Waarom praten mensen in de jij vorm als zij het over zichzelf hebben?

U zeggen maakt je oud.

Gemakzucht en foutief aangeleerd. Zo is onze (spreek)taal doorspekt met fouten...

Interessantdoenerij.

Toegevoegd na 1 minuut:
Het klinkt interessant, maar eigenlijk doet het afbreuk aan wat je te zeggen hebt. Spreek voor jezelf, dat komt een stuk krachtiger over, leerde ik eens van een oud en wijs adviseur.

het is een vorm van onzekerheid,als ik je zeg en ik bedoel ik, kan ik wel het verhaal kwijt over mezelf,maar het klinkt iets neutraler, een soort valse bescheidenheid.

als mensen erop gewezen worden, zullen ze vaak wel proberen om ik i.p.v. je te zeggen

Als je in jij vorm spreekt dan is het onpersoonlijk. Dit doen mensen om zichzelf te beschermen, om niet te direct over zichzelf te praten want dan komt het misschien wel te dichtbij. In therapie word soms bewust gekozen om de jij-vorm te gebruiken, zodat mensen het buiten zichzelf zien en dan gemakkelijker erover kunnen praten. Het gaat dan niet meer over jezelf, maar het lijkt alsof het over een ander gaat! Dat voelt veiliger.

Ze trekken wat ze zeggen algemener dan alleen over zichzelf. Ze gebruiken ook niet 'jij'/'je' als persoonlijk voornaamwoord, maar 'je' (niet 'jij') als onbepaald voornaamwoord.

Voorbeeldtekstje:

"Als ik een avond uitga, maak ik graag plezier. Maar niet alleen ik: in het algemeen geldt dat als je een avond uitgaat, je graag plezier maakt. Dat zegt niets over jou: Jij bent misschien de uitzondering die niet graag plezier maakt als hij uitgaat."

'Ik' (3x): persoonlijk voornaamwoord, dit gaat over mij persoonlijk.

'Je' (2x): onbepaald voornaamwoord, geldt (volgens de spreker) in het algemeen voor de meeste mensen, over het algemeen inclusief de spreker.

'Jou' en 'jij': persoonlijk voornaamwoorden, slaan op de aangesprokene persoonlijk.

'Hij': persoonlijk voornaamwoord, slaat op de eerder genoemde 'uitzondering', in dit geval de aangesprokene persoonlijk.

ik weet niet of ik de vraag goed heb begrepen, gezien de reacties tot nu toe.

Mensen praten vaak in de 'jij-vorm' om je interesse te wekken. Op deze manier wordt het idee/ de illusie gewekt dat het (ook) de andere persoon aangaat. Dit wordt staandaard gebruikt bij mooie verkooppraatjes en het kan erg agressief gebruikt worden.

Om een voorbeeld te geven, niet zo lang geleden stond er een persoon van een goed doel aan de deur. Lang verhaal kort: ik zei dat ik niet doe aan goede doel abonnementen en al helemaal niet met de voorkennis dat een belachelijk groot gedeelte bij de stichting zelf blijft hangen. Buiten alle bonussen en declaraties! De jongen sloot af met: "Dus u staat niet achter belangrijk kankeronderzoek die levens zal redden?Bent u niet bang dat u op een dag ook slachtoffer van kanker kan worden?"
Ik ben normaal niet snel onder de indruk, maar dit raakte me enorm. Ik voelde me even aangevallen, eerst kwam angst en toen voelde ik woede. De manier waarop het gezegd werd kwam derhalve als een verwensing over bij mij. Er was hier duidelijk sprake van WIFM (what's in for me), oftewel ik kreeg het idee dat het ook mij aangaat.

Nu weet ik wel beter: de echte oplossingen voor kanker en andere auto-imuumziektes zoals AIDS lijken onderdrukt te worden:
HET AFSTEMMEN VAN FREQUENTIE OP SLECHTE CELLEN (van de tafel geveegd in 1930!)
http://clark.pamrotella.com/

MANIPULEREN VAN VIRUS ZODAT HIJ ZICH VAST KLAMPT AAN DE INDRINGER: NU HERKENT T LICHAAM HET ALS INDRINGER EN KAN ER TEGEN VECHTEN.
http://www.youtube.com/watch?v=LUj2fcGJtNY