In hoeverre werkt het langs de deuren gaan van de Jehova's getuigen?

Toch werkt het wel. Veel mensen zeggen dat ze bruut de deur dicht gooien als die mensen aan de deur staan. Dat is vaak grootspraak en valt reuze mee. De momenten waneer ze aan de deur komen speelt een belangrijke rol. Wie doet er open? Wie zit er binnen? Wat is de bewoner aan het doen? Hoe voelt de bewoner zich? enz enz. Vaak is het zo dat ''eenzame'' mensen het leuk vinden om een keer aanspraak te hebben, en gaan er vlot een uur mee aan de praat. Veel mensen weten al van te voren wat het gespreksonderwerp gaat zijn en doen nog niet eens open. Zo veel verschillende gevallen, die allemaal van belang zijn voor het succes van de jehova's. Het zijn vriendelijke mensen, en als je normaal vraagt of ze weg gaan, of geen zin hebt in een gesprek, blijven ze niet aan de gang. (is mijn ervaring) Ik ben soms nieuwsgierig of ik hun op andere gedachten kan brengen, maar dat is me nog nooit gelukt. Zij hebben hoe dan ook meer succes omdat ze met meerdere mensen systematisch heel nederland benaderen. Ze zullen ook vast mensen afstoten, maar dat weegt niet op tegen de vriendelijkheid van de meeste Nederlanders.

In hoeverre hetwerkt ,.....

Wanneer iemand eenzaam/onstabiel en beinvloedbaar is en behoefte heeft aan...
positieve aandacht, vriendelijke mensen een luisterend oor noem hetmaar op .

dan hebben ze grote kans van slagen .

Toegevoegd na 14 uur:
Het werkt echter niet wanneer je met andere voorbeelden uit de bijbel in gesprek probeert te komen .


Kom je met tegenstellingen oid aan en laat je je niet overtuigen dan geven de jg het op .
een goed gesprek verliest dan zn waarde , jg wil alleen over hun eigen onderwerp praten .
Daarover ben je snel uitgepraat , ik vindt het jammer .

is mijn ervaring .

Het werkt idd, als ze op de goede momenten aanbellen. Als mensen in de put zitten of eenzaam zijn, zullen deze mensen eerder geneigd zijn om de deur open te laten en een gesprek aan te gaan. Persoonlijk houd ik er ook niet van als ze bij mij aan deur staan. Maar jaren terug reisde ik veel met de trein en de bus. En altijd wanneer ik op het busstation aankwam, stond daar een vrouw met haar dochtertje. En dat om 6:30 s'morgens. Na een paar dagen kwam ze op mij aflopen en begon een gesprek met mij, maar niet direkt over het geloof. En dat sprak mij denk ik wel aan. Zo hebben we, denk ik wel een driekwart jaar lang 4 ochtenden in de week, gepraat over van alles en nog wat. Ook over het geloof, maar dit stond niet op de voorgrond. Daarom voelde het ook anders denk ik. Ik denk dat het ook uitmaakt, HOE je benaderd wordt.

En ik denk dat wanneer de bezoeken en gesprekken aan de deur geen resultaten zou opleveren, deze mensen dit tzt wel zouden opgeven en een andere manier zullen zoeken.

Hoop dat je hier wat aan hebt.

ja het werkt zeker.
Er zijn mensen die nog altijd zoekende zijn naar het juiste geloof.
Natuurlijk is het niet zo dat je overal aan de deur mensen treft die belangstelling hebben, maar omdat de omstandigheden van mensen veranderen blijven we toch terug komen bij de mensen aan de deur.
De ervaring leert dan dat er mensen zijn die eerst geen belangstelling hebben en die na een tijdje door een persoonlijke ervaring toch ineens gaan nadenken over het geloof.
Er zijn bij mij in de gemeente diverse broeders of zusters die zich hebben opgedragen aan Jehovah nadat er iemand bij ze aan de deur is geweest.
Dit waren dus mensen die belangstelling hadden voor het geloof en door de bijbel te gebruiken er van overtuigd zijn geraakt dat ze hun leven aan Jehovah hebben opgedragen.
Verder zijn er niet heel veel mensen die zich echt ergeren aan ons werk. Het is immers iets wat de bijbel ons te doen heeft gegeven. Mattheus 24:14 En dit goede nieuws zal op de gehele bewoonde aarde worden gepredikt tot een getuigenis voor alle natien en dan zal het einde komen.

Het werkt in beide richtingen toch nog behoorlijk stroef.
Ik ga (uit nieuwsgierigheid en respectvolle betrokkenheid tegenover andersdenkenden) 1 á 2 x per jaar naar de wekelijkse bijeenkomsten van Jehova's getuigen in mijn streek en ik merk dat er vaak mensen toetreden tot de gemeenschap als ze zich verloren en/of extreem eenzaam voelen.
Soms gaan deze mensen dan enkele maanden heel erg op in de routine die Jehova's getuigen zichzelf opleggen doch van zodra deze mensen zich bewust worden van de beperkingen die men bij Jehova's getuigen oplegt, gaan ze zich vragen stellen of dit wel datgene is waar ze de rest van hun leven willen mee doorgaan.
Een x-aantal van de nieuwkomers' blijven betrokken bij de wekelijkse lezingen en de bijbelstudies die daarnaast nog worden aangeboden, doch dat is een minderheid.

De ene getuige is uiteraard ook de andere niet en dus is ook hun individuele aanpak anders. Sommigen komen vanwege hun gedrevenheid vrij agressief of soms ook arrogant over en dat werkt uiteraard averechts.
Maar diegenen die er voor willen openstaan dat luisteren naar andersdenkenden even belangrijk is als de zogenaamde enige echte waarheid te komen verkondigen, die maken meer kans op een duurzame resultaat.

Ik zou zeggen, ga zelf ook eens naar één van hun bijeenkomsten want wat team-spirit betreft kunnen we van die mensen écht nog heel wat opsteken. Anderzijds merk je tijdens zo'n bijeenkomsten ook de kloof tussen gedoopten en niet gedoopten. Persoonlijk vind ik dat boeiend. Ik laat hen in hun waardigheid en zij respecteren mijn sporadische bezoeken omdat ik enkel kom met de intentie om hen te willen begrijpen.

Ik ben met hen in contact gekomen via buren en dus niet omdat ze bij mij aan de deur zijn gekomen. Want eerlijk is eerlijk, ik laat ze niet binnen omdat ik in mijn eigen huis niet wil 'gedwongen' worden om te luisteren naar datgene wat Jehova's getuigen als de énige echte waarheid verkondigen. Als ik naar hun gezamenlijk huis ga dan pas ik me moeiteloos aan hun regels aan. Maar daar moet ik me dus echt wel enkele maanden op voorbereiden want na elke bijeenkomst heb ik die tijd nodig om datgene wat daar op me afkomt een comfortabele plaats te geven.

Dus vanuit mijn standpunt gezien werkt dat deur aan deur gedoe maar matig als je het duurzaam verwerven van 'leden' betreft. Doch het is op communicatief vlak een boeiend leerproces voor beide partijen.

Groetjes

Om antwoord te geven op de vraag of het 'werkt' moet je eigenlijk eerst weten welk doel Jehova's Getuigen nastreven. De bron zegt hierover het volgende:

"Het doel van deze evangelisatie is tweeledig: het is een poging anderen te bekeren tot de beweging om zo voor redding in aanmerking te komen (het overleven van Armageddon waarin zeer binnenkort goddelozen zullen worden vernietigd), maar Jehova's getuigen vinden een nog belangrijker reden dat de activiteit wordt beschouwd als "een slachtoffer van lof" voor God.

Iedere Jehova's getuige dient maandelijks een rapportageformulier in te vullen waarop wordt aangegeven hoeveel uur hij/zij aan evangelisatie heeft besteed en met welke resultaten: hoeveel tijdschriften of andere publicaties zijn verspreid, hoeveel personen die eerder een belangstelling hebben getoond een hernieuwd bezoekje hebben ontvangen, etc. De reden hiervoor wordt als volgt weergegeven:

Jehovah's organisatie instrueert ons in deze tijd om onze velddienstactiviteit elke maand te rapporteren. Wanneer we getrouw aan deze regeling meewerken, kan er op een doeltreffende manier toezicht op het predikingswerk worden gehouden. Uit berichten kan blijken dat een aspect van de dienst aandacht nodig heeft of dat er meer werkers nodig zijn in een bepaald deel van het veld. In de gemeente helpen velddienstrapporten de ouderlingen om vast te stellen wie zijn dienst zou kunnen uitbreiden alsook wie misschien hulp nodig heeft."

Met dit doel in het achterhoofd is makkelijker om een antwoord te geven op de vraag in hoeverre het veldwerk 'werkt': ook als ze maar 1 persoon weten te overtuigen, dan hebben ze die persoon naar hun idee 'gered' van de vernietiging die hun tijdens het Armageddon te wachten staat. In ieder geval geloven de meesten oprecht dat ze een ander helpen met het verspreiden van hun boodschap. Verder heeft het, door de rapportageformulieren, in de ogen van JG's zin omdat het veldwerk in kaart brengt waar extra inzet nodig is.