Hoe werd er in de jaren 60 omgegaan met autisme in het onderwijs?

In de jaren 1960 was autisme een nog onbekend begrip, hoewel enkele medische specialisten er wel iets van wisten.

Het begrip autisme als samenvattende aanduiding voor een groep aan elkaar verwante stoornissen, raakte pas in de jaren 1970 onder het publiek bekend (zie de bron; daarvan is ook een Nederlandse versie, maar die is zeer slecht vertaald uit het Engels --zoektermen autisme+geschiedenis). Daarvoor dacht het publiek dat autisme ongeveer overeenkwam met zwakzinnigheid. Pas in de jaren 1980 werd het werk van Hans Asperger in het Engels vertaald waardoor het echt een meer bekend begrip werd.

Toegevoegd na 6 minuten:
In het onderwijs werd er dus ook niets mee gedaan, omdat

A het verschijnsel wel bestond, maar men er geen onderbouwde kennis van had. daardoor werden 'autisten' niet herkend of onderscheiden van 'gewoon drukke, lastige of vervelende kinderen'

B nadat het autisme (en Syndroom van Asperger en PDD-NOS) beter bekend werd en men door kreeg waar de betreffende kinderen mee te kampen hebben, er eerst een methode moest worden ontwikkeld om hen te helpen, en

C het uiteraard een tijd heeft geduurd voor men effectieve methoden vond, en die aan bij voorbeeld remedial teachers konden worden geleerd.; tenslotte

D het heeft een tijd geduurd voor er medicijnen op de markt kwamen die de verschijnselen/ effecten van autisme, PDD-NOS en aanverwante stoornissen deels kunnen verhelpen.