Hoe kan ik mijn ouders overtuigen dat ik niet meer naar de kerk hoef?

In alle rust en met heel veel geduld (en liefde) uitleggen dat het om jouw leven gaat, met jouw inzichten en overtuigingen. Dat recht heb je..., om te leven naar eigen inzicht en overtuiging. It's your life!

Gewoon met ze praten en uitleggen waarom jij het niet wilt. En probeer je gewoel zo goed mogelijk over te brengen. Leg uit dat het voor jou geen toegevoegde waarde heeft.

Heel open met je ouders bespreken is de enige optie waarbij ze ook denken dat je niet meer mee hoeft. Als je ouders heel streng kerkelijk zijn heeft dat geen zin en sta je voor de keus een vervelende confrontatie aan te gaan of braaf mee te gaan. Bij die vervelende confrontatie (ik ga niet meer mee!) moet je er rekening mee houden dat dat de relatie er ernstig door zal beschadigen. Overigens vind ik je leeftijd heel passend om je eigen keuze te maken.

Er zijn duizenden vormen van geloofsbelijdenis op deze planeet. En vele prediken dat iedereen die anders gelooft/niet gelooft niet gered wordt/verdoemd is etc. Waarom zou jij net bij het goede gezelschap zitten dat uitverkoren is? Als alleen jou groepje gered wordt is het dan juist om in deze god te geloven? Laat dat je ouders maar eens lezen. En nee, ik ben niet de anti-christ

Toegevoegd na 6 minuten:
Ik wil hiermee niet beweren dat het verkeerd is te geloven, alleen dat de manier waarop aan een ieder is. Bepaalde manieren van geloven die ooit door mensen (jawel mensen) bedacht zijn worden generaties lang klakkeloos opgevolgd. Maar deze vormen van geloof houden stand doordat kinderen gehersenspoeld worden en haast altijd uiteindelijk weer op hun "programmering" terugvallen.

Ik zou het niet theoretisch gaan uitleggen aan je ouders...over evolutie theorie, verschil van meningen etc. De kans dat er dan een meningsverschil ontstaat over het wel of niet bestaan van.. etc. is groter waardoor je ouders je juist liever naar de kerk willen hebben misschien?...
Aangeven dat het je het puur doet voor hun, en met de wens dat je nu voor jezelf wilt kiezen of je vrijwillig zou gaan of niet lijkt me beter om te benoemen.
Dit geeft je ouders de verantwoordelijkheid om vanuit plicht of keuze te kiezen voor jou..

In mijn ogen is dat de meest volwassen optie.. ongeacht de keuze van je ouders natuurlijk..

Het klinkt alsof je ouders onder het Oude Testament leven (dwang). Jezus kwam om een Nieuw Verbond te sluiten, waar vrijheid en liefde juist bovenaan staan.

Geloof ontstaat alleen uit vrije wil. God heeft ons een vrije wil gegeven.

Daarnaast zet de wet aan tot zonden, dus dingen opdringen werkt averechts.

Deze argumenten kun je gebruiken om je ouders te overtuigen.

Herkenbaar, maar je ouders ga je niet overtuigen. Nooit.
En zolang je nog thuis woont, zul je je aan de regels moeten houden die daar gelden, inclusief meegaan naar de kerk - wat natuurlijk, behalve 'het geloof belijden' voor gelovigen ook een belangrijke sociale functie heeft. Althans, voor je ouders.

Nog een paar jaartjes uitzingen, dan zit het er op. Als je eenmaal op eigen benen staat, kunnen zij niet meer verplichten mee te doen aan dergelijke gezinsactiviteiten. Zelf ben ik rond die leeftijd (zelfs iets eerder al) op gaan passen in de crèche, teneinde geen kerkdiensten meer te hoeven bijwonen en toch niet elke week die strijd aan te hoeven.

En verder : gefeliciteerd, dat je ondanks je christelijke opvoeding, vermoedelijk ook christelijke school en christelijke sociale omgeving toch hebt geleerd je eigen verstand te gebruiken, en voor jezelf na te denken. Dat zouden meer mensen moeten doen ;-) En breng die boodschap vooral ook over op je (latere) kinderen, want niet iedereen heeft de hersens én de ballen om uit dat keurslijf te geraken.

(Ik heb me inmiddels ongeveer 25 jaar geleden uit laten schrijven uit het doopattest en ben steeds meer een echte overtuigde atheïst geworden, maar mijn ouders heb ik tot op de dag van vandaag nog niet kunnen 'overtuigen'. Trouwens, dat probeer ik ook allang niet meer. Zij inmiddels gelukkig ook niet meer. Ruzie maken we er ook al jaren niet meer om, al hebben we soms wel leuke, leerzame discussies).

Of ouders oog en oor hebben voor een kind dat niet meer mee wil naar de kerk ligt aan de ouders en aan mate waarin zij gelovig zijn.

Je schrijft niet tot welke kerk jullie behoren en of je ouders heel steng gelovig zijn.
Misschien weet je nu al dat zij er heel erg veel moeite mee zullen hebben en er heel moeilijk over zullen doen.

Mijn zus heeft altijd al veel meer met kerk en geloof gehad dan ik. Zij is getrouwd met een gereformeerde man en het gezin gaat naar de gereformeerde kerk. Hun oudste zoon heeft er ook zo mee geworsteld. Hij is een nuchtere jongen en gaat al jaren niet meer mee naar de kerk. Ik denk vanaf zijn 17e. De ouders vinden het jammer maar accepteren zijn besluit, zonder veroordelen of ruzie hierover. Zij zijn toch zo vrijdenkend dat ze zijn keuze respecteren. En zo hoort het ook.
Maar de ene ouder is de andere niet.
Ik zou er wel over praten met je ouders. Kaart het voorzichtig aan. Dan weten zij in elk geval hoe je er over denkt. Hebben zij er grote problemen mee en vrees je veel "gedonder" thuis hierover, dan zou ik mee blijven gaan, al is het voor de lieve vrede...
Aan jou de keus.

God heeft een blijmoedige gever lief (hij wil graag dat je hem uit vrije wil en blij dient) en hij heeft een hekel aan mensen die puur voor de vorm met geloof bezig zijn (het volk eert mij met hun lippen maar hun hart is ver van mij verwijderd). Dat kan een punt zijn waarover je met je ouders kunt praten? Dat je het zelf wilt onderzoeken en als je het later toch interessant vindt dat het meer waard is omdat het dan uit je zelf komt?

Als je het wetenschappelijk bekijkt, hoe denk jij dan bijvoorbeeld over Intelligent Design? Dat is ook een wetenschappelijke stroming? De wetenschap heeft namelijk aangetoond dat evolutie niet waar kan zijn (maar dat is een andere discussie...).

Ik snap je stelligheid, maar geen enkele theorie is feilloos. Er zijn niet veel absolute waarheden (zeker niet binnen de kerk). Ik vind wel de dat evolutietheorie inmiddels voldoende aangevallen is dat zij zichzelf bewezen heeft. Op punten zijn er nog aanpassingen mogelijk maar het raamwerk staat inderdaad redelijk stevig inmiddels.

Het geloof van je ouders is een ander verhaal. Dat is een gevoelskwestie. Zij zijn door hun ouders verplicht om naar de kerk te gaan en ze vinden nu dat jij dat ook moet doen. Sterker nog, zoals je hier bij sommige reacties al leest, denken ze ook nog dat ze jou er mee helpen en dat het slecht met je afloopt als ze dat niet doen. Natuurlijk is het slecht dat je gedwongen wordt om de indoctrinatie van de kerk te ondergaan, maar probeer te onthouden dat ze van je houden en het beste met je voor hebben.

Samenvattend: ze doen slechte dingen met goede bedoelingen.

Maar nu een oplossing? Je zult met hen in gesprek moeten over de vraag waarom ze er zo de nadruk op leggen dat je naar de kerk moet.
Is de reden dat ze bang zijn dat je anders in de hel komt?
Of is de reden dat ze bang zijn dat hun vrienden, geloofsgenoten, familie enz zien dat jij niet meer naar de kerk gaat?

Als je weet waarom ze van je eisen dat je naar de kerk gaat dan kun je daar op reageren door jouw kant van het verhaal te vertellen. Als jullie wat meer begrip krijgen voor elkaars standpunten dan kun je zelfs afspreken: ok, ik ga voortaan 1 keer per 2 weken mee, of dat je tot je 18e gaat en daarna niet meer.

Ik wens je veel sterkte en hoop dat je ouders voor rede vatbaar zijn.

Jou situatie doet me denken aan mij buurjongen van toen, die ook van zijn ouders naar de kerk moest en zo ongeveer jouw denkwijze er op na hield. Op een gegeven moment is hij er gewoonweg mee gestopt om gaan. Klaar over uit! Vonden z'n ouders niet leuk, maar na een tijdje wel geaccepteerd. Ik vind zelf trouwens dat het opleggen/dwingen van religie geestelijke kindermishandeling is.

Ik zou je graag willen helpen en ik denk een heleboel mensen met mij. Omdat dit soort vragen verschillend te beantwoorden zijn afhankelijk van jouw situatie kan ik je alleen vertellen hoe ik het gedaan heb. Toen ik klein was had ik al veel vragen over het geloof en alle regels die daarbij komen kijken.. Er moest een rechtvaardiger en redelijker filosofie zijn om zo tot een vrijer en gelukkig leven te komen, de ruzies tussen kerkgenootschappen en hoe men met elkaar omging bij ons in de kerk hielpen er zeker aan mee om mij te sterken in die overtuiging. Goed, ik wilde dus niet mee. Toen ik 14 werd en goed over alles nagedacht had en op grond daarvan een keus had gemaakt ging ik ook niet mee. Mijn ouders lieten het niet toe, maar wat wilden ze doen? Ik moest naar school, ze konden me niet heel de dag opsluiten. Ik werkte, dus zakgeld konden ze ook niet afpakken. En op zondag konden ze me moeilijk vastbinden en naar de kerk sleuren. Natuurlijk vonden ze dat moeilijk en ik vond het ook moeilijk om mijn moeder soms te zien huilen. Maar iedereen moet goed begrijpen dat geloven of niet een keuze is die iedereen in vrijheid zou moeten kunnen maken, zonder dat hij of zij daarbij gemanipuleerd wordt door de mensen om hem of haar heen of door schrikverhalen over verloren zijn en een leeg en ongelukkig leven leiden door het van God afdwalen. Je ouders moeten weten dat geloof niet afgedwongen kan worden.
Je vraagt hoe je je ouders kunt overtuigen, en dan zijn er 2 dingen die je moet weten: 1: Je hoeft ze niet te overtuigen, je bent vrij om je eigen keus te maken en te denken, voelen en in dit geval te doen wat je wilt. 2: Je ouders overtuigen met redelijke dingen, met dingen als de evolutietheorie, zal niet werken omdat het geloof niet gebaseerd is op rede. Je moet ook niet vergeten dat het geloof waarschijnlijk als een rode draad door hun leven loopt. Als zij zich door jou zouden laten overtuigen dan moeten zij zoveel ingesleten gedachten en gevoelspatronen wijzigen, op die leeftijd lijkt me dat bijna onmogelijk. Ik heb mijn ouders lang proberen te overtuigen, en zij mij, en ik zei op een gegeven moment: Dat zal nooit lukken. Ik probeer jullie niet meer te overtuigen, willen jullie mij ook vrij laten? Wat mij het beste lijkt is om in ieder geval altijd respectvol te blijven en duidelijk te maken dat je nog steeds van hen houdt (als dat het geval is) en misschien kunnen jullie wel overeenstemming bereiken op bepaalde normen en waarden die bij het geloof horen.

zeggen dat je oud en wijs genoeg bent, omdat zelf te bepalen.

Over in gesprek gaan ( niet zondagochtend vóór de dienst maar ander moment kiezen) , als zij persé willen dat je gaat de huisregels respecteren tot je uit huis gaat. Waarschijnlijk verwacht je dat ook later van je eigen kinderen.

Deze vraag met antwoorden onder de neus van je ouders schuiven!

En een simpele uitleg dat je niet hoeft te geloven, om toch een goed mens te zijn / worden.

Want daar draait het met het hele geloof om.

Geloof in je zelf en denk egoistisch ook eerst aan je zelf.
(zorg dat je niemand tot last bent)

Als je daarnaast ook regelmatig je naaste kan helpen, ipv dwarszitten doe je het al beter dan menig gelovige.

1. probeer niet om je ouders te overtuigen.
2. zeg op een geschikt moment tegen ze, dat jij niet meer mee gaat naar de kerk. Niet meer en niet minder.
3. als ze daar kwaad om worden, trek je dan terug uit het gesprek. Ga bijv. op je eigen kamer zitten met de deur dicht. laat merken dat er geen discussie over mogelijk is.
4. ga de tijd die je anders in de kerk doorbracht nuttig gebruiken. Je zou kunnen gaan onderzoeken wat er zoal over evolutie is geschreven, zowel door voor- als door tegenstanders.

Je zal er nog wel een tijdje aan vastzitten. Je kan natuurlijk de pastoor zo kwaad maken dat hij je de kerk uit gooit maar echt een aanrader kan ik dat niet noemen... zeker niet als je ouders oprecht gelovig zijn.

Daarbij is de Bijbel nog best een interessant boek. Zodra je het niet als de absolute waarheid beschouwd en maar als gewoon een willekeurige historische bron kan je er best heel interessante dingen in vinden (al werd mijn interpretatie van sommige boeken door mijn docent levensbeschouwing niet altijd gewaardeerd).

Zo heel veel tijd zit je nu ook weer niet in die kerk en je doet je ouders er blijkbaar een plezier mee om te gaan. Als je aan je ouders hebt uitgelegd hoe je er over denkt en ze staan er op dat je toch gaat kan je er denk ik nog een paar jaar het beste van maken. Zorg iig dat je weet waar je het niet mee eens bent. Dat vertel ik de creationisten/gelovigen maar ook de atheïsten en wetenschappers. Niet alles dat ze in die kerken vertellen is onzin. Neem het beste van beide werelden mee.

"Wetenschap zonder religie is lam. Religie zonder wetenschap is blind." - Albert Einstein

je ouders niet overtuigen, dat is een te zware klus, die toch meestal niet slaagt :)
maar je moet wel zeggen dat je niet meer wil gaan, omdat je het niet meer wil, omdat (vul zelf in)
sterkte!

je kan altijd een melding bij het algemeen meldpunt kindermishandeling maken, ze dwingen je een godsdienst op terwijl je mensenrecht juist is "vrijheid van" deze zouden je wel eens een volwassene kunnen leveren die aan jouw kant staat waar je ouders niet (zomaar) tegenin kunnen.

overtuigd ervan blijven dat je niet hoeft maar mee gaat om je ouders te plezieren

Vertellen dat je zelf oud genoeg bent om te kunnen beslissen, en dat er kinderen zijn van jou leeftijd die zelfs atheïst zijn, je ouders overtuigen dat jij in god gelooft maar niet iedere keer naar de kerk hoeft, en zeker niet met tegenzin, want dit wilt god Jezus zeker niet.

Ik vrees dat je, tot je niet meer thuis woont, weinig anders kunt doen dan meegaan.

Je ouders doen het niet om je te pesten, je ouders doen het omdat ze God bij jouw doop hebben beloofd je kerkelijk op te voeden.
Deze belofte willen zij niet breken.
Dus ik ben bang dat je het nog even enkele jaren je tanden op elkaar moet zetten en wachten tot je zelf mag beslissen.

Je bent 16, en daarmee heb je het recht je eigen religie te kiezen. Dus als jij niet mee wil, dan is het jouw keuze. Dat is dan al één punt. Verder, zoals andere al antwoorden, kun je het uitleggen waarom.

Je hoeft in principe niks te doen. Dit is jouw overtuiging en je hoeft een ander hier niet van te overtuigen. Je geeft zelf aan het ook niet prettig te vinden als anderen hun overtuiging gaan opdringen. Dus wat mij betreft ben jij je ouders ook geen verklaring schuldig. Dit is jouw leven en jij kiest hier voor.

Dat jij dus niet naar de kerk wil is dan ook logisch. Of jouw ouders hier of wel geen begrip voor kunnen opbrengen is niet jouw probleem. Maar een probleem van je ouders. Daar zou ik het bij laten.

en... deze pagina aan je ouders laten lezen en jou visie erop los laten

Je moet je ouders er niet van overtuigen dat je niet meer naar de kerk hoeft, je moet ze duidelijk maken dat je niet meer naar de kerk wilt.
Sterkte.

Ben zelf ook kerkgaand, reformatorisch wel te verstaan. Ik weet hoeveel ruzie er in huizen kan zijn om de kerkgang. Ik begrijp op zich de ouders wel. Ze zijn bezorgt om je want weten dat er een eeuwigheid komt die nooit voorbij gaat. Toch denk ik dat het dwingen voor veel mensen het gevoel geeft er alles aan gedaan te hebben om hun kind bij de kerk te houden. En dat vind ik geen goed uitgaans punt. Natuurlijk is er verdriet, maar wij als christenen moeten ook weten dat we helemaal niet als christen, maar als vijanden van God geboren worden met een hart dat er niet naar trekt. Voor je ouders lijkt me nu het praten met God over jou beter als het praten met jou over God. Jij bent nu overtuigd van de Evolutie theorie. Hier kunnen je ouders echt niets tegen doen. Wel de ruzies en dwang stoppen en eens goed naar jou luisteren, liefde laten blijken. Naast je staan. Ze zullen je nog veel te jong vinden, maar jij hebt ontspanning, liefde en begrip nodig. En juist luisteren kan voor ouders zo moeilijk zijn, misschien omdat ze soms geen weerwoord hebben of denken je dan juist op de verkeerde weg te brengen. Als ik je vraag zo lees denk ik dat je hierover niet met je ouders rustig erover kan praten. Ik heb al de andere antwoorden niet gelezen dus weet niet welke tips anderen gaven. Tegen je ouders ingaan helpt helaas niet. Toch ben ik van mening dat ze je serieus moeten nemen. Zeker in de pubertijd kun je andere en in ogen van je medemens verkeerde keuzes maken. Maar dat hoort er wel bij. Hoe moelijk ook voor ouders. Wij mensen zullen de strijd tegen de wereld altijd verliezen, kinderen die niet naar kerk willen zijn nog nooit bij kerk gebleven omdat ouders het willen. Dus die strijd wil ik niet aangaan. God eist liefde, ook voor kinderen die niet meer naar kerk willen. Je ouders zitten in veel dilemma's. Oké zorgen om jou vind ik de beste reden, maar laat hun alsjeblieft voelen dat ze van jou houden. Ik geloof ook dat er meer mensenvrees en schuldgevoel aan het dwingen ten grondslag ligt en vind dat wel verkeerd. (Wat zullen de mensen wel niet van mij denken als mijn kind niet meer mee gaat, en als ik niet dwing stelt God mij schuldig en dat wil ik niet)