Psyche

Ik heb nooit echt een kindertijd gehad en zelf ik ga nog met mijn beste vriendin na de speeltuin heb ondertussen al mn kinder jaren wel gehad en toch durven we nog zeggen dat we gaan en hebben ook helemaal geen schaamt he je moet echt denken wat het beste is en je 24/7 ganse tijd volwassen ga worden en nooit een keer u innerlijk kind naar boven gaat halen dan gaat u leven ook wel beu gaan vinden en zelf als meer puber wilt gedragen als volwassen ma het lukt wel om voor de rest alles te doen wrm zou je u dan zo hard vast houden om ganse tijd volwassen te zijn doe wa wil je wilt zo lang maar dat je alles in orde hebt vo dagelijks leven voor de rest kies je helemaql zelf voor en als mensen daar op judge of moeilijk mee hebben waarom zou dat u boeien snapje gewoon uit u leven gooien en verder gaan

Ik merk dat als ik op het werk tegen een probleem aanloop ik regelmatig pieker. Dit neem ik mee naar huis en het gaat ten koste van mijn gemoedsrust. Zelf heb ik pdd-nos, dus dat zal er wat mee te maken kunnen hebben. Het is een ondraaglijk gevoel en ik voel me schuldig dat ik mij niet meer kan ontspannen. Herkent iemand dit ook en zijn er goede tips om er wat aan te doen?

Mijn vriendje en ik hebben vaak ruzie. We houden wel van elkaar.
We kennen elkaar al tien jaar, maar soms lijkt het alsof we elkaar totaal niet begrijpen, ondanks dat we elkaar al zo lang kennen.
Soms vraagt mijn vriendje hoe mijn dag is geweest, en dan vertel ik hem in geuren en kleuren hoe mijn dag was. Maar hij luistert gewoon niet! En ik merk dat, pijnlijk genoeg. Het kwetst me dat hij zo ongeïnteresseerd is. Daarna stelt hij allerlei vragen over dingen die ik al had verteld, en dat raakt me dan. Daardoor raak ik van streek, en zo belanden we snel in een ruzie die steeds heftiger wordt. Aangezien hij ook best een behoorlijk temperament heeft en snel aangebrand en sarcastisch uit de hoek kan komen als iets hem niet bevalt, wordt de sfeer tussen ons snel vijandig.

Hoe zorg ik ervoor dat onze relatie minder onstuimig is en dat we minder vaak ruzie hebben?

Mijn vriendje en ik hebben vaak ruzie. We houden wel van elkaar.
We kennen elkaar al tien jaar, maar soms lijkt het alsof we elkaar totaal niet begrijpen, ondanks dat we elkaar al zo lang kennen.
Soms vraagt mijn vriendje hoe mijn dag is geweest, en dan vertel ik hem in geuren en kleuren hoe mijn dag was. Maar hij luistert gewoon niet! En ik merk dat, pijnlijk genoeg. Het kwetst me dat hij zo ongeïnteresseerd is. Daarna stelt hij allerlei vragen over dingen die ik al had verteld, en dat raakt me dan. Daardoor raak ik van streek, en zo belanden we snel in een ruzie die steeds heftiger wordt. Aangezien hij ook best een behoorlijk temperament heeft en snel aangebrand en sarcastisch uit de hoek kan komen als iets hem niet bevalt, wordt de sfeer tussen ons snel vijandig.

Hoe zorg ik ervoor dat onze relatie minder onstuimig is en dat we minder vaak ruzie hebben?

Mijn vader die heeft autisme we begrijpen en elkaar niet mijn moeder vermoedelijk ook precies de zelfde problemen aan en af stoten al heel mijn leven ik heb geen rust hierdoor ik zit in een zorginstelling waar ik veel stres door ervaart

hoe verloop de ontwikkeling van opgroeien naar volwassenheid een dochter of zoon van zijn van ouders die autisme allebei ook hebben?

Ik merk dat als ik op het werk tegen een probleem aanloop ik regelmatig pieker. Dit neem ik mee naar huis en het gaat ten koste van mijn gemoedsrust. Zelf heb ik pdd-nos, dus dat zal er wat mee te maken kunnen hebben. Het is een ondraaglijk gevoel en ik voel me schuldig dat ik mij niet meer kan ontspannen. Herkent iemand dit ook en zijn er goede tips om er wat aan te doen?

Ik heb nooit echt een kindertijd gehad en zelf ik ga nog met mijn beste vriendin na de speeltuin heb ondertussen al mn kinder jaren wel gehad en toch durven we nog zeggen dat we gaan en hebben ook helemaal geen schaamt he je moet echt denken wat het beste is en je 24/7 ganse tijd volwassen ga worden en nooit een keer u innerlijk kind naar boven gaat halen dan gaat u leven ook wel beu gaan vinden en zelf als meer puber wilt gedragen als volwassen ma het lukt wel om voor de rest alles te doen wrm zou je u dan zo hard vast houden om ganse tijd volwassen te zijn doe wa wil je wilt zo lang maar dat je alles in orde hebt vo dagelijks leven voor de rest kies je helemaql zelf voor en als mensen daar op judge of moeilijk mee hebben waarom zou dat u boeien snapje gewoon uit u leven gooien en verder gaan