Zeg jij altijd wat je denkt?

meestal wel, maar hier niet meer...

en ik denk niet altijd wat ik zeg (soms)...

Meestal wel, maar het hangt sterk af van de sociale wenselijkheid in bepaalde situaties. Op formele evenementen of wanneer je omringt ben door onbekenden, zal het niet wenselijk zijn alles er zomaar uit te gooien. Een chinees spreekwoord leert ons, dat je moet kunnen zwijgen, want eens gezegd, kan je het nooit meer terugnemen. Dat is een waarheid als een koe.

Ik zit meestal een beetje in dubio tussen een wijze uitspraak van mijn opa "Weet wat je zeg, maar zeg nooit wat je weet!" en mijn eigen karakter door gewoon te zeggen wat ik denk...

En als deze met elkaar of iets/iemand botsen? Het zei zo...

Ik zeg niet altijd wat ik denk, want dat kan in sommige gevallen onnodig kwetsend voor iemand zijn en dat voorkom ik liever. Het is trouwens ook niet nodig om altijd te zeggen wat je denkt, waarom zou een ander altijd in jouw of mijn mening geïnteresseerd zijn? Als je over een bepaald onderwerp disussieert kun je natuurlijk wel je mening geven, maar in de normale, fatsoenlijke sociale contacten is dat niet altijd nodig, handig of verstandig.

In principe wel. Uitzonderingen op die regel echter zijn er uiteraard ook maar liggen meestal slechts besloten in het (her)formuleren van de boodschap die ik overbrengen wil.

Duidelijke voorbeelden van situaties waarin ik mijn primaire verbale reactie doorgaans nog even door een extra filtertje haal doen zich onder andere voor wanneer:

-mijn woorden iemand onevenredig zwaar zouden kunnen kwetsen,
-mijn woorden mijn naasten of mezelf in direct gevaar kunnen brengen,
-ik in een "haaibaaibui" ben en van mezelf al weet dat de nuance ver te zoeken is,
-ik te maken heb met een klant en het onderwerp van mijn scherpe uitlating de sop eigenlijk in de kool niet waard is.

Ik zeg vaak wat ik denk. Het hart op de tong zeg maar. Ik denk dat mensen liever personen willenhebben die eerlijk voor hun meningen uitkomen dan mensen die dat nooit doen. Vaak in mijn werk als verpleegkundige naar collega's merk ik wel dat ik me af en toe moet inhouden.
Toch als ik merk dat het werk niet goed wordt uitgevoerd zal ik de eerste zijn die hier wat van zegt. Ik zeg altijd klinkt het niet dan botst het maar.

Tuurlijk niet, neem bijv. het werk. Je denkt, "wat een ontzettende eikel is die collega van mij toch". Maar dat zeg je niet. Waarom niet, nou simpelweg, omdat je dan vrij snel je baan zult verliezen, als je dat blijft volhouden. M.a.w. heel vaak zul je niet zeggen wat je denkt, maar eerder wat sociaal gezien van je verwacht wordt dat je zult zeggen. Neem nog zo'n voorbeeld: "Hoe gaat het me je?" Bijna iedereen antwoordt dan "Goed". Terwijl dat vaak niet zo is. Je baalt van de file, je kindereren waren weer eens irritant, maar ja om dat nou te antwoorden. Natuurlijk moet je altijd proberen eerlijk te zijn en te zeggen wat je denkt, maar vaak kan dit simpelweg niet.

Ik geef mijn mening wel, in sommige situatie's kan je beter zwijgen, maar in meeste gevallen niet.

Meestal wel, maar soms is het beter even tot 10 te tellen voor je wat zegt. Even overwegen of het zin heeft dat je het zegt, vooral als het kwetsend is voor de ander. Vaak is het dan horen-zien-zwijgen.

Ja, ik _probeer_ dat op z'n minst wel te doen.
Hoewel er tegenwoordig wel erg veel mensen zijn die wel veel zeggen, maar op enig denken heb ik ze nog niet kunnen betrappen.

Vroeger wel en daar heb ik af en toe onbewust mensen mee gekrenkt. Tegenwoordig probeer ik me in te houden en dat gaat me redelijk af.

Nee. Soms door onbegrip van anderen, of juist om anderen niet te beledigen.

Ik doe het, vrij onbewust. Wat niet altijd even goed is voor de sfeer, en soms is het genant.

Altijd zeggen wat je denkt word door veel mensen niet als plezierig bevonden. Je hoeft je natuurlijk niet het kaas van het brood te laten eten maar soms een ander gelijk geven of zwijgen of gehoorzaam ja knikken werkt beter in mijn belevingswereld. Je moet alleen de afweging maken wanneer je wat zegt. Het hangt er uiteraard ook van af in welke positie je zit met bv je werk, of tegen wie je het zegt. Persoonlijk zeg ik heel eerlijk hoe ik tegen zaken aankijk of wat mijn mening is. Zo weten anderen ook precies wat ze aan je hebben en hebben ze niet het gevoel dat je je mening aanpast naar omstandigheden.

Ik denk dat de mensen die alles zeggen wat ze denken op één hand te tellen zijn ( als ze al bestaan )
Dit alleen al om een ander niet te kwetsen.
Verder denk ik dat een ieder wel eens een leugentje om bestwil gebruikt.

En mocht er toch al iemand zijn dan is hij waarschijnlijk niet erg populair.

Zoveel mogelijk maar ik draai wel meer mijn tong rond vooraleer het bruut woordgeweld los te laten op een toehoorder. Een beetje diplomatie kan nooit kwaad. Teveel bruggen opblazen is voor niemand goed.

vaak wel, soms ook niet. Als ik anderen onnodig zou kunnen kwetsen of wanneer iem toch niet luister doe/neem ik de moeite niet.

Ha, die Sgrijvvaud;

Als ik eerst goed nadenk over hoe ik het kan zeggen, zeg ik meestal wel wat ik denk. Dat wil niet zeggen dat bij mij elke hersenscheet ook rechtstreeks de weg naar mijn mond weet.