waarom wordt een pentagram geassocieerd met de duivel?

Het pentagram is oorspronkelijk een heidens, voor-christelijk symbool. Wiskunde of mathematica was in de middeleeuwen één van de zeven verboden kunsten. Door zijn band met de wiskunde werd het pentagram daarom een negatief symbool. Door sommige mensen wordt dit teken daarom ook wel gezien als het teken van Satan (de duivel) en het komt ook veel voor in Wicca-kringen. Het pentagram zou verworden zijn tot duivels symbool door Constantijn de Grote om "heidenen" te bekeren tot het christendom. Halverwege de 19de eeuw is hierin onderscheid gemaakt: met de punt omhoog zou goed zijn, gericht naar de hemel. Met de punt omlaag: naar de duivel.[1][2] De kracht van dit symbool komt tot uiting dat het in principe beide orientaties in zich heeft. In de vijf kruispunten van de ster past een kleinere ster die precies omgekeerd georienteerd is. Zodoende draagt het goede het kwade in zich en omgekeerd tot in oneindigheid. De esoterische opvatting van evenwicht in dualiteit komt men tegen in het Ying-Yang symbool, in de davidster, de links en rechts draaiende swastika en het kruis. Maar het pentagram heeft daarboven ook nog de verwijzing naar oneindigheid in zich doordat men steeds zich steeds weer een kleinere pentagram in het hart van de pentagram kan denken. Het is daarom bij uitstek het symbool van de mens die zich in de juiste verhouding tot het oneinidige weet te plaatsen met de beide benen op de vloer. Het werd ook alszodanig door de katharen gebruikt bij hun ritualen.

Toegevoegd na 1 minuut:
Advies niet mee bezig houden voegt niks toe