Waarom geloven mensen in een hiernamaals?

Ikzelf denk er wel zo over, maar er is niets mis mee als mensen erin geloven dat er een hiernamaals (en/of een hiervoormaals) is. Dat is de kern van een religie; een rotsvast vertrouwen/geloof in iets wat niet bewezen kan worden. En het is natuurlijk een troostvol idee, dat we niet helemaal zonder reden op deze aardkloot rondlopen. Ik keur het niet af, ik geloof er simpelweg zelf niet in.

Omdat ze meer verwachten dan wat 't leven op aarde ze kan bieden.

Mensen geloven is het hiernamaals omdat ze niet weten... En niet weten is te ontluisterend, daarom fantaseren ze iets en vervolgens zijn ze ervan overtuigd, dat het zo is... Dat noemen ze dan geloven in iets...

Er is in feite niets, en dat is nog meer ontluisterend dan dat je het niet weet...

Voor je beboorte leef je niet en dat is geen probleem, zo ook na je dood leef je niet, maar dat is dan wel een probleem... vreemd hè...

Het "hiernamaals" moet dan ook heten het "dannietsmeers"...

ze kunnen zich niet indenken hoe dat is, mensen zijn gewend om overal een beeld bij te scheppen bij het absolute niks kunnen ze zich geen beeld bedenken en verzinnen daarom verhalen over een wereld na de dood, voor hun eigen comfort.

Ik zou deze vraag willen beatwoorden met een tegenvraag..
Waarom geloven de Niet gelovigen dan niet, dat er wel degelijk iets bestaat.
Waar kom je dan vandaan en waarom ben je dan hier op aarde.

Omdat het niet voor te stellen is dat het hierna 'zomaar ophoudt'.

Omdat het steun, troost en houvast biedt, iets wat veel mensen blijkbaar nodig hebben.

Omdat het geschreven staat en veel mensen (gelovigen) dit voor waarheid aannemen.

Voor mensen die niet in het hiernamaals geloven is dat voor hun prima, andersom ook. We zullen het na onze dood zeker weten, tot die tijd mag een ieder voor zich geloven wat hij/zij wil. Geen levend wezen kan met 100% zekerheid zeggen of het wel of niet bestaat, dus het mes snijdt van twee kanten.

Omdat het zo`n fijn idee is dat je alle overleden dierbaren weer zult ontmoeten. Ik vind het heerlijk om daaraan te denken.
Het is natuurlijk geloven en niet weten, maar het is voor mij een stuk prettiger leven met het geloven in het hiernamaals!

Waarom zouden we ons neerleggen bij een gedachte die niet klopt?

Als we EEN keer in ons leven op aarde de tijd en rust nemen om naar binnen te kijken en te luisteren naar de stem die je dan hoort, weet je dat het leven hier slechts een fase is in je onsterfelijkheid.

Dat we allen een stukje van het Goddelijke zijn, en van het eeuwige Licht.

Als je dat eenmaal voelt en weet, vallen alle puzzelstukjes in elkaar, en zie je deze tobberige aardkloot met hele andere ogen.

Door evolutie en godsdiensten geloven mensen in het hiernamaals. Houd je a/d 10 geboden, werk hard en na je dood wordt je beloond. Als je bevolking zich aan die regels houdt, dan kom je ergens, dan overleef je.

Ten tweede is het onmogelijk om je bij 'niks' een voorstelling te maken. En dan kom je bij de goede vraag: als je iets niet kunt voorstellen, is dat er dan ook niet?

En voor velen maakt een leven zonder voortzetting het huidige leven waardeloos. Net zoals ze overtuigd zijn dat een hogere macht hun leven observeert en beïnvloed.

Voor mezelf sprekend"ik kan me niet voorstellen dat wat ik in dit leven meemaak voor niets is.. ik denk dat het bedoeld s om van te leren.. ook dat ik een vorig leven niet alles heb afgemaakt en dat nu tegenkom.. en daar voordeel bij heb in wat hier na komt..en wie weet hoe lang dat nog door zal gaan..daarnaast is mijn lichaam is tastbaars dat kan vergaan..maar wat mij, mij laat zien..mijn ziel, mijn denken, min wezen=n, is niet tastbaar dus kan niet vergaan..war blijft dat dan? Bovendien kan ik me ook niet voorstellen dat kinderen komen te overlijden zonder reden.. ze zijn dan ergens anders nodig en op de een of andere manier al klaar met dit leven..

Je hoofdvraag stelt dat er mensen zijn die geloven in een hiernamaals. Hiervoor hoef je niet 'gelovig' te zijn, ieder mens heeft de vrijheid in zichzelf om te denken dat nadat hij lichamelijk 'eindigt', er toch nog een vervolg is. Dit heeft ethische en daarmee morele effecten. Mensen die geloven dat er niets is, zien ook mensen die zeggen dat er wel iets is en daar de regelgeving binnen een sociale structuur vanaf laten hangen, als niet geloofwaardig. Ze leven daardoor makkelijker buiten die regels. Dit kan tot gevolg hebben dat mensen zich niets aantrekken van regels die zijn gemaakt om tijdens 'dit leven' mensen in gareel te houden (moreel correct gedrag). De beloningen die mensen verwachten na correct leven, zijn vergelijkbaar met de beloningen die terroristen verwachten bij 'correct leven'. Het mag duidelijk zijn dat de laatste van de twee geheel incorrecte inzichten heeft en verachtelijk gedrag vertoont juist door die beloningen.

Je aanvullende vraag is: Waarom kunnen ze zich er niet bij neerleggen? Deze vraag is niet met dezelfde objectiviteit en toont ook jouw standpunt in deze. Je vindt dat men het moet accepteren dat...

Zoals al in het eerste stukje geantwoord: Een ieder heeft in persoon de mogelijkheid om te geloven wat hij of zij wil. Als dat is dat er een vervolg is, of als dat er niet is, dan is hij/zij daar vrij in. Er zijn echter naast het geloven dat er niets is, veel verschillende mogelijkheden om het 'vervolg' te beschouwen: Reincarnatie, vagevuur, overgang, overgaan tot geestelijk bestaan tussen het fysieke, en nog veel meer.

Is het erg om te geloven dat er niets is? Nee. Ook dat is een eigen recht. Alle keuzes hebben (afhankelijk van de persoon die ze maakt) een toekomst.

Veel mensen kunnen zich niet voorstellen wat de zin van hun leven is als ze geboren worden, een aantal jaar rondlopen, sterven en dan gewoon niet meer bestaan. Hun vraag is: waarom leef je dan? Waar doe je het dan allemaal voor?

Ook zijn er gelovigen die zich niet voor kunnen stellen dat mensen een moreel leven kunnen leiden, uit zichzelf het goede kunnen doen, als er niet op een gegeven moment een 'oordeel' wordt geveld, en dat oordeel en de beloning/straf zien ze voor zich in een hiernamaals.

Persoonlijk geef ik mijn leven zin in het leven zelf, en probeer ik een moreel leven te leiden omdat het volgens mij voor iedereen in dit leven het beste is als we dat allemaal proberen.

dat doet het rationele (al klinkt dat raar) ego. Dat kan eenvoudig weg niet geloven in zijn eigen eindigheid, dat is bedreigend. Vroeger was een rationele oplossing daarvoor het bedenken van het hiernamaals.

De verlichting gaf het individu een andere en betere verklaring. Culturele aspecten zorgen ervoor dat niet elke rationalist dat snapt, die houd vast aan zijn geloof, wat ik een ongeloof noem.

Daarom stel ik dat gelovigen rationalisten zijn met gekozen en vaststaande uitgangspunten en daarbovenop een niet niet geheel goed werkend gebruik van logica. Een soort oogkleppen.

ALs je voorbij je ego kunt kijken en voelen dan weet je dat het voortbestaan van een specifiek ego niet heel erg belangrijk is. Zoals in de natuur blaadjes vallen zonder de boom te 'schaden'. Integendeel zelfs.

Het leven zelf is een onuitsprekelijk wonder en mooi! En daar mag mijn ego eventjes getuige van zijn, waar ik mateloos van geniet:) Dat het 'na' mijn ego daarna eeuwig zo zal blijven, wellicht in andere vormen, is meer een troost en geruststelling dan een bedreiging....

Misschien IS dat het hiernamaals wel:) en geniet ik er van in het hierNUmaals:)

Om met Freek de Jonge te spreken: vraag je eens af of er wel een leven VOOR de dood is,
dat is vele malen interessanter:)

Iedereen heeft zijn eigen overtuiging natuurlijk, de religie geeft antwoorden die voor gelovigen goed genoeg zijn om hun leven zin te geven. Om te zeggen dat als je dood gaat je helemaal en voorgoed verdwijnt van de aarde is net zo onduidlijk als de religieuze verklaring.
niets verdwijnt maar alles verandert,dat geloof ik wel . geldt voor de mens ook, jouw lichaam gaat weer de natuur in maar je ziel is gewoon weg,waar ? dat weet niemand maar daarom is het niet ondenkbaar dat er na de dood iets gebeurt met onze ziel of geest. je kunt de ziel niet zomaar wegredeneren. laten we zeggen dat leven is mistery,als je het wil snappen moet je door het enige deur heen. one thing, there is no way back to tell.