Wat wil dat zeggen als een school pluralistisch is? Dat je er geen religieuze symbolen zal/mag zien? Of net wel veel verschillende?

Volgens het woordenboek (zie bron) betekent pluralisme dat er verschillende uitgangspunten naast elkaar kunnen bestaan, en dat ook als positief iets gezien wordt. Dus dat zou op een school kunnen betekenen dat er leerlingen en medewerkers zijn met allemaal verschillende religies, en dat ze blij zijn met die verscheidenheid. Als je naar die definitie kijkt, zou je logischerwijs verwachten dat als ze die verscheidenheid positief vinden, ze religieuze symbolen oke vinden en het juist waardevol zouden vinden dat iedereen zijn eigen symbolen mag dragen.

Maar in de praktijk ben ik bang dat op scholen de term pluralisme betekent dat ze elkaar gedogen, het accepteren in plaats van het vieren. In sommige godsdiensten worden andere religies en uitingen daarvan gezien als iets slechts, dat uitgeroeid moet worden, als een belediging voor hun religie, omdat die de enige ware is volgens hen. Dat maakt het wel moeilijk, omdat religieuze symbolen dan voor problemen kunnen zorgen. Het verstoort dan de cohesie en kan zorgen dat je losse groepen krijgt die elkaar als 'vijand' zien.
Dus dan kan ik me voorstellen dat een pluralistische school in de praktijk juist betekent dat er geen religieuze symbolen te zien mogen zijn, zodat iedereen zich er welkom kan voelen.

Als een school pluralistisch is, is er ruimte voor alle geloven en opvattingen naast elkaar. Maar dat houdt meteen in, dat er niet veel aandacht aan kan worden geschonken. Anders verzeil je in een weerwar van zaken.
M.a.w. iedere uitleg moet dan worden gevold door een interpretatie van de andere religies, dan doe over 1 jaar gelijk 3 jaar.

Volgens de omschrijving in het woordenboek De Van Dale : groot woordenboek der Nederlandse taal, 13e druk, 1999, pag. 2600, is pluralisme: "systeem van politiek, maatschappijleer of opvoeding dat het bestaan en de samenwerking van verschillende leidende beginselen of overtuigingen naast elkaar erkent". Het principe van pluralisme, in de zin van tolerantie en respect voor de pluraliteit van culturen, is van groot belang in de relaties tussen twee landen, maar ook binnen een land is dit principe toepasbaar op de relaties tussen verschillende etnische groeperingen. Deze relaties zijn in de loop van de tijd problematisch geworden. Door mobiliteit en veranderingen in hun status gaan mensen zich richten op het cultureel eigene, dat wordt belichaamd in hun tradities. Zo verzetten ze zich tegen wat ze zien als een bedreiging van de integriteit, de welvaart en de overleving van hun gemeenschap, en van het voortbestaan van de eigen cultuur of het overdrgen van hun normen en waarden. De mobilisatie rond een groepsidentiteit, die steeds weer opnieuw plaatsvindt, heeft geleid tot een nieuw 'etnisch beleid'. Daarbij gaat dan het om het krijgen van (of toegang tot) de staatsmacht, het verwerven van een hogere sociale status, meer veiligheid voor de eigen gemeenschap of een groter aandeel in de rijkdom van een land. Waar macht en rijkdom relatief gelijk zijn verdeeld tussen etnische groepen, kunnen toch spanningen ontstaan zodra een of meer groepen de indruk krijgen dat hun relatieve positie achteruitgaat. Zulke spanningen, die door de veranderende economische situatie vaak onvermijdelijk zijn, hebben geleid tot conflicten over landrechten, onderwijs, het gebruik van de eigen taal, politieke vertegenwoordiging, de vrijheid van godsdienst, het behoud van de etnische identiteit, autonomie en zelfbestuur.