hoe komt het dat we niet volhouden om positief te denken zonder veel inspanning?

Question

je kent het wel : je leest een boek over affirmaties en over positief denken, je bekijkt een film over quantumpsychologie en bent geabonneerd op een nieuwsbrief over de secret. Daar zegt iedereen hetzelfde : denk positief, herprogrammeer jezelf, versterk het negatieve niet door eraan te denken etc. En de eerste dag doe je het dan ook ,de tweede al wat minder en na een week ben je weer op je oude manier bezig. je geeft andere mensen de schuld van je lijden en ziet jezelf als slachtoffer en niet als creator van je eigen werkelijkheid (zoals nochtans in die bronnen wordt aangeraden). Hoe komt dat toch?

 · Answer

omdat altijd positief denken ook een tegengestelde beweging is. ik voel me zelf het "prettigst" als ik kan k*nkeren. dat komt natuurlijk en is oprecht. tegelijkertijd merk je dat dat eigenlijk niet het gelukkigst maakt maar het meest comfortabel is. en alhier begint de spanningsboog. want dan ga je je gelukkig denken door geforceerd positief te doen. let wel: het glas halfvol is net zo subjectief als het glas half leeg.

zelfhulpboeken focussen zich op het verbeteren van jezelf, terwijl echt geluk MI juist afhangt van jezelf te accepteren zoals je bent.

zelfhulpboeken focussen zich op het verbeteren van jezelf, terwijl echt geluk MI juist afhangt van jezelf te accepteren zoals je bent.

 · Answer

Dat heeft niet zo zeer te maken met jouw eigen onvermogen, alswel met het feit dat je bent opgevoed en leeft in deze jachtige, westerse maatischappij.

Een maatschappij waarin je van kleinsaf hebt geleerd om te vechten voor je plek, vooral veel aan jezelf te denken, waar het recht van de sterkste geldt, en je het domweg niet redt zonder strijd.
En daarin neemt negatief denken helaas een grote plek in.

Kortom: Het word je met de paplepel ingegoten. Het is een zeer zware, zo niet onmogelijke strijd om dat denken blijvend om te zetten in deze maatschappij.

 · Answer

een boek een film,dan krijg je het positieve gevoel wel van 
totdat je weer in het echte leven terecht komt en de realiteit 
onder ogen moet zien die niet al te positief te noemen is
en dan ben je weer terug bij af.

 · Answer

Inmiddels kost het mij geen inspanning meer om positief in het leven te staan.
Ik heb "negatieve "dingen genoeg: een man met kanker, zelf werkeloos geworden etc.
Maar ik ben toch een positief en gelukkig mens met een vol leven.

Misschien moet je ouder en wijzer worden en genoeg levenservaring hebben om te ontdekken dat het echt waar is dat jij zelf - en jij alleen - degene bent die jezelf gelukkig kunt maken.

Niemand anders kan jouw gedachten bepalen, dat doe je zelf. En je bent wie je denkt. Dat lees je in die boeken en je bent het er mee eens, maar je moet op een of andere manier ERVAREN om te weten dat dat waar is.

Dat komt wel.
Hou vol.

 · Answer

Zoals in het antwoord hierboven al aangegeven, je hebt een stuk levenswijsheid en inzicht nodig om het jezelf eigen te maken. Door de tegenslagen en het overwinnen ervan ga je ervaren welke kracht er verborgen ligt in de mens en de mogelijkheden om positief in het leven te staan.

Je kan de boekenwijsheid niet eigen maken zonder een praktische aanleiding en ervaring in je leven. Maar wees gerust. Je staat er open voor, dan komt het inzicht vanzelf!

 · Answer

Er is geen hoop als je films over quantum psychologie kijkt. Je vraagt er dan ook om om depri te blijven.
Hoe dat komt: je bent niet de creator van je eigen werkelijkheid. Dat is Sonja Bakker filosofie.

Het gaat erom hoe je je eigen werkelijkheid accepteert. Ik heb ook kanker met uitzaaiingen maar heb daar absoluut geen probleem mee. Ik ga net zo goed dood als mijn buurman zonder kanker. Je kan denken wat je wilt, maar je kunt de werkelijkheid en het moment van sterven niet beïnvloeden, als je dat al zou willen. Ik wil dat überhaupt niet.

hoe komt het dat we niet volhouden om positief te denken zonder veel inspanning?

Antwoorden (6)

Weet jij het beter..?