Beperkt een geloof de opvoeding van een kind?

Toevallig vandaag een verhaal gelezen van iemand die opgegroeid is bij Jehova's getuigen. Dat kind had toen het 19 was de geestelijke leeftijd van 12. Van seks hadden ze nog nooit gehoord en naar de middelbare school mocht ze ook niet. Op die manier is de opvoeding toch behoorlijk beperkt.

Beantwoord uit eigen ervaring: Ja, ik heb sommige dingen wel als een beperking ervaren. Niet alleen het dingen niet mogen, maar ook juist het dingen wel moeten.

Het kan maar het hoeft niet, zoals jezelf al aangeeft met taboes,bijv. seks; Wordt er niet zo direct over gesproken, maar aan de andere kant is de kans groot dat het kind zich netjes leert gedragen. De opvoeding ligt meer aan de ouders, die kunnen misschien minder actief deelnemen in het geloof dan het andere huisgezin. En daarbij hebben ouders de mogelijkheid om (met of zonder geloof) toch naar de school van het kind te gaan om te zeggen dat het kind geen behoefte heeft aan sexuele voorlichting. In deze tijd worden kinderen niet meer zo stom gehouden en het wordt ook moeilijker naar al die informatie die ze kunnen krijgen tegenwoordig met internet thuis of via vrienden en klasgenoten waar ze het te horen van krijgen, want verschillen kun je al vanaf jongs af aan merken.

{Persoonlijk werd ik niet stom gehouden, alles lag open maar niet bloot op tafel ;) als ik iets wilde weten, mocht ik het gewoon vragen zonder blaam. Ben namelijk christelijk opgevoed. Maar van vrienden krijgen je weleens wat te zien of wat te horen, en dan kom je toch achter bepaalde dingen, waar niet in de kerk over gesproken wordt. Naar mijn mening dus, ligt aan de openheid van de ouders, zijn ze streng gelovig, en verbieden ze veel, dan kan dit weleens een beperken, maar wat vooral beperkt is hoe de ouders tegen andere mensen aankijken, dit kan een kind zeer veel beinvloeden.}

Nogmaals het kan, maar het hoeft niet.

Als je 70 jaar bent en terugkijkt op je leven, weet je dat er veel zaken waren waarin je nu niet meer gelooft. Niet alleen op het gebied van geloof hoor!
De invloed van ouders is heel groot. Verboden zijn van alle tijden, niet alleen van gelovige ouders.
Het is aan het opgroeiende kind om zijn eigen weg te vinden.

Eenmaal op eigen benen worden alle ge- en verboden aan het leven getoetst. Wordt een eigen mening gevormd en worden de van huis uit krampachtige zaken langzaam omgevormd.

Je bent aan jezelf verplicht je eigen leven vorm te geven. Door het ontdekken van je eigen persoonlijkheid en de levenswijze die daarbij hoort op te pakken en het te veel aan bagage wat je hebt meegekregen van je af te gooien, wordt je een gelukkig mens.

Opvoeding met of zonder geloof, is altijd voor een gedeelte goed. Een groot gedeelte past niet bij je. Ook bij niet gelovigen zit een pakket onbruikbaar voor een kind. Gelovig of niet gelovig, iedere ouder reikt beperkingen aan die onbruikbaar zijn.
Want vergeet niet dat iedere tijd nieuwe aanpassingen vereist, aanpassingen waar ouders nog geen weet van hebben.

mi is het wel een beperking ,
wanneer je kind te beschermende opvoed.
alleen maar binnen de eigen kerk of religie omgeving opgroeit doe je een kind tekort ..



Een kind hoort ook te weten hoe de maatschappij in elkaar zit . naar gelang de leeftijd vh kind .

Dat begint al op de jonge leeftijd met andere kinderen uit de buurt laten spelen .
Verder is het wenselijk dat die ouderszoveel mogelijk met hun kinderen praten om taboe s en tunnelvisie te voorkomen .

ik persoonlijk vind dat het geloof ook een verrijking kan zijn. maar dat je als ouders ook alles moet mee geven. dus niet maar van 1 geloof. laat alle kanten van de maatschappij zien. als iedereen zich wat meer in elkaar verdiept zouden we elkaar misschien ook beter begrijpen.

Het hangt heel erg af van welk geloof. Het jodendom bijvoorbeeld stimuleert heel erg om goed te leren. De joodse bevolking heeft dan ook de meeste wetenschappelijke ontdekkingen gedaan en verreweg de meeste nobelprijzen gewonnen.

De islam beperkt het juist heel erg om zelf over dingen na te denken. Twijfelen over de inhoud van de Koran of hier kritiek op hebben zijn doodzonden. Daardoor lopen vooral moslims vaak een grote achterstand op in hun ontwikkeling.

Voor de bron moet je even op het linkje klikken.

Toegevoegd na 28 minuten:
Dit antwoord is bij nader inzien iets te ongenuanceerd, omdat ik het slechts over twee geloven heb en alleen de educatie erin betrek, terwijl ontwikkeling uit meer dan alleen educatie bestaat. Maar over de andere aspecten kan ik niets zeggen, dus zie dit maar als een aanvulling op de andere antwoorden.

Een geloof zelf hoeft niet beperkend uit te werken. De ouders die het geloof belijden kunnen het beperkend maken.
Wanneer zij geloven op een manier dat zij ervan overtuigd zijn dat zij het enige juiste geloof ter wereld belijden, dán werkt het beperkend.
Wanneer zij hun geloof kunnen overdragen aan hun kinderen met daarbij het bewustzijn dat hun geloof voor hén belangrijk is maar niet als enige zaligmakend, geven zij hun kinderen de ruimte om zelf te ontdekken wat voor hén belangrijk is. Het kind zou daar volkomen vrij in moeten zijn en de ouders zouden de keus van het kind zoveel mogelijk kunnen respecteren. Ook als het atheisme betreft.

Zelf heb ik het geloof als zeer beperkend ervaren hoewel mijn ouders er van overtuigd waren dat zij het allerbeste met mij voorhadden door mij te doordrenken met hun geloof en de bijbel. Ik heb er lang over gedaan daar volledig los van te raken en mijn eigen weg in de spiritualiteit te vinden.
Maar ik heb daardoor wel mijn eigen kracht ervaren om er uiteindelijk inderdaad los van te komen.
Ik ben niet voor niets bij mijn ouders geboren, ik heb er veel van geleerd.

Dus beperkend is uiteindelijk schijnbeperkend, als het geindoctrineerde kind (hoe goed bedoeld ook door de liefhebbende ouders!)uiteindelijk op eigen (on-)geloofsbenen komt te staan heeft het toch een geweldig mooie levensles geleerd.

Dus tot op zekere leeftijd van het kind kan het geloof beperkend werken, maar uiteindelijk bepaalt het kind zelf of het zich uit angst (meestal) blijft vastklampen aan het geloof van de ouders.

Toegevoegd na 2 uur:
of de eigen weg gaat bewandelen.

een geloof beperkt geen opvoeding van een kind! een kind leert juist dicht bij god te zijn en leert dankbaarheid en respect te tonen tenminste dit is mijn mening erover!

In tegendeel, een goed en uitgebalanceerd geloof is een verrijking want het geeft een extra dimensie aan het bewustzijn. Of zoals Einstein het formuleerde: "wetenschap zonder religie is kreupel, religie zonder wetenschap is blind".

Elke cultuur heeft zijn rituelen en taboes. Daarin is een christelijke omgeving niet anders dan die van bijvoorbeeld agnostische vegetariers. Hoe erg moet het niet zijn om pas op je dertigste te ontdekken dat gehaktballetjes vreselijk lekker zijn, om maar wat te noemen. Is maar een voorbeeldje natuurlijk, maar ik bedoel te zeggen dat alles relatief is. Er zullen altijd, in elke cultuur, dingen zijn waarvan je zegt: jammer dat ik dat niet van mijn ouders heb meegekregen.

Het geloof heeft mij als kind veel beperkingen opgeleverd waar ik als 62 jarige nog steeds aan moet denken. Het geloof werd je opgedrongen waardoor veel niet mocht wat je wel graag wilde doen.

Ik ben vreselijk blij met mijn opvoeding, waarin ik de waarden kreeg aangereikt die mij helpen om te leven.
Het doel van het hebben van een religie is dat de religie antwoord geeft op de vraag: hoe zullen we, hoe willen we leven.
Voor mij is Mattheus 5, de Bergrede een heel belangrijke richtinggever voor een gelukkig leven, wat er ook gebeurt.
Een bevrijding van alle onzin, tovenarij, bijgeloof, verkeerde interpretaties, dogma s etc. Gewoon, heel eenvoudig en simpel, voor iedereen te begrijpen.

Als een geloof zich strikt houd aan de normen en waarde van de Bijbel zal dit juist een verijking zijn voor een kind en zal het hem goed gaan doordat hij juist beschermd word tegen allerlei vervelende situaties,

Maar als mensen van de bijbelse normen en waarde afwijken en hun eigen draai geven aan bepaalde schriftgedeelten kan dit een negatieve uitwerking hebben op een kind!

ben zelf gelovig opgevoed en herken van de meeste antwoorden wel iets maar ik denk dat het erg belangrijk is om in ogenschouw te nemen dat het er vanaf hangt hoe in de opvoeding met het geloof en elkaar wordt omgegaan want ik denk dat het i.i.g niet zo hoeft te voelen.

ik heb het zelf niet als een extreme beperking ervaren en dat terijl ik nu niet heel actief zijn geloof uitoefen, dus ik denk heus dat het biet hoeft te beperken als je ouders duidelijk wel voor alles een soort van openstaan en niet oordelen etc

Niet per definitie. Factoren die de opvoeding van een kind beperken zijn, gebrek aan aandacht, bevestiging, kleingeestigheid, gebrek aan fysieke en cognitieve prikkels, slechte voeding en bovenal gebrek aan liefde.

Daar heeft geloof niet zo heel veel mee te maken.

Een sprookje moet je aan een kind vertellen als een sprookje, dat vindt een kind mooi.
Een sprookje aan een kind vertellen en het daarbij vertellen dat het geen sprookje betreft, maar op waarheid berust, daar raakt een kind van in de war en houdt daar zijn gehele leven de nadelen van over.
B.v. twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen. Nooit iets van gemerkt als ik naast mijn "gelovige" vrouw slaap, maar zij wordt soms heel onrustig van dat ooit vertelde sprookje wakker. En ze is al zo oud!
Laat een kind zelf ontdekken welk "sprookje" waar is, daar kan het mee verder en loopt ze geen frustraties van op.
Laat het kindeke tot me komen. Ja, ja, vooral in de seminaria! Niet aan beginnen dus.

Ik heb het voorrecht dat ik dit van twee kanten kan bekijken. Ik ben opgevoed door ouders die niet duidelijk een geloof hadden. Zij hadden wel bepaalde normen en waarden, die zij aan ons als kinderen hebben overgebracht. Als tiener en jongvolwassene vond ik dat wel beperkend.

Ikzelf heb mijn kinderen ongeveer net zo opgevoed als mijn ouders het deden. In die tijd was ik nog 'zoekend' op het gebied van geloof. Ik had nog geen overtuiging die ik aan mijn kinderen kon overbrengen. Ik heb wel mijn best gedaan om ze liefde en respect te geven en aan te leren (voor alle andere mensen).

Pas toen mijn kinderen volwassen waren ben ikzelf tot een geloofsovertuiging gekomen. Sinds zo'n tien jaar ben ik Jehovah's Getuige. Ik ga intensief om met mijn geloofsgenoten en zie hoe de ouders onder hen hun kinderen opvoeden. Ik zie daar nu heel duidelijk wat voor geweldige voordelen zo'n opvoeding vanuit een geloofsovertuiging heeft!

Ouders die werkelijk een geloofsovertuiging hebben verweven die overtuiging in alles wat zij in hun dagelijks leven doen. Zo wordt het voor het kind een vanzelfsprekendheid. Als de ouders liefde voor God hebben, krijgen de kinderen ook liefde voor God. Ze zullen dan begrijpen waarom er 'normen en waarden' nodig zijn.

Jehovah's Getuigen hebben diverse uitgaven (boeken en tijdschriftartikelen) om ouders te helpen bij het opvoeden van hun kinderen. Ik heb ze allemaal gelezen en dacht: "Had ik dat maar eerder gelezen!" Natuurlijk zijn er ook onder Jehovah's Getuigen mensen die niet zo goed kunnen lezen, of die niet zo weten hoe ze goede raad moeten toepassen. Er zal ook bij hen weleens iets mis gaan in de opvoeding.

Zo lang gelovige ouders het kind ook kennis laten maken met mensen die er anders over denken en respect hebben voor andere denkbeelden (al omarmen ze die denkbeelden in hun eigen opvoeding niet), kan het kind opgroeien tot een volwaardig 'wereldburger'.

Pas als geloven dogmatisch wordt en andere denkbeelden als minderwaardig of als waanzin worden uitgelegd, wordt het kind in zijn ontwikkeling belemmerd.

Zelf heb ik mijn 'gelovige' opvoeding nooit als een beperking beschouwd, eerder het tegenovergestelde. Al heb ik wel meer geworsteld met mijn geloof dan mijn kinderen nu doen. Die zijn zonder geloof opgevoed, en weten dat ze zelf de keuze hebben. Dat kan later nog best ingewikkeld worden als ze toch op zoek gaan naar 'iets', want daar zou ik het best moeilijk mee hebben, net zoals mijn ouders het best moeilijk hadden met mijn keuze om niet gelovig te zijn.

Iedereen gelooft en daarmee is iedereen religieus, daar wat je gelooft je ook verbind met het leven, bijvoorbeeld het geloof inzake normen en waarden. Psychologen noemen dat het referentiekader. Wat u bedoelt met geloof is godsdienst. Niemand wordt gedwongen om zich ten dienste te stellen van een God. Mensen kunnen op latere leeftijd zich los maken van het godsdienstig bewustzijn dat als kind ervaren werd, net zoals ik mij heb los gemaakt van mijn christelijke opvoeding.
Niet alle gevestigde religies zijn trouwens godsdienstig. De heidense religies (Wicca, Druidisme en Asatru),het Boeddhisme en Satanisme (LaVey) kennen weliswaar rituelen, maar eisen geen dienstbaarheid aan een god of godin.
Integendeel, binnen mijn eigen religie (Traditional Wicca) bestaat er een ritueel dat elke Wicca vroeg of laat ondergaat, waarbij men bevrijd wordt van zonde, erfzonde en alle dogmas.
Laten we eerlijk zijn, een religie die de wetenschap niet respecteerd, delft vroeg of laat het eigen graf.
Kort: een geloof beperkt de opvoeding van een kind niet.
Iedereen gelooft.

Het geloof en opvoeding hebben niets met elkaar te maken(!) Want er zijn veel kinderen die atheistisch worden opgevoed en heel veel die religieus worden opgevoed en in beide groepen vind je goed gemanierde en nette personen.

Elke ouder heeft een bepaalde levensovertuiging. Mijne waren overtuigd humanistisch. Hun stelregel was dat als ik iets wilde en er een fatsoenlijk argument voor had waarom ik dat wilde dat het mocht. (uiteraard vzv niet strafbaar bij wet of in hun ogen te gevaarlijk).

Het is voor mij overduidelijk dat ouders, die hun levensovertuiging voorleven en hun opvoeding uiteraard ook enten op die overtuiging invloed heeft op hoe een kind wordt opgevoed en wordt beperkt in wat wel en niet normaal gevonden wordt.

Het maakt daarbij weinig uit of je in een overtuigd communistisch gezin opgegroeid of in een overtuigd christelijk...elke overtuiging zal de kinderen beperken. Hooguit op een andere manier. En de strengheid van de ouders in hun overtuiging zal weer uitmaken hoever die beperking uiteindelijk reikt.

Bij mijn opvoeding is een kind dus in het voordeel als ie goed beweegredenen onder worden kon brengen. Dat verminderde de beperkingen.

Het geloof 'an sich' beperkt de opvoeding van een kind niet. Als er sprake is van beperkingen dan zijn dit altijd de ouders, en de manier waarop zij hun overtuiging overbrengen op hun kind.

Wel wordt het geloof vaak gebruikt/misbruikt als argument voor ouders om hun kinderen, maar ook de gemeenschap, beperkingen op te leggen.

Dus nee: het geloof beperkt niet, maar de ouders in een aantal gevallen wel; met name door de wijze waarop zij dit geloof overbrengen (vaak opdringen) op hun kinderen.

In feite komt de beperking niet door het geloof. Het geloof is een weg die mensen kiezen en is enkel het volgen van de andere mensen die hetzelfde pad bewandelen. Die dezelfde regels volgen en dezelfde rechten en plichten aanhouden.

Dat deze kinderen deze weg ook volgen komt niet omdat die God het het kind opgedrongen heeft maar omdat de ouders het kind nu eenmaal niet in de steek willen laten en het dus meenemen. Het komt ook niet door de rest van de mensen dat dit kind dus bepaalde menselijke eigenschappen anders of niet mee krijgt dan andere kinderen, het komt enkel en alleen door de ouders die de vrijheid hebben hun kinderen te leren wat ze zelf het belangrijkste in het leven vinden.

Als de ouders computerspelletjes en Game-boy en Wii en seks en internet en mobiele telefoons niet belangrijk vinden voor de kinderen dan zij het zo....een kind wordt ooit 18 jaar en dan heeft het het recht in Nederland zelf de keuzes te maken, dit kan een kind niet schaden want seks is zo en zo vóór het 16e levensjaar niet toegestaan en van een leven zonder computerspelletjes loopt je geen emotionele of psychische en zeker geen lichamelijke beperkingen op.

Dus nee.....ik denk niet dat een geloof een kind beperkt tijdens de opvoeding.

Het is helemaal afhankelijk van de intensiteit van de geloofsbeleving. Als je het puur als iets spiritueels ziet, het bovendien voor jezelf houdt, dan maakt 't niet zo veel uit. Het probleem met religie is dat 't veelal wordt ingezet als machtsmiddel, en om macht te behouden moeten mensen dom gehouden worden. Eeuwen geleden was de kerk ook echt een machtig instituut, je had immers de adel en de kerk, en daaronder de burgers/boeren.

Een tijdje terug was er een item op tv over zeer fanatieke gelovigen, ik dacht dat 't gerelateerd was aan de SGP, maar zeker ben ik er niet meer van. De kernvraag over hun discussie was: 'hoe gaan we vandaag de dag met ons geloof om'. En dat is een netelig probleem; als ze hun geloof aanpassen aan deze tijd dan zijn ze hun authentieke geloof ontrouw, maar als ze vastklampen aan hoe men vroeger dacht over bepaalde zaken, dan plaatst men zich buiten de realiteit.

Het is m.i. schadelijk voor het zelfstandig en creatief denkvermogen van een kind om op te leggen hoe het strenge geloof aankijkt tegen zaken van de wereld. Dat mensen dingen vroeger niet wisten of snapten en hun oplossing zagen in een godheid.. alas - de Vikingen deden hetzelfde voor bliksem. Maar als we dat tegenwoordig onderzoeken en empirisch bewijs vinden voor zulke verschijnselen, dan plaats je jezelf buiten de realiteit als je dat gaat ontkennen. En dat kan m.i. niet de bedoeling zijn voor een kind in zijn ontwikkeling.

Een voorbeeld: hoe oud is de aarde? Strenggelovigen zullen vastklampen aan een jaartje of 6000, gebaseerd op het optellen van de leeftijden van personages uit de bijbel. Een geoloog ziet de aarde en concludeert a.d.h.v. bewijs dat deze miljarden jaren oud is, een scheikundige heeft ook een methode om leeftijden van dingen aan te tonen. Maar ook leken kunnen naar Google maps gaan, en de treksporen in de Atlantische Oceaan zien. Wetenschappers stellen dat continenten uit elkaar bewegen met een snelheid die lager is dan je nagelgroei, en zo kunnen we met simpele wiskunde beargumenteren hoe lang continenten al aan het schuiven zijn. Tot zo ver het sprookje over die 6000 jaar.
Als je een kind dus wijsmaakt dat de aarde 6000 jaar oud is dan ontneem je dat kind de mogelijkheid om verder te kijken dan z'n neus lang is, je ontneemt 't kind wetenschappen als geologie, scheikunde.

Nu, ik weet, dit was een extreem voorbeeld. Er zullen ook mildere situaties zijn, maar alles is relatief; mildere dingen kunnen ook verwarrend/botsend zijn voor de ontwikkeling.

Op een verstikkende wijze gebracht doet het dat zeker, echter op een eerlijke empathische wijze voorgeleefd, geeft het een verrijking.
Daarbij is het verstandig om het verschil tussen geloof, religie en dogmatiek duidelijk te maken als de kinderen oud genoeg zijn om dat te pakken.

Zelf beschouw ik God als de God van liefde en heb Hem nimmer afgeschilderd als een boeman.

Ik ben zelf moslim, Maar mijn ouders leerden mij niks over seks en dergelijke. Die leerde ik van vrienden, En ook veel dingen leerde ik van internet (Bijvoorbeeld: nl.wikipedia.org) dus t beperkt niks. Alleen als de ouders het beperken, Dan pas.

Nee, het beperkt een kind niet, inderdaad zijn der dingen die als taboe worden gezien, maar in de 'maatschappij' zijn ook veel dingen die als not done worden gezien. Het hebben van 'taboes' kan ook voordelen hebben. Zomaar een voorbeeld: wanneer scheiding min of meer taboe is, zal er in relaties veel meer geknokt worden voor het herstel van die relatie. Kinderen leren van hun ouders hoeveel trouw en liefde waard is. Ze zien dat het een relatie/huwelijk met vallen en opstaan gaat, en dat het daar juist sterker van kan worden.
Daarnaast is er zoveel meer als taboes. Geloof kan juist een enorme verrijking vormen voor het leven van een kind. Een kind komt via zijn geloof in contact met anderen. Het leert al vroeg om na te denken over de zin van het leven en dingen die er echt toe doen. Verder vinden heel veel religies naastenliefde, vergeving, gastvrijheid en vrijgevigheid enz. belangrijk. Hoezo beperkend?

Nee niet direct. Dus het hoeft niet. Zolang je met vrijheid met je geloof om gaat niet.
Als je door je geloof dingen niet mag die wel verantwoord zijn zeg ik volmondig: 'ja".
Je moet de wereld op een eerlijke en realistische manier kunnen volgen. Je moet ook op die manier met de wereld om mogen gaan. En zo zou je ook moeten opvoeden. Vind ik dan...

Ik draai het om:

Elke opvoeding blijkt uiteindelijk zijn beperkingen te hebben

Maw er bestaat geen volwassene die naast alle goeds ook niet iets "slechts" of "beperkends" heeft opgelopen tijdens zijn opvoeding.

Het geloof is hier maar één aspect in en wordt op ZOVEEL manier gebracht en toegepast, daar kun je niet EEN oordeel over vellen, net als over de ruimdenkenden, de strikten, de vrij-denkenden.

Er zijn vast veel mensen die beweren dat het geloof van hun ouders hen ergens heeft beperkt. Er zijn echter net zoveel mensen te vinden die zich OOK beperkt voelen door iets HEEL anders (en waar de ouders zowel GEEN als WEL een geloof hadden)

Alle extremen beperken, dat is zeker

Nee, het ware geloof beperkt de opvoeding van een kind pertinent niet. Het verrijkt het juist. Maar dan niet een serie van wetjes van dit mag niet en dat moet wel, het gaat om de hoofdzaak. Waar wij geloven dat Jezus in de wereld kwam om ook mijn zonden te verzoenen, daar willen wij met heel ons hart God lief hebben en uit dankbaarheid voor wat Hij voor ons deed leven. Dat dankbare leven bestaat in God en onze naaste liefhebben. Nou als heel de wereld dat nu eens deed, waren de oorlogen verleden tijd. Als jezelf vanuit het geloof mag leven dan doe je ook niets liever dan deze dingen aan je kinderen doorgeven. Opdat ook zij dat diepe geluk, die echte rijkdom mogen kennen van kind van onze God te mogen zijn.

Dit is verschillend..

Ongelovige zullen (eerder) zeggen:

Nee, het is een beperking.. Het beperkt je visie.

Terwijl gelovigen (eerder) zullen zeggen:

Juist niet! Het helpt de mensheid en je helpt jezelf!

(Natuurlijk zijn we niet allemaal hetzelfde, maar als we vanuit gaan van een groep die het zou zeggen, dan zeker 60% dus de meerderheid)

Ik zelf denk van wel.. Denk maar aan het Boeddhisme. Wel wat mild (dus niet opdringerig en makkelijk te volgen). De Islam en het Christendom zijn moeilijker. Daar moet je een juiste interpretatie van hebben, anders doe je verkeerde dingen.

Dus kort samengevat:
Het kan beperken in sommige ogen.
En in sommige de visie verbreiden en beter maken.

Ik ben gelovig opgevoed. Niet heel streng maar een christelijke school en opvoeding gaven me wel een betere kijk op de waarden en normen. Verhalen uit de bijbel destijds op school zijn naar mijn mening alleen maar een toevoeging. Ik ging vanaf mijn 15en ongv niet meer naar de kerk (des te ouder, des te minder ik naar de kerk ging, ook omdat ik niet wou) en gelovig ben ik ook niet. Desalniettemin wel blij met deze opvoeding. Ik merkte destijds, dat een groot deel van de jeugd die dan op de openbare school zaten, veel meer scholden e.d. en dat kwam op mij over alsof ze een beetje onnozel waren. Ik wil daarmee niet zeggen dat een openbare school slecht is maar dit was slechts mijn ervaring.
Je moet het zelf weten wat je doet uiteraard maar een gelovige opvoeding mits niet al te streng is naar mijn idee prima.

Ja, het beperkt het zeker! Vooral als het gaat om bijvoorbeeld rock 'n roll. Hierin komen bijv. veel slechte dingen in voor, maar die je eigenlijk gewoon moet vergeten en gewoon moet luisteren.

ik denk het wel, ik zeg dit vanwege mijn levenservaring

heb een paar ex schoonzusjes met aanhang en kinderen en ze zijn van de zwarte kousen kerk zeg maar zwaar gereformeerd
er was en is geen tv in huis geen radio ze worden eenzijdig geinformeerd via hun eigen krant en zitten op hun eigenschool
mogen geen broeken dragen en moeten lang haar dus geen experimenten met kleding of haar
mogen geen make up dragen
moeten zaterdagavond om 12 uur thuis zijn voor de zondag
ik weet nog wel dat ze stiekem bij mij kwamen als ze eens uit gingen en dan een lange broek aantrokken en zich lekker opmaakte, doet me aan assepoester denken haha en voor 12 uur alles weer zo als het was

ook wordt er niet niet naar feestjes gegaan waar muziek wordt gespeeld , is allemaal zondig behalve dan hun eigen kerk muziek

zoals ik het heb meegemaakt vind ik wel dat die kinderen zich niet tenvolle konden ontwikkelen, ik praat nu over de jaren 70
een nichtje mocht eens met iemand een dagje uit toen vroeg ze zijn we nu in het buiten land, ze was toen toch al 11 jaar, ach ja ze kwamen ook nergens

als je dus de regels van je geloof volgt dan ontwikkel je niet een eigen individu een kind moet zelf keuzes kunnen maken maar binnen een religie is alles al vastgelegd, en daar heeft het kind zich aan te houden en dat kan veel problemen geven in de pubertijd maar ook later nog

van nabij heb ik ook JG meegemaakt waarvan de kinderen niet meemochten op schoolkamp
ze op zaterdag mee moesten langs de deur
niet op een clubje mochten ivm wereldse omgang
en niet te vergeten de gevaarlijke ziens wijze ivm een bloedtransfusie

ik vind dus dat een religie heel veel beperkingen opleg bij het opvoeden

Ligt eraan welk geloof. mensen hebben niet in de gaten hoeveel normen,waarden & principes wij van het christendom hebben overgehouden. Als het aan mij ligt zou ik zelfs het idee geven aan ongelovigen om hun kinderen toch op een "chr,protestantse"school te doen. Het is tenslotte een stuk geschiedenis en het kind kan later beslissen wat ermee te doen en hoe. Als je dat niet doet haal je zowiezo die keuze weg als ouder. Bij een protestante school leren ze maar een klein beetje het principe en zijn ze vrij om te doen en laten wat ze willen. De kerk speelt tegenwoordig amper een rol hierbij en commune doen ze niet bijv. Toch leren de kinderen woorden als respect,lief zijn .voor elkaar, principes hebben,goedheid . Alleen dat. Iets wat in deze maatschappij tegenwoordig verloren gaat. Hoe kan zoiets een beperking zijn.

Persoonlijk vind ik geloof belangrijk voor kinderen (hoewel ik zelf niet geloof) , het geeft hen een houvast en vertrouwen in de wereld. Op moeilijke momenten kunnen ze ernaar terug grijpen. Zelf ben ik niet gelovig en dat vind ik best jammer, het is leuk om iets te hebben om op terug te vallen.
Ik geloof dat het er ook van af hangt in hoeverre je opgaat in je geloof, je kan geloven maar toch een vrije opvoeding nastreven volgens mij. Ik denk dat je je kind best laat proeven van geloof zodat het op latere leeftijd zelf kan beslissen wat het ermee doet.
Hoewel extreem geloof en dwangmatige regels kinderen kunnen beperken staat er tegen over dat kinderen via hun geloof ook bepaalde waarden en normen leren die hen verder op weg kunnen helpen in hun leven. Je kan je ook de vraag stellen in hoeverre wat er in onze maatschappij gebeurt altijd normaal is! Geloof waarbij je bijvoorbeeld bepaalde relaxatietechnieken aanleert kan je op moeilijke momenten in het leven juist helpen om bijvoorbeeld geweld en agressie te overwinnen.
Bovendien wat is geloven? Iedereen gelooft in iets, geloven gaat veel verder dan religie alleen, hoe je ouders en omgeving naar dingen kijken bepaalt ook hoe jouw mening zich vormt, dat kan ook beperkend zijn.
Over het algemeen denk ik dat geloof in de vorm van religie meer voordelen dan nadelen biedt, het zorgt ervoor dat je nooit alleen staat in de samenleving en verbindt mensen over de hele wereld. Geloof is universeel.

Een kind wordt in die mate beperkt dat het niet kan ervaren wat een gebroken liefde vóór trouwenstijd is,wat drugsverslaving is,wat een soa , een abortus een delirium tremens etc...is.

Dit ligt aan het geloof. Ik kan enkel spreken over het christelijk geloof en je vertellen dat er totaal geen sprake is van een beperking. Ik ben ''streng'' christelijk opgevoed, ben nog steeds christelijk maar voel me toch echt niet beperkt in mijn opvoeding. Ik heb veel liefde ontvangen en meer dan genoeg kansen om mezelf te ontwikkelen. Ben nu lekker aan een rechtenstudie bezig en voel me uitermate gelukkig.

Vaak zijn gelovigen gelukkiger dan atheïsten aangezien ze meer hebben om voor te leven. Veel ongelovigen missen een stukje diepgang in hun leven. (We gaan allemaal dood en dood is dood. Dit maakt alles behoorlijk nutteloos en leeg)

Toegevoegd na 3 minuten:
Taboes en dergelijke zijn onzin. Christenen zijn echt niet wereldvreemd en van een "zuil" is ook echt geen sprake meer. Tenminste; dit is wel afhankelijk van de insteek van de ouders, seculiere gezinnen kunnen ook taboes hebben.

Beperkt een geloof de opvoeding van een kind?

Dat kan!

Het kan ook niet!

Dat hangt van het geloof af.
En van de opvoeding.

En van de omgeving.
En van hoe de ouders zijn en de familie.
En van de school.

Want een kind wordt niet alleen door ouders opgevoed.

Normaal gesproken laat een mens heel veel van zijn opvoeding, wat wel en niet hoort,
achter zich en kiest zijn eigen weg.

Dus het antwoord is:
Ja, dat kan.
Nee, dat hoeft niet.

Zeker een beperking, hoe je het ook wend of keert het is zelfs een vorm van hersenspoeling. Heb kennissen die vroeger bang gemaakt werden met "het of de hel of de hemel" enkele daarvan weten nu beter, echter hebben nog nacht merries van de hel. Ga maar na: Als zo'n "Machtige voorganger"(waar ook ouders tegenop kijken) een kind van 6 tot 12 jaar de oren dag in dag uit wast, over hoe het zou moeten. Dat heet hersenspoeling!

Ja het is denk ik een van de grootste beperkingen in opvoeding van een kind.