Is religie geestelijk verslavend ?

In principe is religie juist niet geestelijk verslavend maar juist bevrijdend. Het bevrijd je van het kwaad en maakt je geest en lichaam geen slaaf van het kwaad meer.

Maar het kan soms niet goed gaan in de wijze waarop je religie beoefend. Je zit als het ware op een dood spoor al doe je nog zo je best. De verslaving zit hem er dan in dat je bijvoorbeeld niet kan zonder bepaalde rituelen terwijl de dieper liggende vruchten en bedoelingen daarvan eigenlijk niet worden benut. Je geest moet als het ware iets doen want ander raakt het in paniek.
Een ver gevorderde versie daarvan is de zogenaamde godsdienstwaan. Je denkt helemaal in de geest te zijn in gaat daar volledig in op terwijl eigenlijk niet echt spiritueel bezig bent maar alleen met een doorgedraaide overgave aan een bepaald idee.

Niettemin lijkt het erop alsof een bepaalde slaafse houding een begin kan zijn van geestelijke groei. Zoals jezus in Joh. 15:15 zei: " Ik noem u niet meer slaven, want de slaaf weet niet, wat zijn heer doet; maar u heb Ik vrienden genoemd, omdat Ik alles, wat Ik van mijn Vader gehoord heb, u heb bekend gemaakt. "

Normaliter is het hebben van een religie geen verslaving. Het is meestal een levensbeschouwing waarin je je prettig voelt of waarin je opgroeit.

Zodra religie een obsessie wordt is het een korte weg naar iets vergelijkbaars als een verslaving. Net zoals met een chemische afhankelijkheid, kan religieuze verslaving dan ook leiden tot vernietiging van relaties, financiën of tot terugtrekking/isolatie leiden. Religieuze overtuiging kan dan omslaan van normaal en behulpzaam naar een soort verslaving die niet meer gezond is en die het leven kan beheersen. Zodra iets je beheerst ben je er een slaaf van, als je er niet meer onderuit kunt.

Enkele ongezonde tekenen die dan optreden kunnen zijn ;
Het ontlopen van verantwoordelijkheid;
Als je bijvoorbeeld je werk en gezinsleven ontloopt omdat de erediensten in de kerk belangrijker zijn om aan deel te nemen.
Obsessief omgaat met de regels en richtlijnen die bij de religie horen;
Als je begint de regels strikt te volgen ongeacht de gevolgen, of urenlang na te denken over de interpretatie van de regels...
Financiële problemen;
Als je teveel geld begint uit te geven aan goede doelen of religieuze uitingen/ de kerk en het meer is dan je eigenlijk verdient of bezit.
Onthechting van de echte wereld;
Als het spirituele boven alles gaat en je alles weggeeft om je volledig te wijten aan het geestelijk welzijn.
Stemmingswisselingen:
Als je je alleen gelukkig voelt in samengaan met jouw God, in gebed of in de kerk en je kunt dit niet op alle momenten, kan je je enorm depressief voelen of slecht in je vel zitten op die momenten dat je niet met jouw God in contact staat.

Ik zie een verslaving als iets ongezonds en een obsessie is nooit gezond.

Religie is in wezen een manier om mensen te her-verbinden. Dit lees je in veel religieuze boeken. Maar in vele godsdiensten wordt religie gebruikt als machtsmiddel. De meest effectief manier om dit te doen, is zinspelen op de dood. Mensen hebben angst voor de dood. Mensen horen dan dat ze zus en zo niet mogen, zus en zo moeten enz.... Zo niet, zal je branden in de hel, krijg je je maagden niet of pas je niet onder de perenboom (waaronder de uitverkorenen staan).
Religie geeft ook verschillende pro's. Zo moet je zelf niet meer nadenken over goed en kwaad. Je krijgt de illusie dat je aan de dood ontsnapt of zelfs beloond wordt na je dood als je je aan de regels houdt. Je hebt ook een gemeenschap, mensen die hetzelfde geloven dan jij.
Maar is dat dan verslavend? Men zou kunnen zeggen dat religie verslavend is, als degene die "gelooft" afkickverschijnselen krijgt van zodra hij zijn religie loslaat (gedwongen of niet); hij er dwangmatig mee bezig moet zijn, en als de gelovige steeds meer religie zou nodig hebben om tot hetzelfde gevoel van bevrediging te komen.
Afkickverschijnselen:Door die schuldgevoelens, die samenhorigheid, dat gevoel "ik hoor ergens bij", de vermeende macht om de dood te omzeilen, kan het zijn dat mensen die zouden verplicht worden hun religie los te laten (of zelfs als ze het willen) een gevoel krijgen dat vergelijkbaar is met afkickverschijnselen. Omdat religie geen middel is, zou het hierbij vooral kunnen gaan om geestelijke afkick (bv. kans op depressiviteit omdat je steun, troost... wegvalt, angst enz.).
Dwangmatig : Er is in vele godsdiensten ook een dwangmatigheid in het beleiden ervan. Een zwaar gelovige zal zich heel ongemakkelijk en vaak angstig voelen als hij de voorschriften van zijn religie niet volgt.
gewenning: heb je steeds meer religie nodig om tot hetzelfde gevoel van bevrediging te komen? In tijden waarin religie wordt bedreigd, kunnen mensen deze versterkt gaan beleiden (cfr. hoofddoekenverbod en plots veel kleine meisjes met een hoofddoek).
Ook zal men bij ziekte etc. meer geneigd zijn zijn toevlucht tot religie te nemen. Maar het is niet zo dat men steeds meer moet beleiden om nog even tevreden te zijn.
Dus : je zou in de brede zin kunnen zeggen dat religie enkele kenmerken van een verslaving vertoont, maar dan van een geestelijke verslaving (zoals gokken).