is geloof het tegenovergestelde van nadenken?

Als je klakkeloos gelooft wel,
maar neem toch aan dat het gros van de gelovigen nadenkt

Ja dat klopt...


Heel juist...

God is ook: Generator, Onderhouder en Destructor...

Neen verre van dat... Het geloof zet me juist heel erg tot nadenken.

-Kan dit wel?
-Is het echt waar?
-Welke geloof heeft het kloppende verhaal in mijn optiek.
-Staat dit wat er in de bijbel geschreven staat gelijk met wat de wetenschap zegt.
-Zo nee; welke heeft gelijk en waarop is dit gebaseerd.

Absoluut niet! Geloof kan twee dingen betekenen, ´vertrouwen´ en iets wat je aanneemt zonder het zeker te weten. In het ene geval is het tegenovergestelde ´wantrouwen´ in het andere geval is ´zeker weten´ het tegenovergestelde.

Het tegenovergestelde van ´nadenken´ is meditatie- of niet denken, NO MIND.

Dan zou het GON heten.
Maar in zijn algemeenheid moet ik 'ja' zeggen.
Het leven wordt er een hoop simpeler van.
Je hoeft niet eens uit te kijken bij het oversteken.
Dus je wordt er ook lui van.

Nee hoor, dat zou betekenen dat als je geloofd, je niet nadenkt, en vice versa...
En ik geloof niet, maar denk ook regelmatig niet na, dus die dingen gaan prima samen ;)

Onzin
Juist is geloof bijna hetzelfde als nadenken.
Als je goed nadenkt kom je vanzelf wel uit. Of je moet geloven of niet.
Geloof = nadenken.
Als er wat gezegd wordt over geloof, het eerste wat mensen dan doen is nadenken toch? Dus het heeft niks mee te maken met tegenovergestelde.!!

Probleem is dat iedereen ergens in gelooft, al willen vooral niet-gelovers dat niet graag horen.

Je hebt collectieve geloven, waarbij er vaak mensen iets wordt opgelegd, maar waar mensen ook een basis vinden van waaruit ze zichzelf kunnen ontplooien en ruimte ontwikkelen voor hun eigen visie en mening.

Afsplitsingen van geloven in alle vormen en mate van extremisme zie je in de vorm van sektes voorbij komen, met vaak een dominante leider die onderdanige onzekere mensen zijn versie van de enige waarheid verteld en met angst zijn onderdanen aan zich bindt.

En dan heb je mensen die zelf hun eigen waarheid bij elkaar filosoferen en geen behoefte hebben aan inbreng van derden. De mens heeft fantasie dus waarom niet je eigen religie?

Ook zijn er mensen die beweren nergens in te geloven en dat ook met hand en tand verdedigen. Ze geloven dat er niets is. Geloven dus, want weten is het niet.

Wel makkelijker omdat je als niet-gelovige gelovige je niet heel die vervelende ballast van al die oudere geloven mee hoeft te zeulen en je lekker kunt schoppen tegen diegenene die het "nieuwe licht van het niets" nog niet gezien hebben.

Nu blijft natuurlijk de realiteit dat niemand weet hoe het werkelijk zit. Dus kiest iedereen die de vrijheid heeft of neemt voor het clubje dat hem / haar het beste past of het beste uitkomt.

Ik denk dat de massa over het algemeen niet erg veel nadenkt, of ze nu wel of niet ergens in geloven, of nergens in zeggen te geloven, behalve het niet geloven. "Opstaan, eten, werken, eten, werken, eten, tv kijken, naar bed, slapen, opstaan etc. etc. en uiteindelijk dood gaan. Klaar."

Geloof hoeft niet per sé religie te zijn, in dat geval is geloof een hulpmiddel om je doel te bereiken met je verstand.

Sir Isaac Newton, die als eerste een behoorlijk kloppend model bedacht van de zwaartekracht, erom bekend staat dat hij min of meer als uitdaging een nieuwe tak van wiskunde bedacht, en waarschijnlijk één van de meest geniale breinen ooit was, had moeite met het berekenen van een meer-lichamen model met zijn zwaartekracht, en kon dus niet bedenken hoe het zonnestelsel op langere termijn stabiel bleef. In zijn werk haalt hij hier aan dat god soms bij moet springen om het geheel in stand te houden, en hij is er nooit meer op terug gekomen. Hij vond het wel goed zo.

Pierre-Simon Laplace heeft ruim een eeuw later een werk gemaakt over de wetten van de natuur, waarin dit probleem puur natuurkundig opgelost werd. De toenmalige keizer Napoleon vroeg aan hem hoe hij een boek kon maken over de wetten van de natuur zonder god aan te halen, en het antwoord was "Sire, ik had geen behoefte aan die hypothese".

Newton was briljant genoeg om deze oplossing ook te bedenken, maar op het moment dat hij god aanhaalde hield hij op met onderzoeken. Het is heel aantrekkelijk om een gebrek in kennis aan te vullen met de gedachte, maar het gat blijft bestaan.

Geloof is een woord dat uit de Bijbel komt. (Hebreeën 11:1) De definitie van geloof staat daar genoemd.
Geloof is absoluut niet het tegenovergestelde van nadenken. Bij geloof moet je juist goed nadenken. Je gaat alles wat om je heen gebeurd, alles wat niet gebeurd en alles waar je op wacht een plaats proberen te geven.
Tevens word je geloof (denkwijze) constant aangevallen door de tegenstanders.
Ook dat zet je aan het denken. Soms zaait het twijfel, maar kan ook je geloof (denkwijze) versterken.
Je gaat naar bewijzen zoeken die je geloof (denkwijze) ondersteunen.
Degenen die onderbouwing vinden van hun geloof (..) gaan verder.
Degene die dat niet krijgen, laten hun geloof (..) varen.
Dat is nu o.a. in Nederland voor meer dan 60% gebeurd.
Nadenken en geloof zijn onomwonden met elkaar verbonden.