Waarom nemen veel gelovigen teksten in Heilige Boeken in de letterlijke zin van het woord?

Omdat ze dat geleerd wordt dominees, priester, imams, ayatollah's, rabbi's, lama's, pandits, pope's enz.
Dat sluit aan bij de behoefte die veel mensen hebben aan zekerheid en duidelijkheid.
Mijn mening is dat je inderdaad de essentie mist als je niet tussen de regels doorleest.
(van mij bekende religieuze groeperingen doen b.v. de Soefi's dat wel, tussen de regels door lezen en uit boeken van meerdere tradities)

Ik heb juist de indruk dat gelovigen juist zoveel mogelijk de letterlijke teksten negeren omdat die domweg te negatief zijn. Neem bijvoorbeeld deze tekst:

Numeri 15:32 Tijdens hun verblijf in de woestijn troffen de Israëlieten eens een man aan die op sabbat hout aan het sprokkelen was. 33 Degenen die hem aangetroffen hadden, brachten hem voor Mozes en Aäron en voor de hele gemeenschap. 34 Hij werd in bewaring gesteld, omdat nog niet was bepaald wat er met zo iemand moest gebeuren. 35 De HEER zei tegen Mozes: ‘Die man moet gedood worden. De hele gemeenschap moet hem buiten het kamp stenigen.’ 36 Toen brachten ze hem met zijn allen buiten het kamp, en daar doodden ze hem door hem te stenigen, zoals de HEER Mozes had opgedragen.

In bovengenoemde tekst geeft de papa van Jezus het bevel om een man te stenigen omdat die hout sprokkelde op de sabbath. Ik zou zeggen, kom maar op met die zogenaamde essenties. Persoonlijk krijg ik hier nou niet bepaald een warm gevoel van of enige vorm van sympathie voor God.

Toegevoegd na 2 minuten:
(Met andere woorden, waarom worden dergelijke essenties over het hoofd gezien? Hoe kan je God aanbidden na zo'n afschuwelijk bevel en jezelf nog Christen noemen als je bedenkt dat er massa'a mensen goederen aan het sprokkelen zijn op de kalverstraat tijdens de 'sabbath'?

Ik heb juist het idee dat er meer tussen de regels wordt doorgelezen.
Daarom hebben velen een eigen interpretatie van de teksten.
Neem nu de extremisten, die handelen uit de naam van hun god. Zal dat nu echt zo geschreven zijn. Het lijkt me eerder hun interpretatie.

Hoe het met de andere heilige boeken zit weet ik niet, maar de Bijbel kun je in ieder geval niet letterlijk nemen. Zie de Bron voor een mooi voorbeeld (deze heb ik al eerder genoemd - doe de quiz, gok zonodig, en lees na vraag 10 de uitleg van je score).

The Book of Mormon kan ik ook niet bepaald serieus nemen. Iemand die al vaak was verjaagd omdat hij voor gek was versleten, vertelde dat hem op een gegeven nacht een Engel verscheen. De Engel gaf hem een Boek.

De volgende ochtend vond hij dat Boek naast zijn bed. Het bleek geschreven in een onbekende taal.

De nacht daarop kwam de Engel terug, om hem een Stenen Bril te geven. Kennelijk was de Engel dat de eerste nacht vergeten.

De volgende ochtend zette de man de Stenen Bril op, en toen kon hij het Boek plotseling wel lezen. Hij werkte hard om het Boek te vertalen in het Engels.

Zodra hij klaar was, viel hij in slaap. De Engel kwam weer langs om het oorspronkelijke Boek en de Stenen Bril op te halen.

De volgende ochtend was alleen de Engelse tekst nog over, in het handschrift van onze man. Hij ging naar buiten, vertelde het verhaal, en vertelde dat zijn schrijfsels de Nieuwe Woorden van God waren.

Voor mij is dit een puur Harry-Potter-verhaal. Toch heeft deze man een hele beweging achter zich gekregen. Ongelooflijk, toch?

Wat zie je als letterlijk? Ieder verhaal is geschreven in een tijd bij een volk, groep mensen, en ademt de sfeer van die tijd. Hoe zij dachten en voelden. De teksten van de bijbel zijn verzameld over heel veel jaren. Bovendien zijn er ook weer weggehaald omdat men dat nodig achtte. Bovendien werd een verhaal dan ook nog vaak op een manier opgeschreven die voor hen of anderen die het ook konden lezen of horen acceptabel was. Waarheid is daarbij maar een beperkt begrip. Dat is het volgens mij altijd al en zal dat ook blijven.
De waarheid wordt en werd vaak helemaal niet nagestreefd maar het verhaal was een middel om iets duidelijk te maken. Ik heb het daarbij niet over gelijkenissen. De verhalen die veel mensen als waar gebeurd aannemen zeggen iets over hoe die mensen de bijbel ervaren. Namelijk het moet wel echt gebeurd zijn om het waarde te geven. Als het niet echt is heeft het ook geen waarde. Als je alleen al bedenkt dat de apostelen van Jezus hun evangeliën +/-40 jaar na dato hebben opgeschreven en daarbij elkaars geschriften hebben gebruikt, dan is volgens mij niet het belangrijkste dat het een verslag is over hoe alles precies gebeurd is maar wat de bedoeling van Jezus ooit is geweest.
Het vervelende daarvan is dat dit afhankelijk is van interpretatie van de lezer. Het enige wat er dan nog is, is de tekst die voor je ligt. Dus grijp je je daar aan vast en probeer je zo dicht mogelijk daar bij te blijven. Probeer een grote waarde van jou maar eens op te hangen aan een interpretatie die zo ongeveer klinkt als: volgens mij zou daar misschien dit mee bedoeld kunnen zijn. Daarnaast gaven die geschriften macht. Degene die wist hoe het moest vertelde hoe iedereen dat moest doen. Dat kun je maar beter duidelijk en niet voor meerdere vormen van uitleg doen. Dan wordt het een chaos en dat gaat ten koste van jouw macht.
Zoiets zou het misschien wel eens kunnen zijn, wellicht.

Omdat het mensen eeuwenlang zo door de strot is geduwd, omdat mensen graag dom gehouden worden en omdat mensen lui zijn en het makkelijk is om niet verder na te denken dan zoals het er staat.

Uitrafelen : gelovigen, Heilige BoekEN, letterlijke zin. Mooi trio.
Neemt men de Heilige Schrift, dan is het Boek Genesis het eerst wat het beeld van God doorgeeft. Men leest niet letterlijk genoeg.
God schept de hemelen en de aarde (het heelal) in 1 dag. Later splitst hij dag en nacht op aarde. Dus eigenlijk filosofisch vertelt men dat de miljarden jaren voor de schepping vanhet heelal, in de grootheid van God, slechts te vergelijken is met een enkele dag uit het eeuwige bestaan van God, zijnde de absolute oermatrie. Dus er is geen verpersoonlijking mogelijk. God is dus niet "iemand", maar het absolute alles, het totaal der materie, welke eeuwig is. Welke de kleine bel, die ons universum is, omvat. God zal dus nooit een letter gepend hebben.
Heilige boeken zijn mensenwerk. Even filosofisch te waarderen, als al wat hiermee te maken heeft, incluis de filosofisch benadering der Grieken, die lang voor de materiele bewijzen bestonden, de idee van het atoom hadden...
Dus gelovigen zijn volgelingen van een doctrine, een godsdienst, een religie. Een filosofisch gegeven, dat helpt een beeld te scheppen naar een "ideale" samenleving volgens "normen". En als "lijmstof" een hoop om een beeld na de dood te scheppen.
Tenslotte is er na de fysieke dood, en op "de laatste" dag, inderdaad het terugkeren naar God. Alle materie keert bij het wederineenstorten van het universum terug naar de oermaterie.
Dus religie is een mensenzaak. God schiep nooit vlaggen, wimpels, of tekens, die zijn schepsels gingen opdelen, of tot vijanden van elkaar maken...dat is de mens zelf...
Religie is de oudste vorm van politiek, m.a.w. macht. Dus letterlijk volksmennerij.
Even stof tot nadenken, waar Jezus filosofisch predikte, waar Mohamed de Arabische wereld zijn schrift en zijn maatschappelijke waarden gaf, en waarom niet waar Marx zijn ideale maatschappij voorstelde...
Toch nog even goed luisteren naar "Universal soldier" en "Imagine"

Dat staat in de boeken zelf. Maar die religieuze boeken zijn altijd door mensen geschreven (of in het geval van de bijbel herschreven en weer herschreven) dus hoe kan een mens nog weten wat echt de essentie van die boeken moet zijn geweest. En dan licht het ook maar net aan de persoonlijkheid van de ssrte schrijver van de boeken. Om een voorbeeld te noemen: Paulus schijnt een nogal vrouwonvriendelijk iemand te zijn geweest. Wat niet te denken van al die Romeinen die er mee bezig zijn geweest. En daarbij komt nog dat de meeste bijbels vertalingen zijn en hoe kun je daar nog van op aan.

Van de Koran weet ik dat de mensen die het serieus nemen de Arabische taal gaan leren om het te begrijpen. En dat serieuze mensen de teksten op hun manier interpreteren, dat is ook een boodschap binnen de Koran. Maar naast de Koran zijn ook de beschrijvingen van de profeets handelingen (wat deed hij in die of dat geval) en dan moet je maar net die persoon die dat heeft gezien en de overlevering van die tekst vertrouwen. Maar ja dat is mijn mening en veel moslims zullen het met me oneens zijn. Ik ben geen moslim dus ik bekijk het van een afstandje, wat wordt beschouwd als onbegrip.

In ieder geval: mijn ervaring is dat ik vreemd ga denken als ik me teveel in religies verdiep, je bent per slot van rekening bezig met magisch denken. Dat zullen sommige anderen ook wel hebben maar die kunnen het niet zien.

Van de Thora weet ik helaas niets, lijkt me interessant om ook eens wat meer over te weten, trouwens.