Zetten gelovigen of niet-gelovigen je weleens aan het denken?

Ja absoluut.

Door de soms zeer extreme meningen vraag ik me zowieso wel eens af: Menen mensen dit serieus? En zo ja: Hoe komen ze erbij dat dat zou kunnen!?

En de gematigder vragen en antwoorden lijken soms reeel, en dan moet ik altijd wel even denken: klopt dat?

Ik vind geloof heel interessant. Zelf was ik tot mijn 20ste gelovig, daarna was ik het in 5 jaar tijd kwijt. Achteraf zeg ik, ik was verslaafd aan geloof. Geloof is namelijk heel aantrekkelijk en daarna kom je er moelijk vanaf. Wat ik de meest interessante vraag vind is wat geloof met mensen doet.

Nee, dat is bij mij in ieder geval niet van toepassing geweest.
Ik geloof elke detail wat er in de Bijbel staat dus een ander theorie kan mijn geloof niet in de war gooien noch aan het denken zetten.

Inderdaad verschillende visies hier.

Ja. Maar niet weleens. Altijd :-).

Ik ga altijd nadenken over hun visie. En waar ze dit op baseren en of dit (kan) kloppen.

Het is wat Jelle zegt. Mensen die alle deuren dichtgooien zetten mij niet aan het denken. Sterker nog, als ik al open zou staan voor geloof, dan zorgen zij ervoor dat ik nog harder wegloop. Jammer eigenlijk.

Ik geloof absoluut, maar dan op mijn manier en wil dit best delen met een ander en een ander kan mij best aan het denken zetten als hij maar niet probeert zijn mening op te leggen.

Zelf ben ik een van de 'ongelovigen'. Ik vertrouw in wat ik (en met mij anderen) zien en voelen en kunnen vastleggen.

Ik zou hier graag ja op willen antwoorden en zeggen dat ik opensta voor alle zienswijzen. Maar om eerlijk te zijn denk ik eigenlijk nooit 'Zit hier een grond van waarheid in?', maar alleen 'Hoe kan iemand hier toch in geloven?'.

Gedeeltelijk kan ik dit verstandelijk uitleggen, men is zo opgevoed en weet niet 'beter'. Maar sommige mensen geloven in dingen die zo sterk in tegenspraak zijn met zo ontzettend veel dingen die je zelf met eigen ogen kunt nagaan dat ik echt oprecht verbijsterd ben over hun geloof in het tegendeel. Ik vraag mij dan ook meer af hoe dit afzetten tegen de werkelijkheid zoals wij die met z'n allen kunnen zien en beleven tot stand is gekomen dan met een vraag of hun mening hierover mogelijk juist is.

Echt niet :D

Ik heb hier nog geen enkele ongelovige gezien die me echt aan het denken zette.

In discussies met atheisten heb veel meer tijd bezig geweest met het uitleggen van mijn eigen 'denken' die werd totaal niet geaccepteerd, laat maar zeggen begrepen...

Toegevoegd na 1 uur:
(uit mn eigen ervaring sprekend, heb nog nooit een discussie met een geloviger)

Soms! Je kunt altijd leren maar ik sta volledig achter mijn visie.

Bijna ieder serieus en/of oprecht antwoord zet mij aan het denken, ook als het om een ander standpunt dan het mijne gaat.

Ja. Ik word aan het denken gezet door gelovigen en ongelovigen. Dat is helemaal niet gek. Iedereen is op zoek. Ik geloof dat niemand echt van zichzelf kan zeggen; "Ik heb nou precies gevonden wat ik zocht."

"Zetten gelovigen of niet-gelovigen
je weleens aan het denken?"

Naar mijn mening: ja...

Uiteraard. Ik ben we ervan bewust dat ik niet alle kennis (en ervaring) in mij heb en ben daarbij geïnteresseerd in mijn medemens.
Om mijn mening hetzij overtuiging - up to date- te houden sta ik open om datgene te onderzoeken waar ik door 'geraakt' wordt.

Ik vind dat gelovigen bewonderenswaardig zijn en dat niet-gelovigen het dikwijls gemakkelijker hebben dan die andere categorie.Zo doen ze me wel eens denken.

uiteraard denk ik er overna wat iemand tegen mij zegt en zeker of ik er iets van kan leren of dat iemand mij een probleem van zichzelf laat zien, sommigen willen graag zijn of haar negativieteit mij mij of anderen neerleggen.
Meestal reageer ik dan in het licht van iets positiefs terug of helemaal niet dan zegen ik vanuit mijn binneste die persoon met liefde, vrede en al het goede.

Als ik een vraag serieus wil beantwoorden, moet ik er eerst goed over nadenken. Waarom vind ik eigenlijk wat ik vind? Heeft die ander niet een beter punt? Waarom vraagt iemand dat eigenlijk? Zit er misschien een andere vraag achter? Klopt het wel wat ik denk?
Ik ben alleen (nog) niet anders gaan denken door GV-uitspraken of vragen. Ik denk dat daar een relatie voor noodzakelijk is.

Jazeker. Ben zelf niet-gelovig, en zoek al langer antwoord op deze vraag:
Wil God kwaad voorkomen, maar kan hij niet?
Dan is hij niet almachtig.
Kan hij wel, maar wil hij niet?
Dan is hij kwaadaardig.
Kan hij wel en wil hij wel?
Waar komt dan het kwaad vandaan?
Kan hij niet en wil hij niet?
Waarom noemt men hem dan God?

Wie helpt mij hierover denken?