 1:25 zegt over Jozef: “…en hij had geen gemeenschap met haar voordat zij een zoon baarde. Hij gaf Hem de naam Jezus.” Het woord “voordat” geeft duidelijk aan dat Jozef en Maria geen sexuele gemeenschap hadden tot na de geboorte van Jezus. Jozef en Maria hadden samen meerdere kinderen nadat Jezus was geboren.
God zegende en begenadigde Maria door haar meerdere kinderen te geven, wat in de cultuur van die tijd de duidelijkste aanwijzing was voor God’s zegening van een vrouw.
De Bijbel geeft nergens aan dat Maria onze gebeden kan horen of dat ze tussen ons en God kan bemiddelen. Jezus is onze enige pleitbezorger en bemiddelaar in de Hemel (1 Timoteüs 2:5). Als Maria verering, aanbidding of gebeden zou worden aangeboden, dan zou zij hetzelfde zeggen als de engelen: “Aanbid alleen God!” (Openbaring 19:10; 22:9).
Nergens in de Schrift richt Jezus, of iemand anders, rechtstreeks ook maar enige lof, verheerlijking of aanbidding tot Maria.