is het mogelijk om als 50-plusser in een klooster in te treden?

Dat ligt aan het klooster zelf wie en wat ze toelaten.

Ik denk zekers dat dit mogelijk is.Daarvoor wend je je best tot de daartoe bevoegde instanties.

Maar wat mogelijk is,is nog niet de beste keus.
Jezus heeft toch niet gezegd:Sluit je op,....of zonder je af...?
Hij zei veeleer dat we naar mensen toe moesten gaan:"Gaat en verkondig...".

Leeftijd is niet belangrijk om in een klooster in te treden.
Er is maar één ding belangrijk, en dat is of je de roeping voelt om in een klooster te gaan.

In de praktijk wordt zo'n beslissing niet zo maar van de ene dag op de andere dag genomen. Met zoiets ben je lang bezig, omdat het een heel ingrijpende beslissing is.

De vraag of het mogelijk is, zal zelfs in de praktijk niet aan de orde komen. Niemand belt zomaar aan bij een klooster, en vraagt of hij daar kan komen wonen. Er gaat heel veel aan vooraf.

Je bent b.v. al actief in het klooster of in de kerk, en woont er alleen nog niet. Je bezoekt er b.v. kerkdiensten, je hebt al eens een retraite-weekend of week meegemaakt, je kent er mensen en je hebt gesprekken gevoerd, en je hebt als niet-inwonende ook al bepaalde taken in het klooster.

De uiteindelijke keuze en beslissing voor het kloosterleven heeft dan een natuurlijk verloop, en zal van 2 kanten komen. Van jou uit, en vanuit het klooster.

Verkijk je er overigens niet op. Wij kennen het kloosterleven, eigenlijk alleen van de romantische kant. De rust, de stilte, het mooie oude gebouw, vaak de natuur, de regelmaat, het spirituele, het is prachtig allemaal. Maar als je denkt de wereld te kunnen ontvluchten dan heb je het mis. Want overal waar mensen op een kluitje zitten, zijn spanningen en kleine irritaties. Zelfs in een klooster. In een klooster leven geen heiligen, maar heel gewone mensen, met al hun fouten en gebreken. Net zoals in de "gewone" wereld.