Wat zegt de Bijbel over het hebben van een handicap?

Je vindt hier in de Bijbel weinig over. Wat wel duidelijk is uit de Bijbel, is dat een samenleving wordt afgerekend op de zorg die ze hebben voor de zwakkeren: wezen, weduwen, en ook gehandicapten.

De Joden in die tijd gingen er vanuit dat een handicap een straf was op de zonde. Zo vragen Jezus' leerlingen hem over een blindgeboren man: "wie heeft er gezondigd, hij of zijn ouders?" Jezus maakt hen duidelijk dat het daar totaal niet om gaat, en dat zijn blindheid geen straf is op zonde. Voor deze man gold dat, zoals Jezus het zei, hij blind was "opdat Gods grootheid geopenbaard zou worden". Maar dat gaat over een individuele situatie, dus daarmee kun je geen algemene uitspraken doen over handicaps.

Vanuit de christelijke leer en visie kun je stellen dat handicaps bestaan om dezelfde reden dat de mens sterfelijk is en er oorlogen zijn: God heeft de mens goed gemaakt, maar puur door de eigenwijsheid van de mens is er kwaad in de wereld gekomen.

Zelf heb ik veel geleerd van de geschiedenis van Job. Job raakte van de ene op de andere dag alles kwijt, ook zijn gezondheid. Job had zelf geen idee waarom hem dat overkam. Er was namelijk - een beetje oneerbiedig gezegd - een soort weddenschap gaande tussen God en de duivel. De duivel had gezegd: "wedden dat Job u niet trouw blijft als het hem niet meer zo voor de wind gaat?" Vervolgens kreeg hij toestemming van God om Job zijn rijkdom, kinderen en gezondheid af te nemen. Job werd depressief, wenste dat hij nooit geboren was, en snapte totaal niet waarom hem dit overkwam. Maar hij bleef wél trouw aan God. Grappig genoeg was dat precies ook waar het om ging, namelijk dat hij trouw zou blijven.

Wat ik daarvan leer, is dat wij vaak niet weten en kúnnen weten waarom ons bepaalde dingen overkomen. Is onze handicap, is ons lijden een verzoeking? Dient het een hoger doel? Of is het gewoon een hard gevolg van het feit dat we leven in een zieke wereld? We weten het niet. Persoonlijk denk ik dat er heel vaak geen specifieke reden is waarom iets jou treft. Maar uiteindelijk gaat het daar niet om. Het gaat erom dat we in dat alles toch blijven vertrouwen. En zoals de apostel Paulus zegt: "als ik roem, roem ik in mijn zwakheid". Misschien kan Gods grootheid ook wel zichtbaar worden in ónze handicaps, net zoals bij die blindgeboren man. Niet dat ik geloof dat dat dan de reden is dat je die handicap hebt, maar toch zie je daarin terug dat God voor ons zorgt, en zelfs door allerlei ellende heen, iets moois kan geven.

In de bijbel staat: de bergrede van Jezus, zalig zijn de zwakkeren (van geest) zij zullen God zien en in zijn heerlijkheid binnengaan. Zij hebben geen vertroosting op aarde maar zullen troost ontvangen.
De zwakkeren zijn de categorie waar de christenen zich voor moeten inzetten. Helpen, onderdak geven, verzorgen.
In de eerste gemeente van Paulus werd alles gedeeld en dus ook voor de zwakkeren gezorgd.
Het hebben van een handicap (lichamelijk of geestelijk) is niet wat God gegeven heeft maar Hij genas de zieken en geneest nog steeds. Soms is het niet dat hij geneest maar wel zorg geeft d.m.v. mensen en instellingen. In iedergeval mogen deze categorie mensen in de hemel nieuwe lichamen krijgen en geen pijn meer hebben. Waar dat precies staat weet ik niet maar met een concordantie zul je het vast vinden.

Het woord handicap komt niet voor in de bijbel. Wel worden een aantal handicaps genoemd, en zijn er verhalen over personen daarmee: kreupele, verlamde, misvormde, bezetene, blinde, dove, doofstomme, melaatse (huidvraat, in de nieuwe vertaling), mensen met een gebrek. Dat gaat er dan meestal over dat zij worden genezen. Maar er zijn ook leefregels die duidelijk maken dat je gehandicapten met respect moet behandelen, en hen moet helpen om vooruit te komen.
Leviticus 19 vers 14: Spreek geen vloek uit over een dove en plaats geen obstakel voor de voeten van een blinde. (En dat wordt zelfs tegenwoordig nog vaak niet opgevolgd, als je bijvoorbeeld erop let hoe fietsen op de stoep worden gestald).
Deuteronomium 27 vers 18: Vervloekt is eenieder die een blinde de verkeerde richting wijst.
Lucas 14 vers 13: Wanneer u mensen ontvangt, nodig dan armen, kreupelen, verlamden en blinden uit.
Johannes 3 vers 17: Hoe kan Gods liefde in iemand blijven die meer dan genoeg heeft om van te bestaan, maar zijn hart sluit voor een broeder of zuster die hij gebrek ziet lijden?

Merk op wat Jezus zei toen hij „een mens ontmoette die blind was van zijn geboorte af”.
Zijn discipelen vroegen: „Wie heeft gezondigd, deze man of zijn ouders, dat hij blind werd geboren?” Jezus antwoordde: „Noch deze man noch zijn ouders hebben gezondigd” (Johannes 9:1-3).

Nee, de blindheid was niet het gevolg van een bepaalde zonde van de blinde man of zijn ouders. Ze was veeleer het gevolg van de onvolmaaktheid die wij allemaal van Adam hebben geërfd.

De apostel Paulus legt uit: ’Door één mens is de zonde de wereld binnengekomen en door de zonde de dood, en aldus heeft de dood zich tot alle mensen uitgebreid omdat zij allen gezondigd hadden.’ — Romeinen 5:12.

Lichamelijke handicaps kunnen dus niet worden toegeschreven aan goddelijke inmenging of straf.
Sommige zijn het gevolg van onachtzaamheid. Maar andere zijn eenvoudig terug te voeren op „tijd en onvoorziene gebeurtenissen” (Prediker 9:11).

En er zijn ook mensen die lichamelijk lijden doordat zij door hun ouders zijn mishandeld of verwaarloosd.

Je ziekte of handicap is geen straf van God, maar is het gevolg van de onvolmaaktheid die we allemaal van Adam geërfd hebben. (Romeinen 5:12)

In Jakobus 1:13 staat ''Laat niemand, wanneer hij wordt beproefd, zeggen: „Ik word door God beproefd.” Want met kwade dingen kan God niet worden beproefd, noch beproeft hij zelf iemand.''

Adam was geschapen als volmaakt mens en lichamelijk in een uitstekende conditie. Helaas was het eerste mensenpaar ongehoorzaam aan God en koos zijn eigen weg te gaan onafhankelijk van God. Het gevolg hiervan is dat we allemaal onvolmaakt zijn en ziektes geërfd hebben.
De gevolgen van onafhankelijkheid van god verklaart ook de overige ellende op aarde, maar er is hoop.

Toen jezus op aarde was genas hij allerlei mensen van al hun kwalen en ziektes.
Nog opmerkelijker was dat Jezus zelfs doden het leven terug kon geven zoals in het geval van Lazarus, van een jonge man en een meisje.

Mattheüs 15:30, 31 zegt: „Toen kwamen er grote scharen naar hem toe, die kreupelen, verminkten, blinden, stommen en vele anderen bij zich hadden, en zij wierpen hen gewoonweg aan zijn voeten, en hij genas hen, zodat de schare verbaasd stond toen zij zagen dat de stommen spraken en de kreupelen liepen en de blinden konden zien”

Wat Jezus toen op aarde deed was in werkelijkheid een voorproefje voor de toekomst.

Over die toekomst zei jezus in het modelgebed ''uw wil geschiedde gelijk in de hemel, zo ook op aarde.''
De mensheid heeft sinds Adam lang de tijd gekregen om te expirimenteren met allerlei vormen van zelfbestuur. God zal binnekort een einde maken aan menselijk bestuur en zijn koninkrijk installeren waar vele eeuwen om is gebeden. (Mattheus 6:10 en Daniël 2:44)

Vervolgens zal God ervoor zorgen dat de aarde weer een paradijs wordt zoals hij het eens bedoelt had.
Jesaja spreekt over dat paradijs

Jesaja 35:5, 6
In die tijd zullen de ogen der blinden geopend worden, en zelfs de oren der doven zullen ontsloten worden. 6 In die tijd zal de kreupele klimmen net als een hert, en de tong van de stomme zal een vreugdegeroep aanheffen.

(Openbaring 21:4) En hij zal elke traan uit hun ogen wegwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geschreeuw, noch pijn zal er meer zijn. De vroegere dingen zijn voorbijgegaan.”
(zie ook Micha 4:3)

ziektes en handicaps zijn dus geen straf of test
en binnekort behoren ze alleen nog maar tot het verleden.

ik behoor tot een van Jehovah's Getuigen,
voor meer informatie www.watchtower.org