Relaties

Ik heb net weer een cake weggegooid. Dit is echt niet meer normaal. We zijn al een paar jaar samen, maar mijn gezondheid gaat sinds onze relatie alleen maar achteruit. Voorheen was ik super actief en trots op mijn lichaam, maar nu is alles veranderd. Ik probeer al een jaar weer gezond te leven, maar mijn vriendin wil alleen maar naar de Maccie, pizza eten en brengt elke avond wel weer cake mee naar huis van werk ondanks dat ik haar blijf zeggen dat ik gezonder wil eten. Zelfs mijn dokter zegt dat ik moet afvallen.

Mijn wilskracht is niet top, maar normaal krijg ik het wel voor elkaar als ik alleen ben. Met haar lukt het echter niet, want ze steunt mijn doelen totaal niet. Hoe kan ik haar oevrtuigen om te stoppen met me saboteren zonder dat dit de relatie helemaal verpest? Iemand tips?

Mijn vriend en ik hebben altijd een redelijk gezond seksleven gehad, ondanks mijn lage libido. Hij initieerde meestal seks, en ik wees hem ongeveer 1/3 van de tijd af omdat ik niet in de stemming kon komen.

Onlangs is mijn libido enorm gestegen door minder werkstress en het verwijderen van enkele mensen uit mijn leven. Ik wil nu het liefst dagelijks seks, maar hij wijst me telkens af. Dit maakt me verward en gefrustreerd. Hij klaagt niet openlijk, maar laat wel merken dat hij gefrustreerd is als ik hem afwijs. Nu wijst hij mij dagelijks af. Probeert hij controle te krijgen of wraak te nemen?

Ik heb geprobeerd met hem te praten, maar hij zegt gewoon dat hij niet in de stemming is. We hebben ongeveer 2-3 keer per week seks, en ik zeg gemiddeld eens per 1-2 weken nee. Hij heeft de afgelopen vier weken ongeveer 20 keer geweigerd. Sinds ik ben gaan initiëren, lijkt onze sekstijd zelfs te zijn afgenomen, wat bizar is omdat hij altijd wilde dat ik meer zou initiëren. Wat moet ik doen?

Ik heb advies nodig. Vandaag schreeuwde mijn man naar me en noemde me een trut. Ik had de dokter voor hem gebeld omdat hij zich ziek voelde, terwijl ik zelf al twee keer in het ziekenhuis ben geweest met veel pijn en bloedingen. Ik haalde zelfs een testkit voor hem op bij de dokter zonder eerst te eten. Hij zegt vaak dat ik "zwanger ben, niet gehandicapt", en helpt me niet in huis. Hij kookt niet voor me, helpt nergens mee en haalt zelfs geen drinken voor me. Hij dwong me de echo te verzetten vanwege werkafspraken die hij uiteindelijk niet bijwoonde omdat hij zogenaamd ziek was. Ik zorg voor hem als een baby en krijg daar niks voor terug, alleen maar scheldwoorden en kritiek. Ik voel me zo hulpeloos en genegeerd.

Ik denk niet dat hij het verdient om vader te zijn alleen wanneer het hem uitkomt. Hij heeft twee kinderen uit een eerdere relatie. Dit is mijn eerste, en ik ben bang en ziek, en hij helpt niet. Als ik overdreven en onredelijk ben, laat me dan alsjeblieft weten. Ik heb geen intentie om te scheiden, maar hem de toegang tot de echo ontzeggen zal zeker tot een uitbarsting leiden.

Ik ben vorige week vrijdag naar een nieuwe echo geweest. De baby wordt steeds kleiner, mijn uitgerekende datum wordt daardoor steeds uitgesteld. Ik probeer al een tijdje mijn gynaecoloog te pakken te krijgen om de juiste beslissing in deze situatie te maken. Kijken wat zij vindt van de trage ontwikkeling enz. Ik wil de baby graag houden, maar mijn man denkt hier anders over. Ik wil er niet al te veel over uitwijden, maar gisteren stuurde hij nog allemaal dreigende berichten naar me over de ongeboren baby en mij. Het gaat niet goed tussen ons, maar hij heeft werk en zorgt voor inkomen. Door ons eerste kind en nu de tweede zwangerschap, werk ik weinig. Maximaal 1-2 dagen per week deed ik. Ik verdien dus een stuk minder en kan ook niet zonder hem. Wat moet ik doen? Het is toch mijn lichaam? Hij eist dat ik het kind laat weghalen, anders zet hij de scheiding in gang.

Een vriendin van mij heeft sinds kort een vriend, maar hij volgt zijn ex nog steeds op social media (????). Ze zijn nu ongeveer 7 maanden samen, niet superlang. Het grootste heikel punt zijn zijn familie en zijn ex. Ze appen veel en delen locaties met elkaar. Die familie heeft ook nog goed contact met zijn ex. Ze komt ook nog langs op verjaardagen en ze feliciteerde hem laatst met hun relatie. Zijn stiefzus zei ook: "Wat goed dat hij nog niet is vreemdgegaan". Dit is toch raar? Wat valt hieraan te doen? Of moet je dit maar accepteren...