Ik vermoed dat een vriendin van mij anorexia heeft, wat moet ik hier aan doen?

je moet haar erop aanspreken bijv: "wat ben je mager geworden" of "wat zie jij er slecht uit, gaat het wel goed met je?" en als ze geen antwoord geeft blijven aandringen.

Een pasklaar antwoord heb ik niet.

Anorexia is meestal een uiting van frustraties. Als je anorexia hebt, heb je het gevoel dat je geen controle meer over je leven en over jezelf hebt.

Anorexia is dan de enige mogelijkheid om toch ergens controle over te hebben. Het is een soort psychisch overlevingsmechanisme. Wat er verder ook mis gaat met de studie, de baan, de relaties, de familie, het huis, de maatschappij, wat dan ook - ze heeft nu een doel (mager worden), dat doel is haalbaar, en ze heeft er controle over. Eindelijk iets volledig beheersen, eindelijk iets zelf kunnen bepalen, eindelijk het gevoel hebben dat iets echt lukt, dat je succes hebt!

Dat is precies het moeilijke voor jou. Stel dat je vriendin echt anorexia heeft, en jij gaat er tegenin. Dan gaat ze zich des te harder richten op het verder hongeren. Jouw reactie is voor haar namelijk een heel directe bedreiging van het enig overgebleven stukje van haar leven waarover ze controle heeft, waarin ze succes boekt. Geen wonder dat ze alles zal doen om die bedreiging het hoofd te bieden.

Je hebt hier niet direct iets aan. Hopelijk helpt het je wel je te realiseren hoe precair de situatie is, hoe omzichtig je te werk moet gaan.

Heb je zelf een huisarts, een vertrouwenspersoon, een sociaalpsychologisch werker? Spreek eens met die persoon. Die heeft wellicht ervaring en tips.

Eerst erachter komen of je vermoeden wel klopt. Je vriendin zal er zelf niet aan toegeven. Ik zou het misschien er eens met jouw of haar ouders over hebben. Ik hoop voor je dat het vermoeden niet klopt.
Succes!

Registreer je zelf eens op onderstaand forum.
Allemaal mensen die je vanuit de praktijk kunnen adviseren. Kun je anoniem doen.

Heel belangrijk is inderdaad proberen erachter te komen of het klopt. De makkelijkste manier om erachter te komen is iemand ermee 'confronteren'; namelijk vragen of ze eetproblemen heeft. Als je haar een beetje kent, kan je verwachten hoe ze kan reageren als het niet zo is, en hoe ze reageert als het wel zo is (waarschijnlijk zal ze liegen, maar vaak herken je vaak iets waardoor je weet dat het niet waar is).

Het kan namelijk dat het niet zo is, er zijn allerlei mogelijke redenen voor de dingen die jij ziet. Mager worden kan door ook door een lichamelijke ziekte ontstaan. Of door stress of wat dan ook. Niet eten of weinig eten in de buurt van anderen kan ook komen door allerlei andere angsten dan dikword-angst, zoals eetangst, allergie-angst, mensenangst, enzovoorts. Of weinig trek door lichamelijke aandoeningen.
Tot slot kan het naar de wc-gaan verklaard worden met naar zichzelf in de spiegel kijken of er eten tussen haar tanden zit ofzo (onzekerheid van zichzelf). Maar als het elke dag op hetzelfde tijdstip is; dan kan het ook dat ze misschien medicijnen moet slikken of zichzelf moet inspuiten met het een of ander en dat ze dat liever geheim houdt.

Dingen zeggen als 'Ik ben zo dik en vet' doen heel veel meisjes, vaak is het meer een vraag om complimenten (nee natuuuuurlijk niet, enz). Als je dat soort dingen tegen een meisje met een eetstoornis zegt, zal ze misschien wel eventjes een glimlach geven als je dat zegt, maar dan nog vindt ze zichzelf ranzig dik en ziet ze echt de vetrollen.

Als je nou echt vermoed dat ze een eetprobleem heeft, kan je met haar proberen te praten. Doe dit wel als je alleen met haar bent, maar alleen als je zeker weet dat ze jou zal vertrouwen en als jullie hele goede vriendinnen zijn. Als dat niet lukt, (of je wilt het zelf niet) kan je misschien een lijstje van websites aan haar geven, zoals www.pratenonline.nl en www.interapy.nl. Waarschijnlijk wil ze niet dat haar ouders erbij betrokken worden, en op die manier zal dat ook niet gebeuren (vermeld dat er ook bij). Tot slot is het erbij halen van een vertrouwenspersoon ook een goed idee. Het hangt een beetje van haar leeftijd af en van de ernst van de situatie of je de ouders er ook bij moet gaan betrekken. En natuurlijk van hoe de ouders zijn.

Sterkte er in ieder geval mee, en laat ons weten hoe het verder gaat!

hoi.
wat moeilijk zeg.
loop haar eens achterna naar de wc.
staat de fontein aan, zijn er meer meiden op het toilet.
valt het meer mensen op, misschien met een leeraar ofzo. als je er zelf induikt kan je haar nog laten afschrikken. pak het goed aan, want je hebt maar 1 kans.

gr

Ik denk dat iedereen er anders voor open staat maar ik zou haar confronteren met het feit dat je je zorgen om haar maakt.
Confronteer haar met je gedachten dat je anorexia vermoedt en vraag haar of ze zelf een idee heeft waarom ze zo afvalt.

Al met al zal ze misschien toch ontkennen, maar blijf in ieder geval praten en als je echt denkt dat het anorexia betreft dring dan aan op professionele hulp

Ik heb ook mensen gekent die last hadden van een eetstoornis. Het beste wat je kunt doen is er voor ze zijn, en met ze erover praten. En eventueel voorstellen om mee te gaan bij het zoeken naar goede hulpinstanties.