wat moet ik doen?

kom er eerlijk voor uit
vroeg of laat komen ze er toch wel achter
ze zullen het hoe dan ook moeten accepteren het is jouw leven en jou keus
veel suc6 het zal niet makkelijk worden

Je broer heeft denk ik diep in zijn hart niets tegen homo's denk ik. Neem hem een keer apart en vertel het hem gewoon. Ik weet zeker dat hij zal zeggen dat hij dat altijd al wist. Jullie zijn tenslotte broers, je deelt meer dan met wie dan ook.

Vertel het ook gewoon tegen je moeder. Een moeder wil alleen maar dat haar kind gelukkig is, dus wees niet bang.

Wanneer jij open bent, zal er een last van je schouders vallen en zullen anderen ook hun mening en inzicht bijstellen.

Succes ermee!!

Kom er (voor) uit wat je geaardheid is. Beter nu dan nog tijden met zo'n situatie te blijven rondlopen. Als je broer na je uit komen hetzelfde blijft denken,is dat niet prettig,maar jij kunt jezelf toch niet veranderen.Sterkte!

Om het één voor één te bekijken : eerst en vooral is het belangrijk dat je zelf voor 100% achter jezelf staat, zonder schuldgevoel of veroordeling. Homo of hetero, dat doet er immers helemaal niet toe, je bent prima zoals je bent.
wat je moeder dan betreft :
vertel het haar zeker,praat er gewoon over wat je voelt! dat je haar daarmee aan het schrikken zou maken is uiteraard niet fijn voor je, maar aan de andere kant is het voor haar ook belangrijk je te leren aanvaarden zoals je bent. Als ze van je houdt, en dat zal zeker en vast zo wel zijn, zal ze het vroeg of laat accepteren omdat het dan belangrijk is dat jij gelukkig bent.
Ik zou ook samen met haar bekijken wat je ten opzichte van je broer best kan doen.

Ik ben bang dat je het vandaag of morgen toch zult moeten vertellen. Mogelijk dat je moeder het diep in haar hart weet. Ze zal misschien aan het idee moeten wennen, maar hoe je het wendt of keert, je blijft toch haar zoon. Je moeder trekt heus wel weer bij, en bovendien kan ze hier toch niets aan veranderen. En het lijkt me voor jou een enorme opluchting als je eindelijk de knoop hebt doorgehakt. En wat betreft je broer: hij heeft iets tegen homo's, maar hij heeft toch niets tegen jou? Ik wens je veel wijsheid en een geweldige partner toe!

Zoek contact met het coc in jouw woonplaats. Daar hebben ze vaak jongeren groepen waar je je bij kan aansluiten. Dan kan je ervaringen uitwisselen met mensen die in de zelfde situatie zitten.

Je seksualiteit is een persoonlijk iets wat je met je seksuele partner deelt en dat is een prachtig, sterk en menselijk iets daar heeft niemand, zelfs je broer of je moeder niets van te vinden.

Nou is het schijnbaar gebruikelijk dat iedereen er wat van moet vinden en dat vind ik overdreven en zonde en de seksualiteit beleving in de weg staan.

Weet je wat nu het belangrijkste is?
Dat je er niet alleen voor staat!

Als je vrienden hebt die weten dat je homo bent, praat dan met hen over je problemen en angsten.
praten helpt! Je zult je minder eenzaam en angstig voelen tegenover je familieleden wanneer je weet dat er steun is van vrienden.

Is er nog niemand die weet dat je homo bent, stap dan eens naar het coc. Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik neem aan dat je oud genoeg bent om je daar aan te sluiten bij een praatgroep. En het is er nog gezellig ook.
Ook daar zal je steun vinden bij je beslissing om het je familie te vertellen.

Kortom: Zorg eerst voor een goede 'backup', daarna wordt het een stuk minder zwaar en moeilijk om uit de kast te komen.

Sterkte ermee.

Het is volgens mij beter er voorlopig niet voor uit te komen indien je niet assertief genoeg bent.
In sommige families is het echt nog een probleem... en zichzelf uiten kan ook negatief werken.
Buitenstaanders zijn daarover soms gemakkelijk... maar bedenk dat je kans maakt dat ze achter Uw rug spreken over 'die homo' in plaats van Sjors. Wanneer je zich niet comfortabel voelt in zo'n situatie , zou ik er voorlopig vrij stil over zijn; De buitenstaanders en desnoods je broer en moeder hebben geen zaken met Uw seksuele voorkeur.
Pas wanneer je voelt dat je erover kan spreken zou ik het doen.
Misschien best eens contact opnemen met een organisatie van jonge holibi's , die je vanuit ervaring wel kunnen ondersteunen en uit ervaring het best weten in zo'n situatie te reageren

Geloof me: het nu piekeren en dubben kost je bakken energie.
Misschien schrikt je moeder, maar je kunt hopen dat ze eigenlijk vooral wil dat haar zoon gelukkig is.
Wat je broer betreft: misschien kan ie door jou ontdekken dat homo's niet zo eng zijn als hij denkt (of wat ie dan ook denkt over homo's).
Het _kan_ zijn dat hij het niet accepteert. Maar is dat een goeie reden waarom jij in de kast zou moeten blijven of een ingewikkeld dubbelleven zou moeten leiden?

Ik wens je sterkte en ik hoop dat ze meer naar JOU kijken dan naar hun vooroordelen.

Dat is erg jammer, dat ze zo kortzichtig zijn en dat dat nu jouw probleem is geworden. Maar jij moet nu gaan bedenken of jij jouw leven gaat leven of dat zij jouw leven mogen leven. Ik onderschat het probleem niet, maar je heb het recht om zonder commentaar jouw leven in te richten. Jammer dat het alsnog zo bevochten moet worden.
En wat je moet doen? Ik zou zeggen ga niet in de kast blijven zitten, je krijgt meer respect als je gewoon eruit komt. En misschien heb je zelf hun reactie al ingevuld en zal het best meevallen. Ik zou gewoon zeggen :"Het is niet anders en wordt het ook niet", het zal best even wennen zijn voor jullie alledrie, maar zal ook opluchting geven. Zij hoeven er niets mee te doen, is gewoon een mededeling.
Veel sterkte en succes!

Dat je moeder zou schrikken, is niet zo onlogisch.
Ik zou in eerste instantie ook schrikken. Niet alleen omdat je verwachting die je meestal voor je kind hebt opeens veranderd. Maar ook omdat je misschien bang bent voor geweld tegen je kind.

Toegevoegd na 12 minuten:
Maar voor het geluk van mijn kind zou ik het wel accepteren.

Eerst moet je je afvragen:
wat vind ik er zelf van?
vind ik het zelf oke?
als je het zelf oke vindt, dan kan je naar je moeder stappen, voordat je het je broer vertelt.
Probeer het op een goed moment rustig uit te leggen,
dan heb je de tijd voor vragen en antwoorden.
Veel succes

ik zou eerst zeggen tegen je ouders dat een klas genoot homo is en als ze bijvoorbeeld zeggen ooh nou dat maakt toch niks uit dan zeg jij dat jij het bent maar als ze zeggen dat het slecht is dan moet je vragen waarom zo als bijvoorbeeld dit gesprek

(ouders)het is slecht om homo te zijn
(jij) waarom dan
(ouders) ik weet niet maar ze zijn slecht
(jij) ik vind van niet
(ouders) waarom vraag je het eigenlijk
(jij) omdat ik zelf homo ben.

en trouwens het zijn je ouders ze houden altijd van je of je nou homo of hetero bent en dat geld ook voor je broer

zo ik hoop dat je er wat aan hebt veel sterkte met het vertellen

groetjes Roos

Eerst moet je jezelf afvragen wie het belangrijkste is in jouw leven. Het antwoordt behoort te zijn: Jezelf.

Pas als je jezelf ziet als je belangrijkste kostbaarste bezit zal je inzien dat je zelf verantwoordelijk bent voor jouw eigen leven en daarmee je eigen geluk.

Je eigen geluk kun je alleen bereiken door jezelf te zijn. Homo, hetero, bi, het maakt niets uit als je daarmee gelukkig voelt en gelukkig leeft.

Gelukkige mensen functioneren nu eenmaal beter en zijn gezonder. Geluk trekt ook geluk aan.

Op het moment dat jij je laat leiden door andermans mening dan wordt je ongelukkig. Kijk maar naar je vraag. Je voelt jezelf niet prettig in je vel omdat je niet kunt zijn zoals je zou willen. Anders had je deze vraag ook niet gesteld.

Kom er eerlijk voor uit en leg je gevoel uit aan je moeder en daarna je broer.
Egaal wat de reactie is. Jij bent verantwoordelijk voor jouw leven en jij kiest de mensen om je heen die jouw helpen groeien in het leven. Als je broer en moeder dat niet zijn moet je een balans vinden om deze op een bepaalde afstand te houden. Klinkt heel hard maar nogmaals, kies mensen om je heen die jij helpt groeien en zij jouw helpen groeien.

Ik hoop dat je er niet te lang mee blijft rondlopen. Het leven is echt te kort om je opgesloten en ongelukkig te voelen.

Succes ermee en laat nog eens wat horen.

Groet,
Pierre

Zoek hulp, er zijn mensen die voor dit soort dingen hebben doorgeleerd, en niet voor niets. Ga naar je huisarts en laat je doorverwijzen. Je huisarts heeft een geheimhoudingsplicht dus die zal niets doorvertellen. Je hoeft het echt niet alleen te doen! Sterkte ermee.

Een vriend van mij zat ik de zelfde situatie, hij heeft het ze gewoon verteld. Zijn broer schok wel, zijn kleine broertje homo? Daar had hij nooit iets van gemerkt. En zijn moeder die had het er in het begin ook moeite mee, maar alles went. En ik ben er zeker van dat wat voor mening je broer en moeder ook hebben over homo's ze toch onvoorwaardelijk van je houden. Daar zijn ze familie voor.

Ik ben zelf trouwens ook homo. Ik heb het mijn ouders gewoon verteld. Zij hadden er geen moeite mee.

maak er maar geen punt van.heb ik ook nooit gedaan.
je hoort overal anti homo geluiden.als je eenmaal op je zelf woont,in al je vrijheid van doen en laten,schrijf je ze een brief.heb ik ook gedaan.simpel? nee dat niet.maar het was hun probleem en niet de mijne.mensen kunnen nu eenmaal hard zijn.