Waarom maken Engelsen en Amerikanen geen onderscheid tussen 'je' en 'u', terwijl de meeste andere landen dat wel doen?

Engels
In het Engels gebeurde hetzelfde als in het Frans toen in de 16e eeuw het gewone thou aangevuld werd met een beleefdheidsvorm waarvoor de meervoudsvorm you gebruikt werd. Hier ging men echter nog een stap verder, want thou is, net als het Nederlandse du, van het eind van de 17e eeuw af in de standaardtaal helemaal in onbruik geraakt, al komt het in sommige dialecten nog wel voor. Thans voelt een Engelsman het woordje thou niet als beleefd of onbeleefd, maar als ouderwets, plechtig of archaïsch. Er is echter nog steeds een onderscheid: men kan iemand enerzijds met Mr, Miss, Ms of Mrs en anderzijds met de voornaam.

Men heeft in het Engels tegenwoordig geen mogelijkheid meer om een tegenstelling tussen het enkelvoud en het meervoud uit te drukken. Dit probleem wordt wel eens ondervangen met woorden als you people (vergelijkbaar met gijlieden) of youse. In de 18e eeuw gebruikte men bij het werkwoord to be nog een vorm als you was voor het enkelvoud en you were voor het meervoud.

geknipt en geplakt uit wikipedia

een taal leeft dus er kunnen dus dingen bij en af gaan