Wat moet ik doen? Zie omschrijving

Waarom schaam je je voor je geloof? Dat is gewoon iets wat bij jou hoort, net als de sport waar je op zit. Juist als je er heel moeilijk over gaat doen vinden ze het raar. Je hoeft het ze ook niet heel officieel te vertellen, gewoon als het gesprek een keer over geloof gaat kan je aan iemand vragen welk geloof hij heeft, en dan zeg jij daarna: ik ben protestants! Zeker weten dat je vrienden dat niet raar zullen vinden. Succes :)

Wees er trots op dat je protestants bent, daar is toch niets mis mee?
En ja, daar zullen ze grapjes over maken, maar dat heb je ook met moslems of joden of noem maar op!
Kom uit voor je overtuiging en schaam je er niet langer voor, die grappenmakers weten niet beter.

Je hoeft je nergens voor te schamen, en dat mensen grapjes maken is meestal omdat ze er onbekend mee zijn.
Dus leg ze een keer uit dat jij naar de kerk gaat en waarom dat belangrijk voor je is.
Jij bent de enige die bepaalt wat jij met je leven wilt, dus jij bent de baas.

Het is soms vreemd, onze moderne maatschappij, we praten soms makkelijker over seks dan over ons geloof. In zekere zin is het zelfs een nieuw taboe geworden.
Dat zou niet nodig moeten zijn. Maar jij, en velen met jou, voelen zich vaak gegeneerd om het hier met anderen over te hebben. Ik kan wel gaan theoretiseren over waarom dat is maar je vraagt je met name af hoe je er mee om moet gaan.
Het klinkt misschien laf maar het lijkt me verstandig om het voor jezelf te houden. Veel jongeren van jouw leeftijd vinden het nu eenmaal 'not done' om naar de kerk te gaan en te geloven. Je zou je absoluut niet moeten schamen, je hebt alle recht om te geloven wat je wilt. Maar groepsdruk en vooroordelen kunnen zwaar wegen in jouw leeftijdsgroep, maak het jezelf niet moeilijk door open te zijn over iets wat niet perse open hoeft te zijn. Geloof is iets heel persoonlijks. Deel het met je naasten, met mensen die je vertrouwt. Je bent niet verplicht om dit te melden aan de hele groep.

Kom er gewoon voor uit! Je zult merken dat het oplucht als je het verteld.
En als ze weten dat je gelooft, dan stoppen ze misschien ook met die flauwe grapjes.

Wat ik vaak hoor als reactie van mensen op school en zo die horen dat ik gelovig (ook protestants) ben is: "Huh? Jij gelovig? Maar je bent helemaal niet saai!"
Dat geeft wel aan hoe vertekend beeld mensen hebben van christenen, de kerk, het geloof, etc.
Daarna vinden ze het eigenlijk altijd interessant, maak nooit mee dat ze vervelend er over doen, zelfs de grootste macho's niet.

Misschien heeft jou kerk ook een jongerengroep? Vraag hun eens hoe zij er mee omgaan, of ze er voor uitkomen etc. Samen er over praten helpt vaak om alvast te bedenken wat en hoe je het verteld en om te ontdekken wat je nou eigenlijk tegen houd om het te vertellen.
En maak je niet druk om die grapjes, die maken ze om iedereen. Of je nou christen bent, jood, moslim, homo, postzegelverzamelaar....alles ;-)
Juist door het te vertellen kun je begrip kweken, en stoppen ze misschien met die grappen.

The god delusion - Richard Dawkins lezen :)

Als je wilt dat ze het weten moet je het vertellen , ze kunnen het respecteren als je het verteld en rekening mee houden ivm de grapjes

Waarom schaam je je voor je geloof. Een echte christen zou juist trots moeten zijn op zijn geloof. Ik vind dat als je in iets gelooft, je het zou moeten openbaren

Als je het verteld, kunnen er twee dingen gebeuren:
- Ze gaan minder grapjes maken, omdat ze je keuze respecteren
- of ze gaan meer grapjes maken, en dan zijn het arrogante *())(*#@Q$#@.

Ik zou er ook niet teveel "zaak" van maken. Vertel gerust een keer tussen neus en lippen door dat je op zondag in de kerk was, of doorgaans gaat, maar zie het niet als een officiele mededeling die moet worden gedaan. Hoe luchtiger jij het brengt, hoe luchtiger het zal worden opgevat, en als ik goed lees, is dat wat jij graag wilt.

dit is gewoon onderdeel van wie jij bent, en het is jammer dat je dat onderdeel in de kast zet zodra anderen erbij zijn. uit je verhaal merk ik dat het belangrijk voor je is. Dat anderen er grapjes over maken moet je je niet teveel van aantrekken. zo maken mensen ook grapjes over blondjes, vrouwen, moslims, zwarten noem maar op. Ik vind het ook allemaal niet al te charmant maar probeer me er niet veel van aan te trekken.
Bedenk je wel, dat als je vrienden wilt zijn met mensen het moeilijk zal zijn als je dit achter houd. Je laat ze een belangrijk deel van jezelf niet zien. Ik snap dat het op de middelbare school lastig is om er voor uit te komen omdat iedereen zijn mening klaar heeft, mensen oordelen snel, hebben korte lontjes, begrijpen het niet etc etc.
Maar je hebt niets om je voor te schamen. ik vertel ook maar mondjes maat over mijn 'geloof', ook omdat het niet onderdeel is van een bepaalde religie zoals christendom of hindoeisme bijvoorbeeld. Ik hou er bepaalde gedachten en geloof op na wat niet echt binnen de lijntjes van een bepaald geloof valt. Dat is voor mensen soms nog lastiger te behappen. Ik schaam me er niet voor, maar ik vertel het ook niet aan iedereen. Mijn vrienden weten dat allemaal wel en iedereen heeft er weer andere ideeen over.

Ik snap dat je hiermee worstelt, maar ik denk dat je het groter maakt dan het is. De mensen met wie je omgaat hebben een mening over jou. Die mening is gebaseerd op hoe ze jou de afgelopen 2 jaar hebben leren kennen en die zal niet ineens veranderen als ze ontdekken dat jij naar de kerk gaat en in een god gelooft.

Wat ik in ieder geval niet zou doen is er speciaal de aandacht op vestigen door een soort mededeling te doen, zomaar uit het niets. Het lijkt mij beter om, als het onderwerp geloof of kerk ter sprake komt, gewoon te zeggen dat jij zelf ook gelooft en regelmatig naar de kerk gaat. Misschien willen ze er dan ook wel meer vanaf weten?

Wat ik eigenlijk probeer te zeggen: je bent meer dan je geloof. Je bent gewoon een mens met leuke en minder leuke kanten en of je naar de kerk gaat of niet is voor anderen vaak niet zo belangrijk.

Als het je overtuiging is, mag je op school rustig je mond daarover roeren!
Ongelovigen (zo als ik ) zullen je daarom alleen maar meer respecteren, maar ga er niet lopen evangeliseren.

mensen kiezen ervoor om met jou om te gaan omdat ze je mogen, dus gewoon omdat je bent wie je bent.
je geloof is hier maar een heel klein onderdeeltje van. als mensen je hierop afkeuren of er de draak mee aansteken denk ik niet dat het echte vrienden zijn.

je kan dus gewoon zijn wie je bent, en wie het hier niet mee eens is die is je vriendschap niet waard. je hoeft jezelf niet te verbergen, ook een bepaald onderdeel van jou niet. je bent gewoon wie je bent en dat moet ook kunnen.
als anderen dit niet weten te respecteren denk ik dat er met hun wat mis is, en niet met jou.