Als er scheiding is tussen kerk en staat, waarom zijn er dan toch partijen die kerkelijke normen en waarden propaganderen?

ook algemene normen en waarden komen ergens vandaan. Wij eten geen mensenvlees meer en geloven niet meer in de regengod. Dat had ook gekund.
Onze cultuur stamt uit JoodsChristelijke normen en waarden en degenereert naar de normen en waarden van het marktdenken: grabbelen en graaien als hoofddoel.

Goh, dat is wel een zuur wereldbeeld zeg. Maar dat onze cultuur zou stammen uit de Joods-Christelijke traditie is een grote misvatting. Lees de tweede link nog maar eens. Algemene normen en waarden komen inderdaad ergens vandaan (deze zijn intrinsiek in de meeste mensen aanwezig), maar al ver voor het jaar nul waren de algemeen aanvaarde normen van niet doden, niet stelen enz. in veel culturen gemeengoed. Je zou ze dus met evenveel recht Griekse, Chinese enz. waarden kunnen noemen als dat je ze Joods-christelijk noemt. En je zegt: we geloven niet meer in de regengod. Helaas doen veel mensen dat nog wel. De christenen hebben slechts alle losse goden vervangen door 1 grote verzamelgod. Onze kinderen waren laatst nog vrij op ‘dankdag’ voor het gewas. Blijkbaar geloven ze op school toch nog dat er een god is die voor regen zorgt, als dat geen Regengod is?

mag ik vragen wat jouw beweegredenen zijn geweest om je kinderen naar een christelijke school te sturen, alknobe?

Normen en waarden hebben we ook wel zonder het christelijk geloof. Die hadden we nl. ook voordat dat specifieke geloof hier werd geïntroduceerd. Zie de Lex Saxonica. Ik ben 't geheel met Alknobe eens.

Hoi Gonzo, ja hoor dat mag. Het is een dorpsschool, de enige binnen 10 km. We zijn dus vooraf gaan praten en uitgelegd dat we niet in een god geloven, of dat een probleem was of kon worden. De directeur zei: iedereen is welkom en dat ze vrij gematigd waren. Er werd wel aangegeven dat verwacht werd dat ons kind (toen nog 1) dan mee deed met de activiteiten die met het geloof samenhangen. Dat vind ik ook logisch, omdat ze bijvoorbeeld weken voor de kerst al bezig zijn met activiteiten in de klas en ze dan gewoon mee moeten kunnen doen. Dus hebben we besloten om, omdat we het geloof als onschuldige nonsens zagen, ze daar heen te brengen. Onze oudste had/heeft het in de klas erg goed naar haar zin. Maar ons viel het ook wel tegen. Je denkt vooraf toch dat het over vrede en verdraagzaamheid gaat enzo, maar het probleem was dat ze (als kleuter al) steeds thuis kwam met verhalen over de duivel, over de goddeloze koning (hij en de soldaten verdronken in de Rode Zee, maar dat gaf niet want het waren toch goddeloze mensen) enz. Ze beginnen blijkbaar met het Oude Testament en dat zijn gruwelijke verhalen, zeker als je een kind hebt dat qua taalontwikkeling ver is en daar in haar koppie erg mee bezig is. Dus wij moesten haar ’s-nachts troosten als ze had gedroomd dat de duivel haar kwam halen. Wij hebben haar uitgelegd dat de soldaten van de goddeloze koning misschien wel getrouwd waren, of dat ze ook papa waren en kindjes thuis hadden dus dat het wel erg is dat ze dood gingen. Gesprekken die je eigenlijk nog niet met zo’n kleine meid zou moeten hoeven te houden. Onze jongste gaat er gelukkig wat relaxter mee om. Hij haalt zijn schouders op en zegt: ja, die verhalen zijn prima hoor maar ik geloof er niets van. Praten op school heeft op zich weinig zin. Ze doen dit allemaal ook maar uit hun overtuiging en we hebben handelen uit de overtuiging dat ze het juiste doen. Alleen met die nachtmerries over de duivel zijn we gaan praten. Ik zei dat we zo’n klein meisje niet bang wilden maken met verhalen over de duivel. Reactie van de juf was: ja, maar de duivel is een reëel gevaar en dat moeten ze weten…. Tja… Thuis vertellen we haar dat het maar verhalen zijn, net zoals de disneyverhalen met een slechterik erin, en dat heeft wel geholpen. (vervolg in 2e reactie)

Verder is er weinig feestelijks te doen. Een kerstviering is eigenlijk een kerkdienst, ipv het vrolijke gebeuren wat ik van mijn eigen schooltijd herinner. Elke ochtend bij het gebed wordt benadrukt dat wij als mensen zoveel goeds toch niet verdienen enzo. Elke datum in de nieuwsbrief met als God het wil erachter. De liedjes gaan vrijwel zonder uitzondering over ‘de heere’ dus dat is wel vermoeiend en jammer. Onze zoon kwam een keer helemaal blij thuis: ze hadden een liedje over boerderijdieren gezongen! Dus ja, al met al wel lastig. Met de oudste hebben we wel getwijfeld om ze van school af te halen; die mensen staan zo ontzettend anders in het leven dan wij. Gelukkig is het qua onderwijsklimaat en -niveau een goede school. De leerkrachten zijn vriendelijk en kundig. Ze hebben beiden een klas waar ze zich thuis voelen, dus ja, iedere school heeft zo zijn nadelen denken we dan maar.

"Gesprekken die je eigenlijk nog niet met zo’n kleine meid zou moeten hoeven te houden. Onze jongste gaat er gelukkig wat relaxter mee om. Hij haalt zijn schouders op en zegt: ja, die verhalen zijn prima hoor maar ik geloof er niets van." Herkenbaar. M'n jongste zit ook op een christelijke school. Gelukkig zijn ze hier in het NT begonnen en heeft ze het dus voornl. over Jezus. Wel zit ze soms met rare ideeën in d'r hoofd en merk je dat ze moeite heeft ermee om te gaan. Ik heb echter aangegeven dat sommige mensen geloven dat er een god is, maar dat andere mensen, inclusief ikzelf, dat niet doen en dat zij daar ook zelf in mag kiezen. Dat heeft wel voor een relaxtere houding gezorgd bij haar. "Jullie" school klinkt ook wel een stuk geloviger dan de "onze". Ze heeft wel stichtelijke liedjes, maar ook genoeg gewone liedjes. En over het geloof zie je in nieuwsbrieven nauwelijks iets terug.