Wat moet ik me voorstellen bij een 'evangelische gemeente'?

Het is een kerkelijke gemeenschap waar veel over Jezus wordt gesproken. "Jezus leeft! Wij moeten ons hart aan Jezus geven". Ze hebben een sterke concentratie op het persoonlijke geloof en het geloof in een persoonlijke God. Evangelische christenen gebruiken heel vaak het woord bijbels. Ze zijn een bepaalde mening toegedaan omdat het bijbels is. En ze zijn laagliturgisch, wat betekent dat er een voorkeur is voor laagdrempelige liturgie: grote aandacht voor gastvrijheid, interactie, spontaniteit en informaliteit. Er wordt veel aandacht besteed aan liturgische symbolen, dichterlijke teksten en gewijde kunst. De evangelische beweging kiest voor eigentijdse (combo)begeleiding en opwekkingsliederen. In de liedteksten komt de lofprijzing en aanbidding sterk naar voren, en in mindere mate verootmoediging en
schuldbelijdenis.
Er is nooit sprake van een evangelische kerk, maar altijd van een evangelische gemeente of evangeliegemeente. Het woord ‘kerk’ roept teveel herinneringen op aan
ambtelijkheid, vormelijkheid en autoriteit. De organisatie is niet synodaal, maar congregationalistisch. Synodaal betekent dat er een kerkelijke hiërarchie is en dat het hoogste orgaan uitspraken doet die bindend zijn voor de plaatselijke gemeenten. Congregationalistisch betekent dat men in de omgeving op zoek gaat naar gelijkgestemde zustergemeenten om elkaar aan te vullen en te versterken en om gezamenlijke problemen te bespreken. Men spreekt van oudsten en heeft geen vrouwelijke ambtsdragers.
In evangelische kring is er een groot verlangen om de kracht van de Geest te mogen ervaren. Er worden bijvoorbeeld gebedsketens gevormd. Je kunt er veel bezieling, geestdrift en inspiratie vinden.