Relaties

Ik ben al bijna 25 jaar gelukkig met mijn partner, tot nu toe gaat alles goed. Natuurlijk hebben we ups en downs, maar het einde is voor ons nog (lang) niet in zicht. Dit geldt natuurlijk niet voor iedereen. Hoe kwam je erachter dat je relatie geen toekomst meer had?

Ik heb mijn partner eens betrapt dat zijn site nog ope stond op de pc.. we hebben al een paar keer meer dan een maand niks meer met elkaar gedaan. Dit frustreert me wel, en ik begin heel onzeker te worden over mijn lichaam en of ik iets verkeerd doe.
Dit heb ik dan ook al eens besproken met hem dat ik me er ongemakkelijk bij voel, niet dat hij geen porno mag kijke. Maar dan zou de seks met mij ook wel wat meer mogen zijn!
Hij doet dit ook vaak als hij weet dat ik niet direct daar kan zijn (hij vergeet dat als je samen een google account hebt dat ik zijn geschiedenis ook kan zien)
Hij beweert ook dat hij het toen eens een keer gedaan had maar dat het niet elke week is wat zijn geschiedenis dus anders laat blijke.

Ik ben ten einde raad en voel me hier echt wel slecht door.

Groetjes K_

Mijn vriend en ik zijn al twee jaar samen. We hebben een turbulente relatie met veel ruzie, maar we praten dit vaak goed en snel uit. Er zijn echter een paar punten waar ik niet zo goed raad mee weet.

Ten eerste wil ik hem vaker zien dan hij mij. Hij heeft veel behoefte aan tijd voor zichzelf en ik heb altijd het gevoel dat hij zijn vrienden boven mij verkiest. Onze tijd samen is altijd beperkt tot één nacht; twee nachten zijn een zeldzaamheid. Dit maakt me erg onzeker en na veel gesprekken zien we elkaar nu ongeveer 6-7 keer per maand (was 4 keer per maand), wat ik nog steeds weinig vind.

Ten tweede is zijn huis een rommel en vies. Het huishouden heeft hij niet onder controle. Als ik er iets van zeg, wordt hij boos of kinderachtig. Het is zijn huis, dus ik wil me er niet te veel mee bemoeien, maar naast mijn zorgen over de toekomst (samenwonen), voel ik me niet prettig in die viezigheid.

Ten derde communiceert hij matig en deelt hij weinig. Ik weet vaak niet wat er in hem omgaat en ik heb hem ook nog nooit zien huilen. Als grapje zeg ik vaak dat hij een gesloten oester is met een parel erin. Dit verbetert mondjesmaat, maar vooral de communicatie blijft achter. Het is soms lastig om met hem te praten over dingen, zoals ik wel veel met vrienden doe en dat mis ik. Hij kan ook wel op zijn telefoon gaan zitten of gaan gamen als ik iets vertel.

Extra context: Ik heb zelf een niet al te makkelijke jeugd gehad en ben daarom niet goed gehecht. Ik heb me hier veel in verdiept(1/2)

Heb een discussie met een kameraad,
Ik vraag Zaterdag avond om af te spreken waarop hij verteld dat hij gaat feesten.
Ik vertel hem dat ik niet mee zal gaan.
Hij komt met het voorstel om maandag af te spreken.
Ik vertel hem dat ik dit ga bekijken.
Ondertussen zijn we maandag en ik heb hem nog niets laten weten.
Ik krijg een boos bericht van hem dat hij dit niet kunnen vindt , hij zit heel de dag op mij te wachten en maakt geen andere plannen.
Ik begrijp dat in onwetendheid leven niet leuk is maar ik heb hem nooit gezegd dat ik kan of dat ik kom.
Ik heb hem niets laten weten wat ik begrijp dat niet leuk is maar niets laten weten is zeker niet zeggen dat je komt.
Situatie anders geformuleerd: Ik stuur een bedrijf om een afspraak te maken om 8u, ik krijg hier nooit antwoord op, awel als ik dan alsnog sta te wachten aan een gesloten deur voor mijn afspraak ben ik degene in fout. Niet het bedrijf.
Wie heeft hier gelijk?

Mijn beste vriendin roddelt dus achter mijn rug over dat ze mij saai vind en niet meer dezelfde sfeer hebben,maar dat hebben andere vriendinnen tegen mij gezegd en die liegen zeker niet ,maar ja wat moet ik hiermee doen? Ik kan het niet recht in haar gezicht zegen want ja dan verklik ik mijn andere vriendinnen...