Waarom wordt atheïsme zo vaak verward met blasfemie?

Geloof heet niet voor niets zo: "geloof". Je kan niemand dwingen om iets te geloven. Als ik bijvoorbeeld zou zeggen dat ik geloof in kaboutertjes dan zou niemand zich daaraan moeten storen. Hooguit kan iemand dat vreemd, bizar of onzinnig vinden, maar ook dat is een mening.

Zolang gelovigen zich niet opdringen aan mij heb ik geen problemen met geloof. Maar ook andersom moet dat zo werken. Als gelovigen (van welk geloof dan ook) vinden dat ik minderwaardig ben omdat ik dat geloof niet heb vind ik dat storend. Ik vind dat iedereen moet geloven hoe en wat hij/zij wil, zolang dat geloof maar niet wordt opgedrongen. Leven en laten leven.

Op zichzelf heb je gelijk vind ik. Die hoeven niet zo nodig verward te worden.

Maar zoals fundamentalistisch gelovigen de atheisten niet kunnen volgen in hun denken, zo kunnen atheisten ook niet volgen hoe een mens erbij kan komen om zonder enig bewijs al die verhalen zomaar te geloven.

Het is een puur onbegrip voor elkaars mens- en wereldbeschouwing. Wat wel jammer is.

Ik heb voor veel gelovigen (niet de fundamentalistische) veel respect in hoe zijn in het leven staan en hoe ze met bepaalde dingen omgaan.
Soms meer als bij sommige atheïsten. Zodra er echter DWANG komt bij feiten die ik MOET geloven of gedrag wat ik MOET doen, dan gaat bij mij het licht uit.

Respect voor elkaars denken, en beoordeel elkaar op DADEN en op wat je voor elkaar kunt betekenen!
En laat dan ieder zijn eigen verhaal, zijn eigen motivatie aanhangen, waar hij zich prettig bij voelt.

Elke gelovige en atheïst die dit wil, DIE respecteer ik!!!

De rest kan me wat!

"Is de atheïst dan niet even onverdraagzaam als de orthodoxe gelovige?"

Om die vraag er even uit te pakken: ja. Dat is het grote probleem met het atheïsme. Men zegt: religie is onverdraagzaam, het is onlogisch, dus het moet weg. [basic atheism for dummies - les 1]. Maar dat zou dan weer niet onverdraagzaam zijn?!
Ik heb het verscheidene keren meegemaakt dat iemand tegen me zei: 'Christenen dringen hun mening aan anderen op, en dat is verkeerd.' Maar wat doet zo'n persoon in kwestie zelf? Juist... zijn mening opdringen, namelijk die mening dat je mening opdringen verkeerd is. Atheïsme kan alleen een goed alternatief zijn voor geloof als ze dat ook respecteert.

Kwestie van actie en reactie.
Maar dat wist je natuurlijk zelf ook wel.

Ha, die Magicegidius;

Ik denk dat het komt omdat mensen in (on)geloofszaken van beide kanten neigen tot overgevoeligheid. Men verlangt over en weer respect voor elkaars standpunt en dat werkt nu eenmaal niet; respect krijg je doordat je het geeft.

Bij mij komt dit vooral door de toon waarop gelovigen zichzelf uitdragen. Alsof zij het aan het goede eind hebben, en de gene die niet gelooft komt in de hel.
En door van die kleine dingentjes, zoals wat jij nu zegt atheisme is het ONTKENNEN van een godheid. DIT HAALT HET BLOED ONDER MIJN NAGELS VANDAAN. HOE KUN JE NOU IETS ONTKENNEN WAAR TOTAAL GEEN NUL KOMMA NUL BEWIJS VOOR IS.
Geloven is het ontkennen van de feiten, daarom heet het ook 'geloof'. Capice?

De houding van de meeste gelovigen dat het aan de ongelovigen is om maar aan te tonen dat wat er door de jaren heen op een paar papiertjes geschreven is niet de waarheid is. Daar erger ik mij ook kapot aan. Misschien heb je het zelf niet in de gate, maar zo is het gewoon.

"Waarom mensen proberen te beledigen?
Is dit de sfeer die we wensen op GV?"

Als iemand beledigende taal bezigt op GV: gewoon rapporteren. 10 tegen 1 dat 't verwijderd wordt.

Ik ben zelf geen atheïst. Vervelend hoekje om in geduwd te worden. Maar ik ben ook zeker geen volger van wat voor bijbel dan ook. Wel heb ik vooral de laatste jaren erg veel last van mensen die mij hun religie willen opdringen. Niemand wil me bekeren hoor, zeggen ze, maar daar komt het wel op neer.

Een of andere pief een paar eeuwen geleden moest met het bewijs komen dat god zou bestaan en na maaaaaanden zichzelf opgesloten te hebben kwam hij tot de conclusie: "Als je maar diep genoeg nadenkt kom je vanzelf tot het bewijs dat god bestaat." En dat was het.
Nou, ik kan je vertellen, hoe dieper ik nadenk, hoe meer twijfels er bij mij worden weggenomen en hoe zekerder ik weet dat al die bijbel verhalen pure onzin zijn.
Er zijn ook kruistochten nodig geweest om volwassen mensen zo bang te maken dat ze niet eens hun kinderen durfden te vertellen dat god misschien wel eens niet zou bestaan. Als je dat toch deed dan werd je gestenigd of iets anders ergs.

De grootste belediging die er is in verband met religie komt vanuit degenen die de religie beleiden en verspreiden. Een belediging tegen het gezonde verstand van de mens!

Overigens, ik heb nog nooit iemand minduimpjes gegeven omdat ie gelooft. Sowieso nog nooit op dit forum.

Ik ben Atheïst en kan absoluut respect hebben voor mijn medemens met wat voor geloofsovertuiging dan ook. Het gaat er mij om hoe we met elkaar omgaan.

Dat mensen hoop putten uit goden, het goddelijke en daarmee hun vragen op het leven beantwoord proberen kan ik ook helemaal begrijpen. Naar antwoorden zoeken we allemaal, alleen de weg ernaar is zo verschillend.

Ik ben leraar en breng mijn kinderen veel bij over geloofs- en levensovertuigingen zonder daar mijn mening in te mengen. Proberen een zo objectief mogelijk beeld te geven voor wat geloof betekende en nog steeds betekent. Niet geromaniseerd, maar wel met als doel het respect bij te brengen voor deze overtuigingen

Mijn aversie bij geloven op zich gaat over de institutionalisering ervan en wat voor invloed die instituten nog steeds op de maatschappij hebben. Naast de geldende normen en waarden worden ons (gelovig of niet) allerlei regels over goed en kwaad vanuit het geloof opgelegd en dat wordt onze cultuur genoemd. Als ik kijk naar de aidsproblematiek, homoseksualiteit, abortus, euthanasie, stamcelonderzoek, acceptatie van ander geloof etc. Dan hebben we in de westerse wereld nog heel wat om over na te denken.

Kinderen vieren in deze tijd hun eerste heilige communie, maar als ik aan ouders vraag waarom ze het doen dan krijg ik een enkele keer als antwoord dat het vanuit overtuiging is. Het plaatje is dan belangrijker.

Als ik bij een mis in de basiliek van Meerssen in de preek een grote afkeur hoor richting mensen die abortus laten plegen en dit vergelijken met de Jodenvervolging in WO II, dan vallen mijn schoenen werkelijk uit. Er wordt geoordeeld en veroordeeld voordat het hele verhaal gehoord is. Leuk voor de gelovige vrouw die ongewenst zwanger is geraakt en naar die preek aan het luisteren is.

Blasfemie is in mijn ogen godslastering. Als ik het bestaan van een god ontken, hem beledig (als je niet gelooft, wie beledig je dan?) of tegen tradities inga, dan ben ik blasfemisch, maar als ik mensen die geloven beledig, dan heeft dat in mijn ogen niets met blasfemie te maken. Als gelovigen iedere kritiek zien als een persoonlijke belediging, dan weet ik niet zo goed wiens probleem het is.

Ik ben dus zeker van mening dat gosdslastering niet in een wetboek beschreven mag worden en verboden mag worden.
Ik vind het willens en wetens kwetsen van bevolkingsgroepen of individuen veel kwalijker.

gelovigen en atheisten geloven allebei in iets ..dat hebben zij gemeen. daarom heet het ook ''geloven'' de 1 gelooft dat het bestaat, de ander gelooft dat niet..in principe zitten ze dus op dezelfde lijn ''het niet zeker weten.''..is dus: het ''geloven''...

Respect voor een ieder, dat is wat ik graag zie op GV !

Ik geloof dat veel 'blasfemische' opmerkingen voortkomen uit het feit dat sommige gelovigen (hier en elders) met zo'n air spreken en schrijven, dat je geneigd bent om ze uit de tent te lokken met een opmerking die eigenlijk net te ver gaat.
Sommige gelovigen vinden het nou eenmaal moeilijk om te begrijpen dat anderen geen rotsvast vertrouwen in die geschriften hebben, wanneer je dan gaat argumenteren door puur dingen te citeren dan gaat het mij ook wat op de zenuwen werken.
Kortom, ik hoop gewoon op open discussies, met meningen die verder gaan dan 'dat staat in de bijbel dus dat is zo', en ik hoop op wederzijds begrip. Want eerlijk gezegd vind ik het tegelijkertijd wel heel interessant dat er mensen zijn die er zo anders over denken dan ik.

Die mensen willen groot zijn en gelijk hebben. Hiervoor hebben ze iemand nodig die in hun ogen klein is en ongelijk heeft. Ik noem het onvolmaaktheid.

Omdat het zo lekker makkelijk is een ander te beledigen en af te kraken. Omdat het zo makkelijk is om te denken dat wat jij vindt en gelooft 'beter' is en het zo dom is dat de ander dat niet ziet. Omdat het zo makkelijk is om ons groter en beter te voelen wanneer we een ander klein laten voelen...

Triest en het leidt (lijdt) tot niets... Ik heb het al vaker aangegeven op GV, discussiëren tussen gelovigen en niet gelovigen of over geloof op zich heeft geen énkele zin! Wees tevreden met jezelf en je eigen (on)geloof, je hoeft niemand te overtuigen van je eigen overtuigingen/gelijk. Laten we eens energie steken in het openstaan en proberen te begrijpen van anderen, wellicht leren sommigen daar nog iets van.