' Ik geloof in God, dus ik ga naar de hemel. Jij gelooft niet, dus jij gaat naar de hel.'

Gelovigen willen gewoon redenen hebben om te geloven. Ik denk niet dat het waar is dus als iemand dat zegt trek ik me er niets van aan en eigenlijk vind ik degene die dat zegt dan een beetje.. 'gek'

Ik voel me niet beledigd, maar voel medelijden voor degene die dit gelooft.

Natuurlijk niet. Zelfs de hel is aangenamer dan het gepredik van gelovigen op deez' aard...

Als ongelovige geloof je niet in de hel dus een atheïst zou er niet bang voor worden. Maar het gaat om de intentie, je kan die uitspraak als atheïst als twee manieren opvatten waarvan 1 als ernstig beledigend wordt ervaren. 1. Als een soort oprechte veronrusting over iemand. De intentie is goed maar je geloofd er niet in. 2. Je ervaart het alsof iemand je verteld dat je eeuwig zult lijden wat. Wat wel vrij beledigend is. Het is namelijk erg beledigend dat gelovige die dat zeggen alleen om zijn gedachtegoed eeuwig zou moeten lijden is een zee van vuur. De beledigende factor is meer dat je als slecht wordt gezien terwijl jij als atheïst toch wel goede redenen hebt voor de afwezigheid van een god. Maakt de manier hoe iemand denkt hem slecht?

Toegevoegd op 17-06-2009 19:44:59
even voor mijzelf. Meestal ervaar ik het als uiterst beledigend vooral als iemand zich aangevallen voelt als ik mijn atheïsme probeer te verdedigen. Dan heb je het gevoel: Jij mag wel zeggen dat ik eeuwig brand in de hel. Maar als ik zeg dat het onwaarschijnlijk is dat god bestaat dan mag dat niet.

Ik voel me niet beledigd door andermans bekrompen visies.
(Daar heb je dagwerk aan en je schiet er niets mee op)

Ik zie het te zijner tijd wel waar ik naartoe ga als ik dood ga. En of dat dit de hemel, of de hel is zal me eigenlijk nu een rotzorg zijn...

Heb een paar jaar terug naar een komedische film zitten kijken, waarin 2 tieners een verkeerde afslag namen met de auto en zo de hel in reden. Het bleek een groot feest te zijn in de hel. En de mensen in de hel die het niet meer zagen zitten konden vrijwillig een schredder in stappen...

Maar even los hiervan vind ik je uitspraak niet beledigend...

Nee dat is geen belediging. De duivel is in het leven geroepen om als gelovige altijd troost te kunnen vinden; Ik ga naar de hEmel, en gij ongelovige, zal branden in de hEl.

En het zal een raar beeld geven als ik beledigt kan worden met iets wat niet bestaat.

In het liedje "Papa" van Stef Bos komt de zin "Jij gelooft in God dus jij gaat naar de hemel en ik geloof in niets, dus wij komen elkaar na de dood nooit meer tegen"voor.
Prachtig!
Wat waarheid is voor de een is scepsis voor de ander.
Fijn voor alle mensen die kracht putten uit het idee dat ze in de hemel komen omdat ze geloven, maar niet-gelovigen komen misschien op een nog wel mooiere plek terecht als zij "goed" hebben geleefd.

Ik denk dat het belangrijker is hoe je in het leven staat; hoe je leeft, bedoel ik. Je kunt een gelovige zijn met een hoop zonden en je kunt een ongelovige zijn, die eigenlijk goed is en ook goed doet. En beledigen is iets wat vast niet zou mogen van God.

Natuurlijk niet. Vind het helemaal niet erg, dit is een infantiele verwensing...

3/4 van de wereld bevolking zou dan naar de hel gaan, best gezellig daar dus... zie linkje...

Hoe kan dat nou een belediging zijn? Ik geloof helemaal niet in een hemel of een hel, dus kan ik me daardoor moeilijk beledigd voelen. Het is natuurlijk wel in een negatieve context bedoeld, zo niet als belediging alswel vanuit een soort superioriteitsgevoel, en die slechte bedoeling kun je natuurlijk beledigend of negatief opvatten, maar de uitspraak als zodánig doet me eigenlijk niks. Het pedante toontje waarop het gezegd wordt dan weer wel....

Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het persoonlijk nog nooit naar mijn hoofd geslingerd heb gehad heb van gelovigen. Op papier ken ik de uitspraak wel, maar een echte christen / gelovige zal nooit een medemens naar de hel 'wensen'. Er wordt wel veel voor me gebeden, maar ook dat doet me eerlijk gezegd niks.

*of de duvel er mee speelt zeg ; ik moest even stoppen want er stonden twee Jehova's aan de deur. Wel hele jonkies trouwens.... *

Ik word altijd een beetje kriegel van dit soort uitspraken. Als ik helderziend zou zijn zou ik ook niet tegen mn buurman zeggen dat ie morgen onder een bus komt. Dus ook al weet je het 'zeker', dan nog vind ik niet dat je het recht hebt om anderen daarmee lastig te vallen, wat gebeurt dat gebeurt.
Daarnaast komt het ook pretentieus over, alsof je de waarheid in pacht hebt.
Als een ander zeker weet dat ie in de hemel terecht komt, dan mag die dat best zeggen, maar ik heb liever niet dat die persoon oordeelt over mijn leven. Ik weet niet zeker waar ik naar mn dood terecht kom, en daar kan ik op dit moment heel goed mee leven.

Ik zie niet in waarom dat beledigend is, het is meer een vaststelling. Immers, om naar de hemel toe te gaan moet je hebben geloofd. In ieder, dat lees ik af uit de uispraak. Ik denk dat de meeste ongelovige ook niet in het hele verhaal geloven wat betreft hemel en hel.

Het ligt een beetje aan de context van de opmerking. Een statement hoeft niet waar te zijn om te beledigen, namelijk. (Als je iemand verteld dat zijn vrouwelijke ouder het oudste beroep uitoefent zal dit meestal beledigend opgevat worden, terwijl het niet per sé waar zal zijn.)

Voor een gelovige is de hel de plaats waar mensen gestraft worden voor een slecht leven. Hiermee geeft deze dus eigenlijk aan dat ik een slecht leven leid. Aangezien ik mijn uiterste best doe om mijn eigen leven prettig door te komen en hierbij probeer om anderen zoveel mogelijk in hun waarde te laten, kan ik dit als beledigend ervaren.

Deze opmerking impliceert verder ook dat het er uiteindelijk niet toe doet hoe je je leven doorbrengt, de enige factor waarop bepaald zou worden of iemand tot in de eeuwigheid beloond of bestraft wordt voor iets dat slechts een tijdelijke aard heeft (Hoeveel daden ken jij die écht een eeuwige straf verdienen? Eeuwig is een hele lange tijd!) zou zijn dat je voor jezelf besloten hebt dat er niet voldoende bewijs is voor het bestaan van (die specifieke) god. Ik kan er met mijn volle verstand niet bij hoe dit een eerlijke beoordeling zou zijn, en kan ook dit als beledigend ervaren.

Een iets verder gaand punt - al moet je hiervoor even iets dieper nadenken - is dat de persoon die deze opmerking dit schijnbaar wél een rechtvaardige behandeling vindt, omdat iemand die deze opmerking gebruikt meestal de god die deze regel bedacht heeft aanbid. (Hier even een nuancering - je kunt namelijk ook het bestaan van een god wel erkennen, maar vinden dat deze het aanbidden niet waard is of niet verdiend). Oftewel, je kunt het interpreteren als "Ik geloof dat jij naar de hel zult gaan na je dood, en je verdient het om tot in de eeuwigheid gestraft te worden, enkel en alleen omdat jij niet gelooft in mijn god." Dit kan behoorlijk beledigend zijn.

De mensen die dit zeggen, en overtuigd zijn dat dit ook daadwerkelijk gebeurt puur en alleen aan de hand van die criteria, dus "Jij gaat naar de hel omdat je niet in god gelooft, ondanks dat je weeskinderen verzorgt hebt, altijd vriendelijk bent geweest voor je buren, je kinderen netjes hebt opgevoed etc. etc. etc.", terwijl "Hij gaat naar de hemel omdat hij in god gelooft, ondanks dat hij [vul zelf maar in]"., die zijn beledigend.

¤¤¤

Zie reacties voor vervolg.

Ik vind het eerder een bedreiging. ik ga hier maar niet verder op door, want dan wordt mn antwoord toch weer verwijderd.

als iemand in hel niet gelooft of in god of in hemel en dit uit de dium gezogen uitspraak tóch wel als belediging en/of bedreiging ziet, dan is er iets mis

Hoe kan het een belediging zijn aan het adres van een ongelovige? Waarom en met welke reden zou hij/zij zich aangesproken voelen, dan wel beledigd?

Als gelovige kan ik het niet uitstaan als iemand dit zegt. Los van het feit dat het niet eens waar is als je de Bijbel letterlijk wil naleven (je komt dan in het voorgeborchte, omdat je nooit kennis van God hebt kunnen nemen), vind ik het beledigend en stigmatiserend.

Als iedereen nu eens gewoon normaal deed tegen zijn buur en hem of haar in waarde liet, was de wereld een fijne plek.

O ja, Lampje, mijn reacties van vandaag zijn helaas op. Ik vind je antwoord echt verwerpelijk. Je hoeft niet te geloven, je mag het zelfs afkeuren, maar je noemt het geen bullshit.

Ik ben niet beledigd. Ik heb een keer op een begrafenis gezeten waar dat continu verkondigd werd. Volgens mij voelt een ongelovige zich niet beledigd omdat hij/zij het toch niet gelooft.

Dan denk ik "je denkt maar" ...

Zo denken mensen, maar de werkelijkheid laat zich niet storen door dat wat mensen aan werkelijkheid ervaren...

Gelovigen zijn snel gekwetste mensen...

nee want god heeft iedereen lief of je nou gelooft of niet

Totaal voorbijgestreefd. Te simplistisch in een wereld waar het theologisch denken en het atheistisch denken elkaar respecteren en dialogeren. We denken dan meer aan een transcedent Godsbestaan.

Ik vind en ervaar het niet als beledigend. Er is nog altijd vrijheid van meningsuiting. Mensen die zoiets roepen zetten zichzelf genoeg voorschut. Eigenlijk beledigen ze dus zichzelf zonder dat ze het doorhebben.

De uitspraak in je vraag, kan op verschillende manieren worden geïnterpreteerd. Daarmee aan te geven dat het dus ook verschillende effecten op verschillende mensen kan hebben.

De uitspraak komt van iemand die een bepaalde levenswijze nastreeft en bepaalde woorden gelooft die iemand anders ooit heeft opgeschreven. Analytisch gezien, kun je hier over denken: tja, leuk dat je dat gelooft, maar ik kan er niets mee.
Emotioneel gezien kun je dit dus ook naast je neer leggen, maar soms gaat het ook om de intentie. Wanneer je als anders gelovige of niet godsgelovige deze uitspraak naar je hoort stellen, dan kan het zijn dat iemand het noemt met de bedoeling tot kwetsen. Door deze intentie KAN het ook zo aankomen. Mensen die zich assertief kunnen opstellen naar anderen zullen zich minder aantrekken van de uitspraak, maar wanneer het persoonlijk wordt gesteld, zal het een ieder toch iets doen.

We praten hier over de stelling en ieder die het leest zegt: 'ja, ALS het tegen me zou worden gezegd, zie ik het zo en zo'. Helaas is dat direct een distantiëring die je a moment suprême niet kunt doen en de werkelijke reactie is dan ook van het moment en de persoon die het uitspreekt afhankelijk. Stel je voor dat je moeder het tegen je zegt, omdat jij zojuist, na 20 jaar opvoeding mededeelt dat je homofiel bent, of kiest om atheïst te worden. Dan steekt het toch wel, denk ik.

Belediging is in 'the eye of the beholder', net als het geloof zelf. Het kan als belediging bedoeld zijn, of niet. Het kan als belediging worden opgemerkt, of niet. Geheel afhankelijk van hoe 'ongelovig' je werkelijk bent. En hoe respectloos je de ander vindt dat hij/zij dit tegen je zegt.

Een dergelijke uitspraak is vooral een belediging van God. Daarmee, en daarnaast, maakt de gelovige zichzelf belachelijk.

Ik vind het eigenlijk vooral eerlijk. Volgens het geloof van die persoon gaan alleen (goede) gelovigen naar de hemel, dus zou diegene liegen als hij zei te denken dat ik ook naar de hemel ga.

Zoals met alles maakt de toon natuurlijk wel uit. Als iemand het jammer vindt dat ik niet geloof, omdat volgens zijn geloof ongelovigen naar de hel gaan, en hij me dat niet toewenst, is dat iets heel anders dan waneer iemand roept dat ik als ongelovige een slecht of kwaadaardig mens ben dat haar verdiende loon zal krijgen in de hel, lekker puh.

Overigens, de enige keren die ik me kan heugen dat iemand me vertelde dat hij dacht dat ik naar de hel zou gaan, waren als ik dat expliciet aan diegene gevraagd had uit interesse in zijn geloof. Dan zou het al helemaal dom zijn om boos te worden over zo'n uitspraak: als ik het antwoord niet wil weten, moet ik de vraag niet stellen.

Ligt eraan hoe het gebrcht wordt. Is de persoon die het zegt oprecht bezorgd over of je na dit leven wel rust zult vinden, of spreekt die persoon een waardeoordeel over je uit? In dat laatste geval kun je je gesprekspartner vragen matteus 7 weer eens te lezen. Dat begint met "Oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt" en wat later volgt het stukje over hoe de goede boom wordt herkend aan de vruchten. ("Aan hun vruchten zul je hen herkennen. Men plukt toch geen druiven van doornstruiken of vijgen van distels?")
Of je nou wel of niet netjes drie keer per dag je handjes vouwt; het is belangrijker lief te zijnvoor anderen.

Die woordjes 'dus' zijn wel heel apart.

Als je model van de wereld zo eenvoudig in elkaar zit ben je niet te benijden.

Het is een beetje gemakzuchtig. Geloof erin en je bent klaar. Lekker simpel.
Zelfs voor gelovigen is het iets ingewikkelder. En een zorg.

ik denk dat de vraag niet klopt, want je gaat naar de hel als je niet de instructies van god volgt. met andere woorden als je goede mens bent en je gelooft in het goedheid van de mens en je streeft erna. Dan beland je toch lekker in de hemel zonder dat je in Hem gelooft. het gaat om de leer en niet om de persoon zelf van jesus of allah....
heel omstreden is de in de islamietishe leer nr1 instructie" al jihad" wat betekent het strijd in de naam van allah en zijn propheet mohamed. je volgt deze instructie en je komt ook in de hemel denk aan 9/11 bijv. nou is mijn vraag voor volgende keer is WIL JE WEL IN DE HEMEL KOMEN??

Ik zou het als belediging opvatten. Waarom? Omdat ik wél geloof, en iemand zoiets zou durven zeggen over mij, en over mij zo oordelen, zonder me goed genoeg te kennen om dit te weten - en ik ben open over mijn geloof, dus iemand zou me op basis van écht niets veroordelen.

Los daarvan... ik kan me voorstellen dat het voor niet gelovigen vervelend en wijsneuzerig overkomt als iemand zoiets zegt. Nou zijn mensen die het zo cru stellen vaak ook niet de prettigste mensen.
Zelf geloof ik dat eigenlijk niemand in de hemel zou kunnen komen. Dit omdat dat is: zijn in de directe omgeving van God, en daarvoor moet je niet 'gewoon' goed geleefd hebben, daarvoor moet je PERFECT geleefd hebben. En dat kan niemand. Omdat Jezus het wel kon heeft hij onze straf gedragen, en de rest van het verhaal kennen jullie denk ik wel. Als je dat gelooft ziet God je als net zo perfect als Jezus, al ben je dat niet, en daardoor kan je bij Hem in de buurt komen.
Zo niet, dan gaat dat niet - dus dan ga je naar een plaats waar God niet is. En tja, als je niet in God gelooft, en je hebt niet zo'n behoefte om bij Hem in de buurt te zijn... kan je dat dan zien als straf? Of is het een consequentie van je eigen keuze, net als het een consequentie is van mijn eigen keuze geen sleutel mee te nemen als ik voor een dichte deur sta? Ik denk het laatste.