Hoe hebt jij de kracht ervaren van het gebed in je leven?

Nee, wel van de tijd die ik dan neem om dingen te over denken........

Ik heb die kracht nooit ervaren en ik denk niet dat dat nog gaat gebeuren.

Soms kan het veel kracht geven om je moeilijke dingen uit handen te geven in een gebed. Ben niet zo heel erg bidderig, maar enige troost en kracht kan op zijn tijd heel prettig zijn.

Ik heb de overtuiging dat gidsen of engelen (of hoe je ze ook wilt noemen) ons helpen en ik dank ze dagelijks.

Ik haal de kracht uit andere dingen dan het gebed, maar denk dat de uiteindelijke kracht gelijk is....

Het lukte maar niet op zwanger te worden, jaar in jaar uit. Op een nacht kon ik niet slapen en stond uit het raam te kijken. En zag een vallende ster. En dacht God als u bestaat doe ik nu een wens, laat me alstublieft zwanger worden.

Toeval of niet een paar maanden later was ik zwanger.
Ik heb toen toch maar gebeden en hem bedankt.

Toegevoegd na 1 minuut:
Dus uit het gebed of de vallende ster. Hij was in ieder geval krachtig.

Niet, ik heb wel eens gebeden wegens ouders katholiek. Ik zie er alleen het nut niet van in. Ik heb wel andere manieren die mij heel veel kracht geven.
Maar als andere er wel kracht uit halen, good for you.

Zelf heb ik er nooit iets aan gehad. Maar mijn schoonvader had een ongeluk gehad en er werd niet veel goeds voorspeld. Hij heeft veel gehad aan het gebed want hij is wonderbaarlijk vooruitgegaan. De artsen spraken van een wonder.

Ik bid tot mezelf.
Dat ik het zelf tot in de juiste banen moge leiden.
Ik zeg dan tegen mezelf: o, (ik) doe het aub niet verkeerd.
Laat toch geen onevenwichtige dingen de overhand nemen.
Leer toch de juiste lessen van wat je allemaal al hebt meegemaakt.
En laat je niet van de wijs brengen door allerlei praatjesmakers die alleen maar aan zichzelf denken als het erop aankomt.
Dit is mijn gebed.

Ik ben niet iemand die ervoor gaat zitten om te bidden of naar de kerk gaat om te bidden.

Gebed is de hele dag door. Dat steeds je hart uitgaat naar God, of hoe je Diegene maar noemen wilt.

Ik ervaar de kracht wel ja. Vaak beschaamd het mij dat er dan iets gebeurt en dan denk ik 'o ja, ik had daarom gevraagd'. Ik zeg vaak dingen tegen God waar ik geen raad mee weet, of die ik onrechtvaardig vind, of dingen over mezelf en de toekomst. Soms vind ik iets niet eerlijk en dan (klinkt heel profaan) roep ik God ter verantwoording en zeg dat het niet eerlijk is.

Ik zou niet zonder gebed kunnen, of beter gezegd... ik zou niet zonder het gesprek met God kunnen.

Op een feestje een tijdje geleden, kwam ik erachter dat m'n flesje bier leeg was. Toen heb ik m'n ogen dicht gedaan en gebeden voor een vol flesje bier. Toen ik m'n ogen weer opendeed was m'n gebed al verhoord.
Echt waar, ik zweer het je.

De kracht van het gebed? Hoe ik dat heb ervaren?
het is iets wat ik niet kan beschrijven.heel mij n knie-en kapot.
en kaarsjes verbrand.
en he-le-maal NIETS
ik was vroeger gelovig maar dat is niet meer.
als ik niet ging bidden was het leven goed.
en als ik ging smeken naar god dan ging het juist
presies niet zo als waar ik voor bidde
het leven is veel beter zonder bidden.
veel aangenamer.
god houd niet van mensen die bij hem hielen likken.
daar ben ik achter gekomen na veel jaar

Zeer ambigu : soms is gebed een reddingsboei van onze vaders en weesgegroeten, soms een nutteloos inhoudsloze bezigheid. Ik heb mij menigmaal afgevraagd waarom zowel het onze vader als het wees gegroet geen aangepaste actuele versie krijgen of waarom de katholieke kerk daar geen richtlijnen uitschrijft voor het persoonlijke gebed.

Niet. Ik zie niet het nut ervan in om te bidden tot iets wat niet kan bestaan. Ik praat gewoon met mezelf om mezelf kracht in te spreken en dat werkt soms net als dat voor religieuse mensen bidden helpt denkt ik. Als je bidt praat je eigenlijk met jezelf alleen je denkt dan dat het een of andere kerel in de ruimte is. Maar het idee is hetzelfde. Als dat voor jullie werkt....

Toen mijn moeder ongeneeslijk ziek werd en niet lang meer te leven had heb ik de hemel bestormd met gebeden of ze nog alsjeblieft weer beter mocht worden omdat ik er nog niet aan toe was om haar te moeten missen. En niet een keer, maar heel vaak en steeds weer.

Wonder boven wonder heeft ze nog acht jaar daarna geleefd terwijl de doktoren voor een compleet raadsel stonden. Twee jaar geleden werd ze rond deze tijd weer ernstig ziek, dit maal ook met veel pijn erbij. Ik heb er toen - weliswaar met nog steeds veel verdriet- ook in berust omdat ik ook wel wist dat ik haar niet eeuwig bij mij kon houden. Een paar maanden later is ze overleden.

Ik ben ervan overtuigd dat die jaren die zij er nog bij heeft mogen krijgen door de kracht van dit gebed kwam, en overigens niet van mijn gebed alleen.

Eerst ging ik alleen maar " bidden" als er iets ergs aan de hand was, als ik in paniek was of verdriet had. Tegen wie ik dan sprak was me niet eens duidelijk want ik geloofde nergens in.
Inmiddels is mijn beleving veranderd en ik geloof in God. En ik bid elke dag. Niet het klakkeloos opnoemen van een gebedje wat je zo vaak hoort, en dan niet eens weten wat je eigenlijk zegt omdat het een verplicht nummertje is. Ik hoef er mijn handen niet bij te vouwen of een rozenkrans erbij te hebben ik heb zelfs helemaal geen kerk nodig om mijn geloof te beleven.
Praten met God vanuit mijn hart, hem bedanken voor alles wat goed is, Hem vragen om hulp, steun. Het geeft me het gevoel dat er altijd iemand bij me is, die alles van me weet en die van me houd. Ik ervaar de kracht van het gebed elke dag.

Ja, bidden geeft contact, je kunt alles even kwijt. Daarnaast heb ik ervaren dat er antwoord komt (mits je ervoor open staat), niet altijd het antwoord wat je wilt maar wel antwoord. En meestal ook met een uitleg zodat ik het begrijp, als het niet is wat ik eigenlijk wou.

Het is dus een dubbele kracht, het loslaten van waar je meezit zodat je het beter van een afstandje kan bekijken, en daarnaast maak je contact (met je gidsen, engelen of god of wat voor naam je het ook wilt geven).

Ik heb de kracht van gebed ervaren doordat het leven van mijn kind werd gered.Hij was totaal de weg kwijt.Drugs maakten zijn leven en ons leven kapot.Hij was door het gebruik van paddo's in een soort psychose geraakt en was een gevaar voor zichzelf.Niet voor anderen want het is een hele lieve vreedzame jongen.Ze worden ook wel Indigo of Nieuwetijdskinderen genoemd.Heel intelligent en een groot rechtvaardigheidsgevoel maakt het dat ze zich niet thuisvoelen op deze harde wereld ,vol van materialisme en geweld.Mijn man en ik sliepen om beurten om te zorgen dat hem niks ergs zou overkomen.Op een nacht was het hem toch gelukt om de autosleutels te bemachtigen.Hij heeft geen rijbewijs en had gezegd,als ik ooit de kans krijg om de auto te pakken,kom ik tussen 6 plankjes thuis.Wij namen contact op met de politie en ik,ik bad zoals ik nog nooit had gebeden.God,als u bestaat,help me alstublieft en redt mijn kind.Ik,huilde,smeekte en was wanhopig.Even later belde de politie.Mijn auto,die nooit wat mankeerde,had het opgegeven en ze zouden onze zoon thuisbrengen.Wat de sceptici onder ons ook mogen beweren,ik zag het als de hand van god.Vanaf toen is het beter en beter met hem gegaan.Dit alles is nu 5 jaar geleden en het gaat prima met hem.God zij dank!

Bidden is een kunt en zeker geen egoïstische smeekbede...

Bidden is een kunst die niet velen verstaan... En ik zeg je bidden is universeel, elke godsdienst heeft dat PRECIES hetzelfde... Uiterlijke zaken kunnen anders zijn, de een moet zo zitten en de ander moet zus of zo...

Maar het BIDDEN op zich is voor elk mens gelijk...

Alles wat persoonlijk is, is uit den boze... enz enz


Ik leg het niet uit zelfs, of je kent het of je kent het niet, uitleggen is in beide gevallen nutteloos...

Ik denk dat voor iedereen een definitie van gebed anders is.

De ene persoon gaat zittend op een matje zitten praten in de lucht. De ander zittend op een houten bankje in een koude kerk luisterend naar een oude man. Weer een ander praat tegen zichzelf. Ook zijn er die nadenken over alles wat jij noemt; stress, maatschappij etc. Er zijn er maar weinig die niets van bovenstaande zaken uitvoeren.

De enkeling die niets hiervan uitvoert; bidt nooit. Alle anderen zie ik allemaal als raad vragen aan (dus een soort bidden) en of dat nu op een matje, op een bankje, aan jezelf of aan iemand anders is. Het is maar hoe jij het prettig vindt en hoe jij het interpreteert.

Dus iedereen ervaart dit anders naar mijn idee, maar bijna iedereen doet het bewust of onbewust.

Bidden is voor mij meer het naar binnen keren en benoemen wat zich er daarbinnen afspeelt. Een moment van rust en 'bezinning', zeg maar.

Mij bewust worden wat me bezwaart, ofwel helder krijgen, en datgene aandacht geven wat aandacht vraagt en verdient. Dat alleen geeft mij al kracht.

Ik heb ervaren dat wanneer ik er voor wegloop, de 'zwaarte' ervan alleen maar toeneemt.

De kracht van gebed zit hem hierin dat je je zwakheid in de handen van de Almachtige legt, zie 2Corinthe 12:10 (zie bron).

De kracht zit er niet in als je denkt dat je God voor je karretje kunt spannen. God is God en Hij bepaalt. Niet ik. Dat is de grootste strijd die je als mens kunt voeren, je hele leven lang.

Ik zit onvrijwillig 3 jaar thuis. Ik bid 3 jaar om een oplossing. Vooralsnog lijkt dat gebed niet te worden verhoord. (Ik zit er nu ook nog bovenop, misschien is het allang verhoord, maar zie ik het nog niet.) Ik kan ook niet zeggen dat ik me elke dag door een speciale kracht gedragen voel. Maar toch heeft het me dichter bij God gebracht, vooral in de strijd die ik hierboven noem. Niet dat ik hierin geen strijd meer heb. Die strijd zal mijn hele leven wel voortduren, want daar ben ik mens voor.

Da's ook nog een punt in je vraagstelling: Wij willen het ervaren. Da's een gevoel, iets wat je zou kunnen waarnemen. Dat is fijn want dan is het concreet. Ook al blijft een ervaring ongrijpbaar. Maar kan iets er zijn, ook al ervaar je het niet? Kan je van je partner blijven houden, zelfs als je slaande ruzie met elkaar hebt? Die liefde ervaar je niet, maar hij is er wel. Zo kan dat met de kracht die God geeft ook zijn. Dus een gedachte als: 'Ik ervaar God niet, dus Hij is er niet', is wel begrijpelijk, maar niet altijd waar.

Ik heb dus geen succesverhaal voor je. Maar daar zit de kracht van gebed dus ook niet in (zie het begin van mijn antwoord). Als je dat ontdekt, hoef je misschien niet zo teleurgesteld te zijn in God.

Heb laatst voor iemand gebeden met handoplegging, hij vertelde een paar dagen later dat hij toen een vreemde warmte gewaarwording had gehad en dat hij ook veranderd was. Deze verandering werd ook door zijn omgeving gesignaleerd.

Naarmate de oorlog dreiging toeneemt en de de onrust in de wereld door allerlei zaken toenemen, kan de mens geen troost vinden in zijn naaste omgeving. Dan zie je de religiositeit toenemen.
Ik merkte dit zelf ook, in diverse kritieke situaties was ik ongemerkt aan het bidden.
Waarschijnlijk leidde het gebed mijn angst in betere banen en kon ik de situatie beter aan.!!

Ik heb mijn eigen gebed ,dat is mijn eigen positieve kijk na een zware perioden in mijn leven.Ik ben niet gelovig opgevoed. Maar mijn eigen kracht heeft mij overeind gehouden. Daar ben ik heel trots op. Mijn eigen gebed luidt: Dankbaar dat ik er mag zijn en kijk ik vooruit met alles wat ik heb.