Is iemand pas 'echt gelovig' wanneer hij/zij een heilig schrift accepteert, zonder verdere vragen te stellen?

Ja. ik ben niet gelovig maar weet wel dat een 'symbolische uitleg' van heilige boeken uitstekend geaccepteerd wordt.

Klopt een gelovige is pas echt gelovig als die geen vragen stelt... Klopt helemaal precies...

Een vragensteller wordt ook wel een ongelovige thomas genoemd, dan weet je het wel...

Zo iemand is niet zozeer gelovig als wel slaafs.
Boeddha zei: geloof niets omdat het in heilige boeken staat, omdat het traditie is of omdat priesters het je vertellen. Onderzoek het zèlf en wees je eigen licht.

Als de mens geen vragen zou stellen, was het een dier geweest. Geloven is iets heel persoonlijks. Religie is een feit. Je kunt ook geloven zonder dat je een aanhanger bent van een bepaalde religie.

Maar "god" (mocht hij/zij/het er zijn) heeft ons wel zo gemaakt dat we kunnen denken en dus ook vragen stellen. Volgens mij doet hij/zij/het zelf ook steeds ;-)

Ik geloof pas iets als ik het begrijp.

Nee, 'echt gelovig' is moeilijk(niet) te definiëren.

Verhalen in de bijbel zoals ze staan beschreven neem ik soms best met een korreltje zout. Ik geloof in God, maar niet in alles dat in de bijbel staat beschreven. Dit is door mensenhanden gemaakt. En daarom trek ik soms verhalen in twijfel.

Je moet je afvragen of het geschrift, dat inhoudelijk in twijfel getrokken wordt, voor het individu dat die handeling placht te begaan nog wel onder de noemer 'heilig' valt. Heilig is gewoonlijk dat wat in een buitengewone relatie tot een bovennatuurlijke entiteit staat of (of: en daarom) met bijzondere devotie behandeld moet worden.
Hiermee zeg ik niets over het persoonlijk geloof van een dergelijk iemand, wel zeg ik dat de term 'heilig' voor hem of haar devalueert.

Nee, want er zijn ook geloven zonder heilig geschrift.

Het woord heilig betekent: ""Afgezonderd van al het andere, m.a.w. een aparte plaats innemend"".

Met geloven wordt meestal bedoeld dat mensen weten of aannemen dat er een Iemand of Iets buiten henzelf is, die een betekenis voor de mens heeft. B.v. Schepper, Leidsman, Verlosser.

Over het letterlijk aannemen: Een van de dingen die Jezus leerde was: je schiet er helemaal niets mee op als al die voorschriften uit het Oude Testament letterlijk neemt. Nee, je bent pas goed bezig als je naar de betekenis zoekt, naar de zin van het leven. Het gaat niet om deWet (de oudtestamentische wet), maar om de vervulling van de wet. En dat vatte Jezus samen in: Heb uw naaste lief als uzelve en God bovenal.
En dan blijft het nog zoeken.

Nee natuurlijk mag je het niet in twijfel trekken, het is een Heilig Schrift. Daar staan geen fouten in.

Toegevoegd na 21 minuten:
Maar je mag alle dingen onderzoeken (ook belangrijk) als je het goede maar behoudt.

Nee, dat vind ik niet. Ik ben gelovig maar geloof niet alles.
Nou kan het best zijn dat anderen mij dan niet gelovig vinden, maar n.
Mijn geloven is gebaseerd wat ik aan kan in denken en begrijpen. het mystieke deel daar heb ik meer moeite mee en laat dat dan ook vaak voor wat het is.

Het is een misvatting dat gelovigen geen vragen meer zouden hebben. Ze hebben ook hersens, ze denken ook na en in hun leven maken ze voldoende voldoende dingen mee die erg kunnen conflicteren met wat er in de Heilige Schrift staat.

Om de Schrift dan toch Heilig te blijven noemen, het apart te zetten, er niet aan te tornen terwijl je met zoveel aanvechtingen te maken hebt, dat is geen sinecure. Vooral wanneer je niet meer de ervaring hebt dat de Schrift door de Geest levend wordt.

Maar als je je heil niet meer in jezelf, maar in je Schepper hebt gevonden, waar zou je anders naartoe gaan? Ook al snap je niet alles, toch snap je voldoende dat het de Brief van je Hemelse Vader is die van je houdt, voor je gestorven is en op je wacht. Ga je hem dan aan de kant schuiven als je het moeilijk hebt?

Het antwoord is ja, want als je twijfelt dan geloof je niet echt wat er staat. En als je niet echt gelooft wat er staat, ben je niet gelovig.
Het is gewoon simpel.
Je kan het met dingen niet eens zijn, zolang je maar weet dat het wel ''de Waarheid'' is

Natuurlijk mag een gelovige een heilig schrift in twijfel brengen.
Wanneer diegene dat niet doet accepteerd hij/zij het schrift blind.

Het schrift bestaat om o.a. de mens over te halen om te geloven.
Wanneer iemand vragen gaat stellen over het schrift zal diegene met zijn/haar gezonde verstand een kant kunnen kiezen.
Vindt diegene het schrift daarna overtuigend genoeg om in te geloven is diegene 'echt' gelovig.

Dus nee; iemand is niet 'echt' gelovig wanneer diegene het heilig schrift accepteerd zonder het eerst in twijfel te brengen.

Uiteraard heeft opvoeding hier zijn rol; soms is geloof er met de paplepel ingeschonken.

Je bent gelovig als je stopt met denken. Een menselijke eigenschap weliswaar. Denken maakt onzeker en soms wanhopig. Gelovige mensen leven ook langer.

Velen geloven dat er meer is tussen hemel en aarde en dat is dan waarschijnlijk gebasseerd op wat er verteld wordt wat gezien wordt en eigen ervaringen

dus kan je wel stellen dat er velen geloven zonder te geloven in een of ander heilig geschrift.

zelf vind ik dat een gelovige een heilig schrift(voor mij is het geen heilig schrift maar verhalen opgeschreven door en voor mensen ) in twijfel mag trekken, waarom niet?
we hebben toch niet voor niets een denkvermogen dus laat de mens die dan ook gebruiken
het begint toch al als kinderen klein zjn ; waarom dit en waarom dat mama

het zit gewoon in de aard van het beestje om dingen te willen weten , ja toch ?

Je kan ook alleen maar iets geloven en er dan naar leven als je er voor 100% achterstaat, anders gaat het tegen je werken en krijg je er last van.

zo is er bv de tekst van paulus dat hij zijn lichaam beukt om toch tot alle mensen te prediken, omdat hij anders last zou krijgen van zijn geweten
deze tekst moedigd misschien aan om ook je geloof heel vlijtig uit te dragen( zo werd het bij ons tenminste uitgelged )
maar voor mij in het geheel niet , zelf denk ik ; paulus je doet je best maar , maar zo zit ik niet inelkaar en je moet een tekst ook bekijken in de tijd dat die geschreven is

zo zegt paulus bvb ook dat als een vrouw weduwe geworden is ze beter alleen kan blijven om zo de HEER beter te kunnen dienen

ja dat is dus zijn persoonlijke visie (denk ik ) alhoewel hij zijn mening kracht wil bijzetten door er toe te voegen; en ik meen ook de geest gods te hebben

het is voor mij persoonlijk niets om alleen te blijven

God heeft ons geschapen met een eigen indentiteit.
Om te leren en te ervaren.
Een heilig schrift is als handvaten, het geeft steun als je het nodig hebt.
Maar je moet je eigen leven leven.