Wat zijn de redenen van de Joodse spijswetten?

Het nut van de Joodse spijswetten kan op twee manieren worden uitgelegd. Dat er bijvoorbeeld geen varkens mogen worden gegeten, kan een rationele verklaring hebben in het feit dat ze vaak ziektes hebben. De spijswetten kunnen dus worden opgevat als hygiënische maatregelen. Maar de algemeen aanvaarde uitleg is dat het nuttigen van onrein geachte dieren een slechte invloed zou hebben op de geest.

Deze spijswetten staan inderdaad in het Oude Testament. De basis voor kasjroet (de Joodse spijswetten) staat in de Thora, in Leviticus en Deuteronomium 14:3-21. Specifiek staat in Deuteronomium 14:6: "elk dier, dat gespleten hoeven heeft (beide hoeven geheel gekloofd) en herkauwt onder de dieren, mag je eten". Voor vissen geldt dat zij vinnen en schubben moeten hebben (Deut. 14:9)

Ja, het klopt dat die regels in het Oude Testament staan. Want de Joodse religie erkent alleen de bijbelboeken waarin de wet en de profeten beschreven zijn: de vijf boeken van Mozes, de Torah.
Volgens de joodse spijswetten zijn voedingsmiddelen koosjer (toegelaten) of niet-koosjer (niet toegelaten). De spijswetten bestaan uit vier concepten en zijn gebaseerd op de Torah. Omdat de Allerhoogste deze regels voorschrijft houden de Joden zich hieraan.

Deze dienden om de Israëlieten afgescheiden te houden van de heidense natiën, de reinheid en de gezondheid te bevorderen en hen eraan te herinneren dat zij een voor God geheiligd volk waren; Le 19:2:

Jehovah zei tegen Mozes: „Spreek tot de gehele vergadering van de zonen van Israël.” De woorden die daarop volgden waren op alle leden van het volk van toepassing. Wat moest Mozes hun vertellen? God vervolgde: „Gij moet tot hen zeggen: ’Gij dient u heilig te betonen, want ik, Jehovah, uw God, ben heilig’” (vers 2). Elke Israëliet moest heiligheid aan de dag leggen. De woorden „gij dient” laten zien dat het geen suggestie was maar een gebod.

In de spijswetten stond dat de joden wel mochten eten:
Elk schepsel dat gespleten hoeven heeft (die een volledige kloof vertonen) en herkauwt (Le 11:2, 3; De 14:6)
Alles in het water wat vinnen en schubben heeft (Le 11:9-12; De 14:9, 10)
Insekten en gevleugelde wemelende schepselen die op vier poten gaan en springpoten hebben: treksprinkhaan, eetbare sprinkhaan, krekel en veldsprinkhaan (alle naar hun soort) (Le 11:21, 22)

Maar landdieren, vissen, vogels en wemelende schepselen die als voedsel verboden waren:
Landdieren: kameel, klipdas, haas en zwijn (Le 11:4-8; De 14:7, 8)
Vissen en andere wemelende schepselen in het water die geen vinnen of schubben hebben (Le 11:10)
Vogels en vliegende schepselen: arend, beenbreker, zwarte gier, rode wouw, zwarte wouw, gewone wouw, raaf, struisvogel, uil, meeuw, valk, steenuil, ransuil, zwaan, pelikaan, gier, aalscholver, ooievaar, reiger, hop, vleermuis en elk gevleugeld wemelend schepsel dat op vier poten gaat (d.w.z. dat zich op dezelfde manier voortbeweegt als viervoetige dieren).
De factoren die bepaalden welke vliegende schepselen als ceremonieel „onrein” werden bestempeld, worden in de bijbel niet uitdrukkelijk vermeld. De meeste van de ’onreine’ vogels waren roofvogels of aaseters, maar niet alle (De 14:12-19; Le 11:13-20; )
Wemelende schepselen op de aarde: blindmuis, springmuis, hagedis, waaierteengekko, grote hagedis, salamander, zandhagedis, kameleon en elk schepsel dat op de buik of op vier of enig groot aantal poten gaat (Le 11:29, 30, 42)
Een uit zichzelf gestorven of reeds dood dier of een dier dat door een wild beest verscheurd was (Le 17:15, 16; De 14:21; Ex 22:31)