Beperkt geloof in een god en/of geschrift het vermogen tot ontwikkeling?

persoonlijk denk ik dat geloof inderdaad ontwikkeling tegen houdt. Vooral omdat het geloof de mensen heel specifiek in een bepaalde richting duwt.

in die zin staat een gelovig vaak niet echt open voor zeer nieuwe ideeen. ( en dan formuleer ik het nog netjes... )

Mijn principe: "Jouw God, is niet mijn God!" werkt over het algemeen heel erg goed...

Mijn levensovertuiging is erg breed en hier is plaats voor meerdere Goden en Godinnen...

En met betrekking tot de geloven die je noemt. Met uitzonderingen daar gelaten vind ik ze wat kortzichtig in de breedte...

En voordat mijn antwoord nu ongenuanceerd gaat worden, wil ik het hier graag bij laten...

Jazeker, het is van nut tot op zekere hoogte...

Mag ik volstaan met de volgende metafoor...

Het leven is een ontdekkingstocht... en in je omzwervingen kom je op enig moment aan de oever van een rivier... Je kunt niet verder... Dan komt er iemand die een geloof verkondigd en je geeft je een boot... Met die boot kom je aan de overkant, het heeft dus immens geholpen.. En jij bent die persoon en de boot erg dankbaar... Je besluit de boot met je mee te nemen, omdat die je zo goed geholpen heeft... En na jaren kom je nauwelijks meer vooruit op de tocht, omdat je die boot nog steeds met je meezeult en nooit meer nodig had... Gooi die boot weg en hang niet aan het verleden, zo ben je fris op pad, je eigen zoektocht, je eigen pad volgend zoals jij, en alleen jij dat moet gaan...

Ik hoop dat je het waardeert wat er staat...

Je gaat niet opzoek naar antwoorden als je denkt ze al gevonden te hebben. In die zin is geloof remmend op de ontwikkeling.
Je zou het ook kunnen omdraaien. Als je niet gelooft moet je wel op zoek naar "nieuwe' waarheden.

Religie is in tegenstelling tot wetenschap zijn niet gebaat bij nieuwe ideeën en theorieën. Die doen immers af aan het geloof.

In mijn bescheidde mening dus wel, tot het tegendeel bewezen wordt.

Hele goeie en interessante vraag Guidance.

Ik zie het zo: het geloof wat iemand aanhangt zit binnen een kader. Dus binnen het kader van het geloof zullen mensen zich verder (willen) ontwikkelen.

Echter, een moslim, een jood of christen, zal weinig tot minder of geen onderzoek doen buiten dat kader, met betrekking tot andere religies of levensovertuigingen. In dat opzicht is er een beperking, die je weer kunt vertalen naar een beperking in ontwikkeling.

Ander voorbeeld: ik ben gelovig, maar niet in de traditionele zin van het woord. Ik heb een open blik naar alle religies, levensovertuigingen en spiritualiteit. Ik pak voor mezelf overal iets mee waarvan ik denk dat het goed is voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik beperk mezelf dus niet tot één richting, één geloof, één wijsheid.

Ik zeg hiermee niet dat ik meer ontwikkeld ben dan een ander, don't get me wrong. Maar ik sta wel degelijk anders in het leven omdat ik niets buiten de deur houd en pas afwijs, nadat ik het onderzocht heb op geschiktheid voor mijn eigen persoonlijke ontwikkeling.

Het christendom heeft in de middeleeuwen veel wetenschap tegen gehouden.
Andere geloven doen dat nu nog. En het christendom en wetenschap zijn niet echt vriendjes.
Je voorbeeld zegt het al. Als je ver meegaat geloof je dat de wereld niet ouder dan 6000 jaar is, terwijl ieder weldenkend mens op zijn sloffen aanvoeld dat dit gewoon kolder is.
Op zich hoeft het geloof in een God het vermogen tot ontwikkeling niet tegen te houden. Als gelovigen zouden inzien dat God ons net dat vermogen heeft gegeven om het ook te gebruiken.

Een van de consequenties van godsgeloof kan zijn dat het leert tevreden te zijn met de wereld zoals die is, omdat die is geschapen en wordt beheerd door God. Wie dit gelooft, zal inderdaad in bepaalde ontwikkelingen stil blijven staan omdat een dergelijke visie de gelovige demotiveert om zelf te onderzoeken hoe de vork in de steel zit.

Zo valt er ondermeer in zowel de bijbel als de koran te lezen dat de bliksem een toorn van God is en dat God hiermee iedereen kan treffen wie hij wil. Wie dat gelooft, zal zichzelf beperken om een instrument om de bliksem af te leiden uit te gaan vinden. Het was dan ook niet voor niets een atheist (Benjamin Franklin) die de bliksemafleider uitvond, mede omdat hij deze bijbelse woorden niet serieus nam.

Ik denk dat elk mens of groep mensen die zich afsluiten voor een idee die hun eigen overtuiging tegenspreekt zich op dat gebied minder ontwikkelen. Hun vermogen om te ontwikkelen verandert daardoor niet, dat wordt op andere gebieden toegepast.

Dit geld niet alleen voor religie, denk ik. Er zijn ook mensen die niets met politiek te maken willen hebben en dus dat kennisgebied niet ontwikkelen. Daar is op zich niets mis mee. Ieder zijn meug.

p.s. ik ben hier niet van overtuigd, het is maar een idee.

Het beste bewijs van die stelling zijn denk ik de Europese middeleeuwen en de huidige stand van zaken in de Arabische wereld.

In de Middeleeuwen bepaalde het geloof het leven van alle dag in al zijn facetten en tot op elke hoogte. De wetenschap stond in die periode vrijwel geheel stil, tot de reformatie de ruimte gaf voor de verlichting.

De Arabische wereld liep zeker in die tijd en al ver daarvoor mijlenver voor op het westen als het gaat om wetenschap en kennis. Tot ene Mohammed ergens gedurende onze middeleeuwen...affijn, vul het plaatje maar in.

Hoeft niet eens een religieus geloof te zijn ; kijk naar China in de periode van Mao ; het Communisme, dat natuurlijk een ideologie optima forma is : weg voorsprong. Pas nu kunnen ze hem met rasse schreden weer gaan inhalen.

Religie beperkt het vrije denken, verbied het vaak zelfs, met alle gevolgen van dien voor de ontwikkeling. Persoonlijke ontwikkeling, natuurlijk, maar ook die van een heel land of zelfs een heel werelddeel.