Hoe onstaat een geloof?

Dat komt voort uit de behoefte van de mens, om het onverklaarbare te verklaren. Als men er echt niets van begrijpt, dan moet het wel iets boven natuurlijks zijn.

Een geloof ontstaat wanneer mensen antwoord willen op vragen die mensen niet weten. Neem het Christendom. De mensen wisten niet wat er gebeurden wat er met je na de dood zou gebeuren. Daarom bedachten de priesters dat je dan naar de hemel zou gaan. Het was ook voor geruststelling

Gavin

Nee, er moet juist niet iets bewijsbaars zijn om ergens in te geloven.
Dat is namelijk de essentie van geloven:

de overtuiging dat iets waar is,
vertrouwen in de waarheid van iets.

Daar komt vaak geen logica bij kijken.

Vergelijk het maar met liefde: iemand die zegt dat ie van jou houdt, die kan dat ook niet "bewijzen".

Geloof ontstaat uit een innerlijke dankbare behoefte in het hart van mensen om op te zien naar wat voor hem de creator van de schepping is.

Het is als een vergelijking met één onbekende die iemand voor zichzelf oplost.

Ik kan 't omschrijven met een voorbeeld.

Laatst liep ik met m'n dochtertje van 7 in 't donker over straat. Ze keek naar een helder stipje in de lucht en vroeg wat voor ster dat was. Ik legde uit dat dat geen ster was, maar een andere planeet, Venus.

Het even stil, terwijl ze in gedachten naast me voortliep. Na enkele minuten riep ze uit: "Nu weet ik het! Er is een reus en die zet elke avond wanneer hij gaat slapen een deksel over de aarde, waardoor het donker wordt."

Van Venus was ze dus blijkbaar aan 't denken gekomen over hoe 't nou komt dat 't licht en donker wordt en heeft daar een verklaring voor bedacht.

Zo begint het.

Vanuit christelijk standpunt. Hebreeen 11

Geloof afgeleid van de Griekse woorden: (volgens de septuaginta)

pistis en pisteuō .... die zoiets betekent als trouw of oprechtheid, en trouw zijn (zelf) of vertrouwen (van een ander.

Geloven kan ondergeschikt zijn aan weten.

‘Ik geloof van wel’ betekent in feite; ‘ik ben er niet zeker van’.

In de Bijbel is geloof de hoogste vorm van zekerheid: "het duidt op een onwrikbare overtuiging."

Wie zegt dat hij iemand gelooft, zegt dat hij ten volle overtuigd is van zijn betrouwbaarheid, en dat hij zonodig bereid is hem blindelings te vertrouwen, ondanks alle schijn van het tegendeel.

“Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat wij niet zien”.
Dit is de bijbelse definitie.

De schrijver van Hebreeen hfst 11 maakt zelf duidelijk wat onder dit geloof moet worden verstaan, en haalt in datzelfde hfst enkele voorbeelden aan.

http://www.biblija.net/biblija.cgi?m=Hebree%EBn+11&id42=1&id18=1&id47=1&id37=1&id16=1&id35=1&id17=1&l=nl&set=10

Kort samengevat kan geloof eventueel ook ontstaan omdat men vertrouwen stelt in iets of iemand, vertrouwen en geloof gaan hand in hand.

Als je meer wil weten kan onderstaande bron interessant voor je zijn.

Bij de vraag ga je er van uit de 'een geloof' ontstaat. De mogelijkheid dat er altijd al 'geloof' heeft bestaan, vanaf het begin van de mensheid, laat je dus buiten beschouwing. Toch is DAT hoe het werkelijk is.

Hoe dat komt? Doordat mensen in vroeger tijden persoonlijk contact hadden met God. Die mensen hebben die kennis doorgegeven aan anderen. Op een gegeven moment heeft iemand het opgeschreven.

In de loop der tijden zijn er, door verwarring onder de mensen, verschillende vormen van geloof ontstaan. En na vele eeuwen begonnen sommige mensen te geloven dat er geen God bestaat. Zo is de situatie nu.

Toegevoegd na 1 minuut:
in de 1e zin staat een woordje 'de' teveel.

Meestal is het zo dat één iemand iets begint te verkondigen (vaak een "profeet" genoemd) om het onverklaarbare te verklaren. Daarom is bewijs niet nodig, ze verklaren onverklaarbare, dus onbewijsbare, dingen.
Soms krijgen ze geen aanhangers, en worden ze gewoon marginalen. Soms krijgen ze een kleine groep aanhangers, dan is het een sekte. Soms krijgen ze een grote groep aanhangers, dan is het een geloof. Soms verspreidt dat geloof zich over de wereld, dan is het een wereldreligie.
Een geloof is een uit de kluiten gewassen sekte.

iedere religie, geloof is altijd gebaseerd op een ongeloof.

Mensen hebben altijd dingen die ze niet kunnen verklaren, daarom bedenken ze iets om het wel te verklaren. Een heleboel van die verklaringen vormen samen een geloof.
Kijk maar naar de oppergod Jupiter/Zeus: De Grieken wisten niet waarom het bliksemde, daarom hij.

Nee, dat hoeft niet. Sterker nog : integendeel. Zodra er namelijk ergens iets tastbaars of bewijsbaars is, spreek je niet meer van geloven.

Toen de mens nog niet zo lang rondliep en in kleine groepjes bij elkaar woonde of rondtrok, werd het hele leven bepaald door de wereld om hem heen. Bij gebrek aan kennis vonden we al snel goden uit, om - op een vrij primitieve, bijgelovige manier - gunstig te stemmen en zo de omgeving te beïnvloeden, om natuurverschijnselen te verklaren, troost te bieden en een reden of richting aan het bestaan te geven. Mensen vertelden elkaar verhalen en gaven zo het geloof aan elkaar door.

Langzaam maar zeker is dat geëvolueerd, ontwikkeld, aangepast, uitgebreid en uitgebouwd. Al snel werd het ook een 'middel' waarmee de ene groep zich kon onderscheiden van de ander. Toen de mens zich -voornamelijk door de uitvinding van de landbouw- begon te vestigen en grote, niet meer zo behapbare samenlevingen ging vormen in steden, met machthebbers, werd geloof al snel religie ; een officiële leer, die uitstekend gebruikt kon worden om een bevolking onder de duim of in je macht te houden. Religieuze leiders zélf werden een macht, en niet de minste.

In landen waar nu ruimte is voor secularisatie, zie je ook langzaam dat mensen weer meer hun eigen religie willen en gaan vormgeven, nog op precies de manier die we dat altijd gedaan hebben, maar vanuit andere vragen en behoeften.

De een heeft daar meer behoefte aan dan de ander, voor de een is het belangrijker dan voor de ander, veel mensen hebben erg veel moeite los te komen van het geloof waarmee ze zijn opgegroeid, maar voor geloven zelf is nog altijd weinig meer nodig dan het zoeken naar antwoorden op vragen waar niet altijd een antwoord op is.

In het tijdperk van de wetenschap zijn de wegen een beetje uit elkaar gaan lopen, en houdt de religie zich niet (meer) zozeer bezig met het hoe en wat van het leven, maar vooral met het waarheen en waarom. Zeg maar : de wetenschap vertelt je hoe de wereld in elkaar zit, de religie vertelt je hoe je moet leven en wat er daarna veronderstelt wordt te komen. De behoefte daaraan (aan die leidraad, regels en 'zekerheid' ) blijft onverminderd groot, dus zullen mensen altijd in een of andere vorm blijven geloven. Er zullen dus naast de traditionele, steeds weer nieuwe vormen van geloof blijven bestaan en ontstaan.

"Hoe ontstaat een GELOOF" (jouw vraag) :

Heel erg basaal zijn er 2 onverenigbare manieren om generieke en fundamentele problemen in de de wereld te proberen te verklaren:

a. via filosofie op basis van het RATIONALE argument (met de wetenschappen als bladen aan de filosofie takken)

b. via andere wijzes: via magie, mythologie, mystiek, etc..., etc...

Waarmee je je antwoord hebt door de definitie om te draaien (definitie uit wikipedia philosophy):

---> als iemand een generiek of fundamenteel probleem in de wereld probeert te verklaren volgens non rationele argumentatie of heel plaat "op een manier die je niet op school geleerd hebt".

----------------------------------------

Er is een verschil tussen een geloof en een religie, dat zie ik niet in de antwoorden terug:

RELIGIE (omdat ik het bij alle andere antwoorden zie terugkomen) is iets compleet anders: het is een chaotische mix van ONDER ANDERE diverse geloofsytemen, magie, mystiek, regels en wat al dan niet meer: zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Religion voor dat en voor hoe zo iets ontstaat.

Alle kennis die wij denken te hebben is eigenlijk een combinatie van geloven en kansberekening.
Als ik iets lees of anderszins waarneem dan plaats ik dat in het geheel van mijn kennis van het universum.
Sommige dingen kan ik zelf waarnemen maar veel dingen niet. Dan vertrouw ik op waarnemingen en verklaringen van anderen. Sommige dingen kan ik zelf waarnemen EN er zijn heel veel waarnemingen van anderen. En veel van die waarnemingen zijn ook nog eens gedaan door mensen waar ik veel vertrouwen in heb. Bijvoorbeeld wetenschappers. Dan ben ik heel erg zeker over zulke zaken en noem ik dat ze 'bewezen' zijn. Het betekend dat ik er volledig op vertrouw dat wat ik er van weet ook een volgende keer zal gebeuren of toepasbaar is.

Zwaartekracht is altijd een mooi voorbeeld, als ik iets loslaat valt het naar beneden. dat kan ik zelf en kunnen anderen waarnemen een er is heel onderzoek naar gedaan waarbij het resultaat steeds hetzelfde was: als je op aarde onder normale omstandigheden iets loslaat dan valt het naar beneden.

Aan het andere eind van het spectrum zijn er van iets maar weinig waarnemingen, ik heb ze zelf niet (of alleen maar vaag) waargenomen. En de waarnemingen komen van mensen die ik wellicht wat minder betrouwbaar inschat (omdat ze ook andere belangen hebben bijvoorbeeld). Dan gaat 'weten' over in 'geloven' Het is eigenlijk precies hetzelfde alleen de kansberekening zegt mij dat ik aan die waarnemingen iets minder heb dat aan de eerder genoemde zaken die ik 'bewezen' noem.

Al het weten is dus geloven, alleen de mate van betrouwbaarheid, en dus de toepasbaarheid, verschilt.

Het is echt makkelijk. Verzamel maar een aantal dingen uit de bestaande geloven, verzin een paar jezelf, en vertel een paar mensen dat de HEER God of een van zijn engelen contact met je heeft gemaakt. Mensen aan wie je je nieuwe religie openbaart en uitlegt, ofwel in je geloven of ze je afkeuren. Degenen die in je zouden geloven worden je aanhangers, ze geloven gewoon in wat je zegt, en je hoeft niet om hun bewijsmateriaal te geven want geloof is geen wetenschap. Degenen die je gaan afkeuren ook een belangrijke rol spelen, namelijk ze brengen je in discussie en op die manier krijgt je aandacht. Op die manier kan je hun ongelovigen verklaren en dat zou het geloof van je gelovigen versterken want ze denken: 'hij heeft iets bijzonders, anders zou die mensen hem niet afkeuren en aandacht geven.'

Bijna alle religies en de geloven binnen religies en de sektes binnen geloven zijn op die manier ontstaan. Je maakt dan een boek of gewoon een aantal verhalen. In de loop der jaren, als je gelukkig bent en genoeg aandacht, geld en kracht krijgt, worden die verhalen vermenigvuldigd door je gelovigen en uiteindelijk krijgen ze de vorm van heilige boeken en gebeden.

Het aantal religies en geloven, en hun sektes, die we vandaag kennen zijn niet de enige geloven geweest die de mens ooit hebt gekend. In de loop der tijd heeft de mens duizenden geloven en sektes gezien maar een groot aantal daarvan is verdwenen.

Geloof heeft niets met de realiteit te maken. Als je geloof alleen de eerste generatie ziet, zou het mogelijk een deel van de vergeten hisotrie worden. Maar als het tot de tweede generatie overleeft, is er kans dat het voor lange tijd vaste gelovigen krijgt. In dat geval groeit de tweede generatie met het geloof, wat voor geloof het ook is, wordt daarin opgevoed, en vinden het dan een echte realiteit. Voor aanhangers van een ander geloof zou die 'realiteit' een belachelijke stupidity zijn, en omgekeerd. Mensen die in de omgeving van het een geloof gegroeid en opgevoed zijn, vinden hun eigen geloof het ware en echte, die van de anderen vals en belachelijke onzin. En dus gaat het op die manier. Heiligdom brengt culturen, gewoontes en rein en onrein mee. Vroeger veroorzaakten deze oorlogen en conflicten. Dit is nog steeds het geval in bijna alle islamitische landen (doden mensen voor geloof en religie). De realiteit is helemaal anders: oorspronkelijk zijn alle geloven door bepaalde personen voor bepaalde persoonlijke of maatschappelijke redenen verzonnen.

Deze site is niet helemaal joviaal met meningsvragen:))

Er is nooit aangetoont dat god 100% bestaat dus in principe is geloof je eigen MENING ( als je op deze site vraag wat is het doel van de mensheid op aarde word de vraag weggehaald omdat je meningen uitlok, en dat terwijl het hele geloof ( moslim christen etc etc etc) niet kan aantonen dat het bestaat.

Dus geloof onstaat bij de mens die doormiddel van geloven in een hogere macht hoop, geluk etc. proberen te vinden.

Als de geloven echt van de tijden stammen dat men zegt dan is er nooit bewijs te vinden (als het er is).