Religie, zit dat in je hersenen of in je hart?

IN je hersenen.

Fysiek gezien in je hersenen. Je hart pomp bloed en doet niet veel meer dan dat. Terwijl je reacties op dingen (hoop, geloof liefde enz) vanuit de hersenen geregeld wordt.

Als je het echter figuurlijk bedoeld zit geloof zowel in hart als in de hersenen. Puur geloof is zowel gevoel als een een (persoonlijke) wetenschap.

In je hersenen.
Daar zijn meerdere bewijzen voor, en ze stapelen zich op.
Ten eerste is religie al een emotie waarvoor een bepaald denkvermogen nodig is (abstract kunnen denken, besef van eigen sterfelijkheid, je voorstellingen kunnen maken van dingen op een andere plaats en tijd of zelfs helemaal niet bestaande situaties - allemaal dingen die in onze hersenen zetelen en die het verschil tussen mensen en dieren in grote mate bepalen). Daarnaast schijnt het wel degelijk erfelijk - genetisch en aangeboren bepaald te zijn in welke máte iemand vatbaar is voor religieuze denkbeelden en ervaringen.
Natuurlijk kun je met heel je hart / vanuit je hart geloven of je overgeven aan een religie, maar dat is voornamelijk beeldspraak. Je hart pompt je bloed rond, en verder niks. Al ons gevoel zit in ons verstand.

Fysiek gezien in je hersenen, inderdaad. Figuurlijk gezien ligt het eraan om welk persoon het gaat. Ik weet mensen te noemen die heel hard roepen dat ze geloven, maar bijvoorbeeld wel volmondig vloeken. Of mensen die gedoopt zijn, maar verder niks met religie te maken hebben. Dan zit het niet in je hart, als je het mij vraagt.

Beide.!

Het is aangeleerd het wordt een gewoonte ,je weet niet beter ... dit is gedrag ,elke zondag naar de kerk wordt als "normaal "beschouwd als kind...als je ouder wordt en er over nadenkt kun je het voortzetten maar er ook mee stoppen.Omdat je je bewuster wordt van je keuzes,je gaat nadenken. Het komt vanuit de hersenen.Als je het voortzet zegt men dat het vanuit het hart komt.Maar dat zegt men .Het hart klopt en zorgt voor de bloedsomloop heeft niets met de hersenen te maken anatomisch gezien.Dus religie komt vanuit gedrag en vanuit het denken, de hersenen bepalen dan uiteindelijk hoe je er verder mee omgaat.

Ha, die Remco88;

Geen van beiden; religie, geloof, hoop, liefde, vertrouwen zitten allemaal in de ziel.

In je hersenen. Je hart is niet meer dan een spier die het bloed door je lichaam pompt.

Religie zit in jezelf, in je wezen.
Het is een vorm van proberen te begrijpen en leven met hogere doelen.

in je hersenen. Je moet toch wel ergens een rare kronkel in je hoofd hebben om in een god te geloven.

Ik denk dat de basis van elke religie het ontkennen van de dood is.Je moet daar al wat denkwerk voor verrichten.In je hersenen dus.

Religie is een gevoel. Een gevoel dat word aangestuurd door je zintuigen als je ogen en je oren. Met je ogen lees en zie je dingen en met je oren hoor je dingen.
Er is wel een verschil tussen horen en luisteren. Je kan dingen horen, maar weigeren er iets mee te doen. Met luisteren ga je over dingen nadenken. Dan komen de hersenen in beeld.
Religie word ook beïnvloed door opvoeding, opleiding en omgeving.
Ben je wel of niet religieus opgevoed. Wat voor vrienden kom je tegen en ga je regelmatig mee om.
Kies je voor een bepaalde levenswijze, populair of niet, zal je omgeving proberen je de algemene denkwijze te laten aanvaarden.
Mensen vinden kritiek niet leuk en willen graag aanvaard worden door hun omgeving. Dit zal ook van invloed zijn op de keuze' wel of niet voor een bepaalde religie te kiezen of helemaal nergens in te geloven, maar leve de lol.
Wel of niet kiezen voor een bepaalde religie word dan iets dat zowel met je hersenen (je verstand) als met je hart (je gevoel) word aangestuurd en zit daarom in beiden.

Wetenschappelijk gezien zit religie in je hersenen.

Er zijn aanwijzingen dat epileptici bovengemiddeld religieus zijn. Er is zelfs geopperd dat veel christelijke heiligen epilepsie hadden (Dewhurst en Beard, 1970). De apostel Paulus zou volgeling van Jezus zijn geworden na een visioen tijdens een epileptische aanval.

Sinds de jaren vijftig zijn er experimenten gedaan waarbij de temporaalkwab werd gestimuleerd tijdens hersenoperaties. Daarop begonnen de patiënten vaak te vertellen over een "kosmisch bewustzijn" of een spirituele aanwezigheid. Een deel van de temporaalkwab wordt in verband gebracht met uittredingservaringen.

Verstoringen in hersengebieden kunnen leiden tot rare gewaarwordingen, die vervolgens als iets mystieks worden geïnterpreteerd. Abnormale activiteit in gebieden die te maken hebben met de vorming van ons zelfbeeld en de gewaarwording van onslichaam, kan leiden tot de illusie van een andere aanwezigheid, of het gevoel deel uit te maken van een groter geheel.

Men vermoedt dat religie is ontstaan als bijproduct van een evolutionair proces. Sociaal invoelen en het voorspellen van de bedoeling van anderen zijn beide van groot belang voor het voortbestaan. Een bijproduct daarvan is het invoelen met voorwerpen en gebeurtenissen, en het zien van een bedoeling in bijvoorbeeld een storm of een langsvliegende vogel. Dit heeft tot religie geleid, als onschadelijke bijwerking van een uiterst nuttige eigenschap.

Religie zit dus uitsluitend in je hersenen.

Niettemin kan het voelen alsof religie in je hart zit. Taalkundig en gevoelsmatig is dat ook zo: de hersenen zorgen ervoor dat religie een gevoel is, een ervaring. Een diep gevoel plaatsen we sowieso in het hart, en een ervaring voelt alsof je het met je hart "beleeft". In die zin nemen wij religie dus waar als iets dat in het hart zit.

'echt' geloof zit, zoals Jezus het al zei, in je hart, je ziel én je verstand. Als je het echt gelooft ga je er helemaal voor.
Hierbij is 'hart' natuurlijk figuurlijk bedoeld, al kan het ook letterlijk voelen, omdat je hart de motor achter je lichamelijke leven is, net als geloof dat voor jou kan zijn.

In je hart.

Laten we eerlijk zijn... met je verstand zou je er immers niet bij kunnen of het vol kunnen houden?

Wij mensen willen altijd alles kunnen beredeneren en wat religie betreft is dit heel vaak onmogelijk.

Het is je gevòel waarbij 'geloven' 'weten' wordt...