Is de dood het einde of het begin van je 'leven'

Nou nee, ook niet, nee geen van beide, en juist niet allebei.
Dat is mijn verhaal, dat geloof ik.

Naar mijn mening is de dood zowel het einde als het begin van je leven.
Ik ben van mening dat je in je leven iets dient te leren, een bepaald iets waarmee je meer wijsheid vergaart.
Als je dat hebt vergaard kun je rustig sterven en krijg je een nieuwe "opdracht".
Ik heb al veel gelezen over het feit dat je in elk leven ongeveer 50 dezelfde zielen tegenkomt, dat verklaart dat je soms denkt dat je iemand al heel lang kent, zonder dat dat fysiek het geval is.

Deze cyclus gaat door totdat je "compleet" bent en in het hiernamaals kan blijven, waar je een taak krijgt om andere zielen te begeleiden. Maar voordat je dit bereikt kunnen eeuwen verstreken zijn en vele levens geleefd.

Ik kan dit niet onderbouwen, maar dit is puur wat ik geloof.

Lees Albert Camus.

Graag wil ik refereren aan een antwoord van Midas Dekkers. Hij zei dat hij niet bang was voor de dood omdat hij al heel lang voor zijn leven dood was geweest. Dat gaf mij stof tot nadenken. Wij worden geboren om uiteindelijk dood te gaan maar dan, dan ben ik weer aan het begin van het verhaal van Midas.
Ik geloof, maar niet zo zeer in de hemel of eeuwige verdoemenis.
Zal toch niet zo wezen dat als er een God bestaat deze als ene Jozeph Mengele zei: Links of rechts
Hiermee bedoel ik dus hemel of die eeuwege verdoemenis.
Dit is voor mij te kort door de bocht en geloof in een rechtvaardigde VADER

de dood lijkt het einde te zijn van de menselijke vorm van leven op aarde...

...wat de rups het einde noemt, noemt de rest van de wereld vlinder...

ik heb heel goed gezocht, maar kan in mijzelf geen herinnering vinden aan momenten dat ik dood ging of dood was... ik kan enkel herinneringen vinden van momenten dat ik leefde...

's avonds neem ik afscheid van het lichaam en bij het ontwaken eigen ik mij weer 'mijn' lichaam toe... dit noemt men ook wel reincarnatie... aan het einde van een periode van slaap eigen ik mij een lichaam toe... hoe lang die periode van slaap duurt is zeer wisselend... het varieert van enkele secondes tot misschien wel jaren lang...

ik hoop dat ik weer verder kan na mijn dood ,met al de lessen verder van dit leven.En dat ik net zo gelukkig word.En wie weet weer verder op GV `josephina de tweede`.....

Ik geloof dat als mijn rikketik stopt het einde oefening is en ik als voer dien voor wormpjes en andere kleine beestjes. Heerlijk vooruit zicht.

Ik geloof in een schepper. Niet omdat ik dat zo graag wil maar omdat het mij met de paplepel is ingegoten. Van dat idee kan ik me, ondanks mezelf, helaas niet bevrijden. Eigenlijk ben ik dus gehersenspoeld en niet vrij in mijn denken. Als er een hemel bestaat zoals mij geleerd is, waar degenen die die plaats bereikten alleen maar bezig zijn God te aanbidden en te verheerlijken, lijkt het mij de meest vervelende plaats om mijn dood zijn door te brengen en ik hoop dan ook dat ik daar nooit kom. Ik geloof dus in een nieuw leven van de geest na de dood van het lichaam.

De dood is het einde van mijn leven, en daarna begint een ander bestaan, maar leven is het dan niet, mijn hart klopt dan niet meer.

Ik denk dat we in de nabije toekomst onsterfelijk zullen worden en dan is de vraag niet meer relevant of er leven is na de dood.
Als je lichaam versleten is wordt je brein of ziel getransplanteerd of geteleporteerd in een donorlichaam.
Er zijn diverse wetenschappers die zich hier mee bezig houden en er boeken over geschreven hebben.

Michio Kaku
Onmogelijke natuurkunde
ISBN 9 78046 015387

Ray Kurzweil
Het tijdperk van de levende computers
ISBN 9 789020 939750

Douglas R. Hofstadter en Daniel C.Dennet
De Spiegel van de Ziel
ISBN 90-254-6804-7

Pim van Lommel
Eindelooos Bewustzijn
ISBN 978 90 259 5778 0

Mario Beauregard en Denyse o'leary
Het spirituele brein
ISBN 978 907900105 7

Lawrence M. Krauss
De Wereld van Star Trek
ISBN 90 274 3327 5

Op dvd is te koop:
Technocalypse (Regie Frank Theys)
8 717249 473114

De dood is een nieuw begin van leven. Net zoals je geboren wordt hier op aarde, waar je het geboortekanaal passeert, zo zal je bij de dood ook een soort geboortekanaal passeren.
Alleen zul je dan je jasje uitdoen, want die heb je immers niet meer nodig.
De aarde had je nodig om in het stof ervaringen op te doen, en te leren.
En zoals je hier geleefd hebt, zo zul je ook zijn als je geboren wordt in het hemelrijk.
Zul je hier een moordenaar geweest zijn, zo zul je daar door de vermoorde aangeklaagd worden, en moeten oogsten wat je hier gezaaid hebt.
Ben je een liefdevol mens geweest, zo zul je daar ook liefde ondervinden.
Wens ik je verder nog alle heil en liefde toe.

In mijn leven ben ik heen en weer geschoven, door allerlei invloeden, rondom geloof en hemel.
Meer en meer zie ik de zin van het hiernamaals niet meer zo.
Ook reïncarnatie lijkt me onwaarschijnlijk.
Want wat is een hemel. een verzamelplek voor zielen.?
Het lijkt me ook wel fijn om gewoon dood te gaan en jezelf aan de schepper terug te geven.!

Dood is je nieuwe leven.
Na de (Dag des oordeel)

Er is sprake van een eindtijd en wordt de Dag des oordeels verschillende malen genoemd. Wat er in grote lijnen op de Dag des Oordeels gebeurt. Na de dood leven de zielen verder in een tussenstadium. Enkel wanneer alle mensen en djinns gestorven zijn zal de 'Dag des Oordeels' plaatsvinden. Dan wordt bepaald waar iedereen zijn plaats toegewezen krijgt.

Op die dag zullen de martelaren en enkele van de sahaba direct hun plaats in de hemelse tuinen van het Paradijs (djannah) krijgen. De anderen die uit het graf worden opgewekt zullen ondervraagd worden door de engelen Nakir en Munkar. Daarna zal de overledene een boek krijgen waarin zijn leven is opgetekend. De rechtvaardigen zullen het in hun rechterhand ontvangen en gaan vervolgens direct door naar de paradijselijke tuinen van de engel Reduan. De onrechtvaardigen ontvangen het in hun linkerhand en gaan door naar de hel, djahannam, daar waar de engel Malik heerst.

De dood is het einde van je aardse leven en het begin van het eeuwige leven.

Althans, dat is wat ik mijzelf voorhoud omdat ik geloof in God. Niemand is ooit uit de hemel terug gekomen om ons te vertellen hoe het daar werkelijk is, maar volgens de bijbel moet het er prachtig zijn. Dat houd ik mezelf steeds voor. Dit betekent echter niet dat het mij beangstigt dat er aan dit aardse leven een eind komt. Dat is gewoon angst voor het onbekende. Omdat ik geloof, maar het nooit zeker zal weten.

Ik weet niet hoe ik daar volledig/volledig correct op moet antwoorden, zonder in lange (filosofische / wetenschappelijke) verhandelingen te geraken. Ik doe een korte poging. (Een tweede poging, bijv. op een gelijke vraag over een maand, zou er anders uit kunnen zien: dit vooral toch ook omdat de betekenis van woorden afhankelijk is van de tijd, plaats, etc.)

Ik weet niet wat dood is, ik weet niet wat hemel is. In Reïncarnatie geloof ik niet, met de aantekening dat velen een andere definitie zullen hanteren van reïncarnatie dan ik. Want als je reïncarneert, moet er iets buiten je lichaam of in een andere dimensie zijn of iets anders exotisch... Maar ik nooit geen harde aanwijzing gezien, gevoeld, gehoord, gesensed in die richting. Voor mij zeg ik dus: reïncarnatie? Nee.

Wanneer ben je dood?
Als je 1 hersenen 1 seconde lang niet meer een electrisch stroompje afgeven? 10 seconden? 0,001 seconden? Wanneer ben je dood? Ik weet 't niet. Tuurlijk, als je onder een vrachtwagen komt, en je geraakt direct morsdood, dan ben je dood... Maar wannéér ben je dan dood? Was 't nu 0,0000000000001 seconde eerder of later? Je moet een correct en volledig besef van tijd hebben, om correct en volledig te kunnen zeggen wat dood is. Zonder een theorie van alles, die dan niet langer slechts een theorie meer is als ie klopt: krijg je geen correct en volledig besef van tijd. Zonder te weten wanneer je dood bent, kan je ook niet weten of je kan reïncarneren. Ook moet je weten wat leven is. Een hemel is helemaal vaag. Daar is helemaal maar dan ook helemaal niks concreets over bekend, zou 't niet slechts een bedenksel of geloof zijn.

Kortom, ik weet 't niet - ook denk ik dat diegenen die 't zeggen wel te weten, slechts aannames gedaan hebben en dat dan weten of geloven - en ook zijn die gedachten van die persoon dan niet te vertalen naar anderen - iedereen ziet andere betekenissen in woorden. Probeer maar eens een bijbel - een stortvloed van woorden; dan weer symbolisch, dan weer niet - zonder problemen te vertalen, zonder van betekenis te veranderen: kan niet, onmogelijk.
Zij die wel weten, kunnen zich gelukkig prijzen of niet, met hun weten... Dat weet ik (ook) niet. Je kunt een ander begrijpen, maar je in de ander verplaatsen is iets anders.

Toegevoegd na 2 minuten:
Maar ik nooit = Maar ik heb nooit

De dood is het einde van mij. Geen ziel, en ik heb ook geen behoefte aan verder te leven. Ik maak ruimte voor anderen. Alle andere gedachten zijn verzonnen verhalen om de angst weg te nemen, die veel mensen nog hebben. Maar dood gaan is een van de weinige democratische zaken in de wereld. Je wordt geboren en je weet dat je zonder uitzondering eens dood zal gaan en dat er niets overblijft. Ook in het Oude Testament in Koningen , zegt koning David, dat er geen hemel, hel of eeuwig leven bestaat. Christenen lezen over deze oncomfortabele zin heen., zoals ieder mythe de waarheid aanpast aan de boodschap.

Ik geloof in de hemel.

[geloof je in de hemel?]
Absoluut

[of misschien in reïncarnatie?]
Nee

[doe je verhaal!
wat geloof jij?]

Ik geloof dat de dood een tussenfase, een overgang is. Een overgang van het leven hier op aarde naar het leven dichter bij God in de buurt, of verder bij Hem vandaan, net wat jij zelf kiest en wilt. Tijdens het leven hier op aarde kunnen wij ons allemaal een beeld vormen van wat we met ons geestelijk leven willen, en waar we het willen hebben, als we sterven worden onze keuzes verwerkt en valt er niets meer te kiezen.

Ik geloof dat ik in reincarnatie geloof. Of in elk geval in energie die mensen voortdurend bij zich hebben en na hun dood achterlaten. Die energie kunnen sommige mensen opvangen.
In die zin leven we ook altijd voort in de ander, doordat we er waren en een herinnering zijn geworden of iets hebben gedaan met de ander.
Ik geloof dat er een soort tijdsafdruk bestaat van pure energie in de ruimte van wie we zijn, waren en worden.
Ontelbaar mogelijke mogelijkheden.

Ik probeer geloof en weten te vermijden, zodat ik open blijf staan voor nieuwe invloeden/ideeën.

Natuurlijk heb ik theorieën, maar het zijn maar gedachtenspelletjes verder niets.

De dood en het leven vinden tegelijkertijd plaats. Er bestaat alleen het eeuwige nu.