Relaties

Wat extra informatie over mij: Ik ben 17 en word 18 in augustus. Ik ben al meer dan 1 jaar samen met mijn vriendje en ben nooit gelukkig geweest thuis. Ik ben opgegroeid zonder vader en mijn moeder zie ik nooit want ze werkt van s'morgens tot S'avonds. Ze is advocaat dus ik woon bij mijn oma. Ik heb nog een halfzus van 4 jaar die ook met mij en mijn oma woont. Ik heb nooit een goeie band gehad met mijn moeder? We kunnen niet normaal tegen elkaar spreken. Ze moet altijd roepen tegen mij of ze negeert me. Ik vind ook van mezelf dat ik geen stout kind ben of zo. Ik was, kook, poets, zorg voor mijn zus en studeer en ik heb vrij goeie punten ( Ik ben in het 5 de en doe de richting economie-moderne talen ASO) .
Ik heb nooit een nacht geslapen bij mijn vriendje. De enige dag wanneer ik iets mag doen is vrijdag na school en heeeeeeeeeeel misschien maar dit gebeurt bijna nooit. Zaterdag.
Ik ben heel vaak alleen met mijn zus dus ik moet altijd voor haar zorgen en ook al is het mijn kleine zusje vind ik niet dat het mijn taak is om voor een kind te zorgen. Ik vind ook dat er heel veel ongelijkheid is tussen ik en mijn zus zoals bv: Ik vraag aan mijn moeder om zaterdag met haar boodschappen te doen. Ze wilt niet maar ze neemt wel mijn zus mee en koopt haar allemaal koekjes en chips en allemaal dingetjes dat ik ook zelf lekker vind. Ik mag daar niet aankomen want das van mijn zus. Is het mogelijk om op mijn 18 de te verhuizen bij mijn lief? Wat moet ik allemaal doen?

Wat wil een bottom en wat wil een top? (welke verlangens, wensen, fantasieën etcetera onderscheiden een top van een bottom)

Als je bv zelf een uitkering ontvangt en je ex partner pension ontvangt? Is dat wettelijk toegestaan om als het ware weer te gaan 'samenwonen' met je ex-partner?
Of moet er echt iets geregeld worden als hertrouwen?

Vandaag was ik wat aan het zuchten en er werd door mijn partner gevraagd wat er was. Ik antwoordde dat ik *naam stiefzoon* 10 jaar erg druk vond (alleen maar kletsen en druk doen en dat terwijl die digitaal les had) en ik kreeg een uitbrander van mijn partner en stiefzoon dat hij geen tijd had gehad om te bewegen (ze krijgen niet veel pauze). Partner vond meteen weer dat ik stiefzoon in kwaad daglicht wilde zetten ( wij kunnen niet altijd samen door een deur). Terwijl ik alleen even mijn mening wilde geven. Hoe kan ik dit de volgende keer beter aanpakken?

Is er een manier om beter om te gaan met ongemakkelijke stiltes? (Bijvoorbeeld als je op bezoek gaat bij een oude tante, die bijna niets zegt en ook niet geïnteresseerd is in je eigen dingen, dus alleen maar vaag rondkijkt zonder iets te zeggen.)