Zijn mensen in staat oneindigheid te begrijpen en te accepteren?

Dit mens wel.

Ik verwacht dat niemand oneindigheid kan snappen, het is namelijk niet van menselijke snapperigheid...

Accepteren is heel wat anders... Je kunt het niet NIET accepteren, want jij doet niets tegen de oneindigheid van het universum, je moet wel accepteren, tenzij je echt dom wilt zijn, dat kan natuurlijk altijd...

Oneindigheid is niet te snappen... Niet door mij en niet door elk ander...

Toegevoegd op 20-05-2009 17:20:53
En als iemand beweert dat hij het wel kan, dan vind ik het heel knap om een oneindigheid te abstraheren uit eindigheid, net zoals iemand een dimensie erbij kan snappen... Het kan er bij mij niet in... Ik heb een tijdje heroïne gebruikt en Hawaiiaanse paddo´s, maar ook tijdens deze ervaringen is het mij nooit gelukt om dimensie-overstijgend te gaan begrijpen, of oneindigheid en ik deed heel erg mijn best daarvoor... Dat was de reden in de eerste plaats waarom ik het nam zelfs...

Begrijpen? Nee, ik denk niet dat mensen in staat zijn oneindigheid werkelijk te vatten. Het dichst dat we erbij komen met ons bevattingsvermogen, is denken aan héél groot, lang uitgebreid etc. en dan nog groter/langer/uitgebreider. Zo groot/lang/uitgebreid dat het eind ervan niet in zicht is.

We kunnen wel vormen van oneindigheid definiëren en er zelfs mee rekenen, maar het echt bevatten, is weer wat anders.

Wat betreft oneindigheid accepteren: ik denk niet dat dit een begrip is dat je op zinvolle wijze kunt accepteren/afwijzen. Dat is zoiets als het weer (in het algemeen, niet een bepaald weertype) accepteren of afwijzen. Nee dus, we kunnen oneindigheid niet accepteren. En we kunnen het ook niet *niet* accepteren.

Nee. Mensen begrijpen niet eens de knopjes op hun magnetron. Laat staan de oneindigheid.

ik kan het niet bevatten... mijn mind kan het concept van oneindigheid niet ingepast krijgen binnen zijn eigen beperkingen...

Toegevoegd op 20-05-2009 17:33:28
oneindigheid accepteren dat gaat niet met de mind, gelukkig...
ik kan zien dat het is zoals het is, ook al begrijp ik er geen bal van... en zien dat iets is zoals het is, is acceptatie...

Begrijpen? Nee, niet echt. Wel proberen zo goed mogelijk te begrijpen, maar echt - dat lukt niet.

Accepteren? Ja. Dat moet wel. De werkelijkheid is voor mij altijd leidend. Of ik dat wel of niet kan begrijpen doet er niet toe. Of ik het wel of niet fijn vind doet er evenmin toe.

Nee mensen willen feiten en cijfers.
Velen zullen oneindigheid wel als feit accepteren, maar het begrijpen???

Nee... Ja... Uhm.... Misschien...

Alles is oneindig.

Eigenlijk bestaat oneindigheid niet. Je kunt alleen maar eindigheid bewijzen, op het moment dat iets gestopt is.

Mijn leven is oneindig totdat het ononeindig wordt.

Dus in wezen is alles oneindig totdat de eindigheid is aangetoond.

Ik had zo gehoopt dat iemand bij GV het wel begrijpt en het omstandig kan uitleggen......
Wij hebben geen exact voorbeeld van oneindigheid, dus wij kunnen het niet vatten. Als er grote getallen aan de orde zijn, gaan we al duizelen.
Bij een baby die geboren wordt zie je een begin en een wonder. Dat is tenminste concreet en dat kan je aangrijpen. Oneindigheid roept een menselijke reactie op van 'het zal wel'. Als de zon over tig jaar o.a. de aarde opslorpt, dan........fantaseer maar lekker verder.
We moeten (helaas?) wel accepteren.

Nee, ik denk dat als je hun vrijheid beneemt en hun onafhankelijkheidsgevoel afneemt dat begrip en acceptatie ver te zoeken is. Een mens heeft ook een overlevingsdrang en die is in sommige situaties sterker dan zo'n mooie gedragseigenschap als begripvol zijn.
Ik zou het bijv. weigeren te begrijpen als mijn huis afbranddde, daardoor mijn kinderen stierven, mijn man tegelijkertijd vreemdging en als mijn baas me ook nog kwam vertellen dat ik ontslagen werd omdat ik er dagen niet zou zijn geweest.