Wanneer is het leven nou echt voltooid?

Niemand kan voor een ander bepalen of diens leven echt voltooid is. Er is er maar 1 die kan bepalen of een leven voltooid is en dat is de persoon in kwestie. Daarom is euthanasie op mensen die vinden dat hun leven voltooid is ook verboden: de wetgever wil zich niet met het levenseinde van deze mensen bemoeien en er geen regels voor maken.

Als je spreekt, van een voltooid leven, dan is de eerste vraag natuurlijk....weet je wel wat leven IS....?

Dat inzicht, als je er meer aandacht aan geeft, zal alleen maar toenemen, en wie zal dan bepalen....nu is het voltooid?

Uitzichtloosheid is geen normwaarde, dat kan het ook niet zijn, het is slechts een visie.
En elke visie is een gesloten deur voor meer ontdekking, voor jou en mij en iedereen....al herkennen we dat niet met z'n allen....

Het is misschien de ervaring van de aanvrager 'uitzichtloos' te zijn, de aanvrager die als mens wordt gerespecteerd, maar 'uitzichtloos' is het resultaat van beperkte inleving, hoe dat ook ontstaat...

En je ouderdom...?
Leeftijd is ten alle tijden een fisieke waarde, die psychisch niet kan worden ontdekt.
Je kunt het fantaseren voor jezelf, maar de werkelijkheid is het niet, psyche is niet gebonden aan de tijd, het kan niet langzaam 'beter' worden of 'meer inzicht' krijgen, want zoiets gebeurd alleen in nu of niet.
En dan is voltooid wel erg wankel, om als norm te dienen voor die daad...
Welke arts zal dat risico moeten dragen??
Dat een arts op afspraak zijn handeling uitvoerd, en de aanvrager plotsklaps, alles waar hij zijn levenstijd lang voor gestreden heeft, zijn centrale-ikbeeld, los moet laten en dan pas zijn eerste ervaring met LEVEN heeft...!!
Dat wat nooit eerder is gelukt, waar de aanvrager zijn uitzichtloosheid van op heeft gedaan, is op dat enkele moment een feit, en weg zijn alle bezwaren van het beperkte 'ik'..LEVEN laat zich ervaren, met alle energie die je bezit....zo Schoon, zo Vol, zo Oneindig en Heerlijk heb je dat niet eerder 'gezien'....

Maar ja, nu ga je dood?

Dus is er ook nog de vraag....weet je wel wie je zelf bent??
En is dat objectief??
Respect heb ik voor de mens, voor wat ie is.
Respect heb ik nooit voor zijn denken, daar dwaal ik niet in mee. ;-)

Wanneer iemand zelf tot de conclusie komt dat het zover is, via overweging van de onderstaande zaken.

(1) de argumenten -- eenzaamheid, een ander tot last zijn, pijn zonder hoop op verbetering, slechter zien en horen ondanks de hulpmiddelen die ter beschikking staan, bang zijn dement of lichamelijk onbekwaam te worden (en wellicht nog andere overwegingen) kunnen iemand tot de conclusie drijven dat het leven niet meer de moeite waard is.

(2) de ethiek -- aangezien minder mensen dan voorheen behoren tot kerkgezindten met een welomschreven richtlijn ten aanzien van het leven, zijn er meer mensen die ermee instemmen wanneer iemand te kennen geeft, te willen overlijden, of dit althans acceptabel vinden in het algemeen (soms ook voor zichzelf, maar dat hoeft niet: iemand kan bijv. vinden dat er absolute keuzevrijheid moet zijn, maar zelf zulk een levenseinde niet willen).

(3) de middelen -- In gevallen van ernstige ziekte kan gestaakt worden met het innemen/toedienen van medicijnen waardoor de patient snel zieker wordt en overlijdt. Een door de betrokken persoon uitgevaardigd verbod om bepaalde medische handelingen uit te voeren zoals reanimatie kun je in deze sfeer zien (dit is een legaal middel, iemand die bij zinnen is kan een geldige verklaring opstellen dat zij/ hij medische behandeling weigert). Veel personen die niet ernstig ziek zijn, maar 'wel zouden willen dat hun leven over is' hebben een dergelijke verklaring ondertekend.
Bij gezonde personen zou men iets kunnen toedienen dat het sterven uitlokt. Echter gezien ethische factoren is lang niet altijd iemand bereid om mee te werken en hulp bij zelfdoding is in principe altijd strafbaar.

(4) omzeilen van wet- en regelgeving -- Er zijn mensen die 'het leven moe zijn' en niet ernstig of terminaal ziek zijn, die (voor zover ze dat kunnen) risicovol of zeer ongezond gaan leven om hun kans op overlijden te vergroten, zeker als hun omgeving niet wil meewerken aan hun wens om te sterven. Helaas brengen deze mensen vaak niet alleen zichzelf maar ook anderen in gevaar.