Ambitie is maatschappelijk geprezen, maar is het niet eigenlijk een sociaal nadeel?
Met ambitieus zijn, bedoel ik niet de natuurlijke interesse die je attentie opleverd in je ontdekkingen.
Die interesse maakt juist dat je intens leren kunt, wat heel makkelijk en vanzelf lijkt te gaan.
De ambitie is naar mijn idee een wens, terwijl interesse 'natuurlijk is.
2.1K
2.1K keer bekeken
ronron1212
9 jaar geleden
Ambitie is meer eerrzucht
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Dat is ook zo, maar maatschappelijk geprezen, is dat niet gek?
erotisi
9 jaar geleden
Kun je de link uitleggen tussen sociaal nadeel en wens
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Sociaal nadeel is het, als ambitie het sociaal gevoelen voor de medemens tegenwerkt.
Zelfs soms bijna afwezig is, omdat ambitie dat soms vereist. Ambitie is de wens die je verkiest zolang je dat wilt.
Zelfs soms bijna afwezig is, omdat ambitie dat soms vereist. Ambitie is de wens die je verkiest zolang je dat wilt.
erotisi
9 jaar geleden
Maar je kunt natuurlijk ook juist het beste voor je medemens wensen en ambiëren.
Maar als je ambitie inderdaad gelijk gaat stellen met eerzucht dan zal het sociaal meevoelen wel wat oppervlakkig worden. Je zult dan wel mee kunnen voelen met andere trotse mensen (misschien met wat jaloezie of afgunst) en je zult misschien medelijden hebben met mensen die geen enkele eer lijken toe te komen (Maar dat 'medelijden' zal dan misschien meer lijken op neerkijken).
Maar als je ambitie gaat gelijk stellen met een doel nastreven dan lijkt dat eerder in positieve zin een bepaalde taak of functie beter uit te voeren, waaronder dus bijv. naastenliefde.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ambitie:
"Het woord ambitie had in oorsprong een vrij negatieve connotatie; reeds bij de Romeinen had ambitio (het rondgaan bij mensen om stemmen te ronselen) een negatieve bijklank. Er werden zelfs aanklachten ingediend tegen politici die ervan werden beschuldigd te veel ambitio aan de dag te hebben gelegd (i.e. ongeoorloofde kiespraktijken). Met de opkomst van het christendom werd nederigheid naar voren geschoven als na te streven deugd en zelfzuchtige ambitie afgewezen. Met de renaissance kwam ambitio terug in de belangstelling te staan, onder meer door het werk Verhandelingen over de eerste tien boeken van Titus Livius van Niccolò Machiavelli, waarin hij ambitie behandelde en oordeelde dat deze eigenschap - mits gebruikt voor de juiste doeleinden - wenselijk kon zijn. Deze positieve vorm van ambitie wordt vaak "gezonde ambitie" genoemd."
"Het woord ambitie had in oorsprong een vrij negatieve connotatie; reeds bij de Romeinen had ambitio (het rondgaan bij mensen om stemmen te ronselen) een negatieve bijklank. Er werden zelfs aanklachten ingediend tegen politici die ervan werden beschuldigd te veel ambitio aan de dag te hebben gelegd (i.e. ongeoorloofde kiespraktijken). Met de opkomst van het christendom werd nederigheid naar voren geschoven als na te streven deugd en zelfzuchtige ambitie afgewezen. Met de renaissance kwam ambitio terug in de belangstelling te staan, onder meer door het werk Verhandelingen over de eerste tien boeken van Titus Livius van Niccolò Machiavelli, waarin hij ambitie behandelde en oordeelde dat deze eigenschap - mits gebruikt voor de juiste doeleinden - wenselijk kon zijn. Deze positieve vorm van ambitie wordt vaak "gezonde ambitie" genoemd."
MrEinstein
9 jaar geleden
De ambitie om ergens de beste van te zijn kan soms ervoor zorgen dat je je relaties van minder belang vindt en kan egoïsme bevorderen. Zo kan een politicus of een sportman zoveel tijd besteden aan zijn ambitie dat ie geen tijd meer over houdt voor zijn geliefden.
erotisi
9 jaar geleden
Het antwoord is natuurlijk ook afhankelijk van wie je medemens is die jouw ambitie 'ontvangt' of beoordeeld.
Kijk een heilige of verlicht iemand zal ook niet door iedereen zo sympathiek worden ontvangen want aan veel dingen zal hij ook niet mee doen want hij/zij wil zich concentreren/afzonderen op wat hij belangrijk vind en zal daardoor soms in tweestrijd zitten.
In zoverre kan dus ook de 'ambitie' om verlicht of heilig te worden niet altijd sympathiek overkomen voor degene die daar niet voor open staat, en het kan zelfs zo zijn dat dat wat als empathie is bedoeld als een sociaal nadeel wordt gezien.
In zoverre kan dus ook de 'ambitie' om verlicht of heilig te worden niet altijd sympathiek overkomen voor degene die daar niet voor open staat, en het kan zelfs zo zijn dat dat wat als empathie is bedoeld als een sociaal nadeel wordt gezien.
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Bij alle reacties, die natuurlijk soms het gevoel weergeven en soms ons verstandelijk denken, zie ik toch steeds naar voren komen dat ambitie word gebruikt als woord, en niet als aktie....
Ambitie heeft effect als daad.
het woord zelf bestaat uit slechts letters, en beschrijft een betekenis die met onze creativiteit in denken kan worden aangepast, naar gelang we wenselijk vinden.
Maar de daad, de 'beweging' die ambitie is, veranderd in zijn uitwerking niet. Voorbeeld;
Als ik de drang heb, die ambitie kenmerkt als daad, om mensen in de 'derde' wereld te helpen aan voedsel, dan ben ik als mens nog steeds ondergeschikt aan de ambitie, die voor mij en vooral mijn omgeving neerkomt als hard en gevoelloos.
Mijn ambitie, het ambitieuze gedrag en de ambitieuze oordelen die ik heb zijn onveranderlijk aanwezig.
Het doel verzacht de omstandigheden niet. Voorbeeld; Oorlog, is een wreed en akelig gebeuren.
De minachting, de haat, de pijn, het verdriet...en nog zoveel meer van die mens-onterende effecten.
Dat is de daad oorlog allemaal.
Maar het woord, tja.....daar kun je politiek ook nog 'rechtvaardige' oorlog van maken.
Ons denken zweeft in creativiteit alle kanten op, maar oorlog zal nooit rechtvaardig kunnen zijn!
Als ik als mens een mens dood maak, kan ik mezelf niet rechtvaardig vinden, het maakt niet uit waarom.
Elke reden die ik noem is een ontkenning van de werkelijkheid. Vandaar ook dat ik zeg, ambitie is wreed.
Mijn ambitie kent geen liefde.
Mijn interesse daarintegen is nieuwsgierigheid, en staat volledig open voor wie jij bent, wat jij denkt of weet, voor wat jij voelen zal als ik je tegen kom.
Het is veel groter dan die verkrampte ambitie. ;-)
het woord zelf bestaat uit slechts letters, en beschrijft een betekenis die met onze creativiteit in denken kan worden aangepast, naar gelang we wenselijk vinden.
Maar de daad, de 'beweging' die ambitie is, veranderd in zijn uitwerking niet. Voorbeeld;
Als ik de drang heb, die ambitie kenmerkt als daad, om mensen in de 'derde' wereld te helpen aan voedsel, dan ben ik als mens nog steeds ondergeschikt aan de ambitie, die voor mij en vooral mijn omgeving neerkomt als hard en gevoelloos.
Mijn ambitie, het ambitieuze gedrag en de ambitieuze oordelen die ik heb zijn onveranderlijk aanwezig.
Het doel verzacht de omstandigheden niet. Voorbeeld; Oorlog, is een wreed en akelig gebeuren.
De minachting, de haat, de pijn, het verdriet...en nog zoveel meer van die mens-onterende effecten.
Dat is de daad oorlog allemaal.
Maar het woord, tja.....daar kun je politiek ook nog 'rechtvaardige' oorlog van maken.
Ons denken zweeft in creativiteit alle kanten op, maar oorlog zal nooit rechtvaardig kunnen zijn!
Als ik als mens een mens dood maak, kan ik mezelf niet rechtvaardig vinden, het maakt niet uit waarom.
Elke reden die ik noem is een ontkenning van de werkelijkheid. Vandaar ook dat ik zeg, ambitie is wreed.
Mijn ambitie kent geen liefde.
Mijn interesse daarintegen is nieuwsgierigheid, en staat volledig open voor wie jij bent, wat jij denkt of weet, voor wat jij voelen zal als ik je tegen kom.
Het is veel groter dan die verkrampte ambitie. ;-)
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Ik begrijp wat je bedoeld, maar we hebben als mens altijd wel een of andere interesse, vandaar dat ik dat natuurlijk vindt.
Door deze natuurlijke vorm is ontwikkeling en ontdekking mogelijk, die niet schadelijk hoeft te zijn voor de samenleving.
Nu lopen we met een vernieuwingen, die conflicten teweeg brengen omdat het uitgangspunt ambitie was...( zo van; de boom is uit de wortel gegroeid en kan niet anders dan dat zijn.)
Ambitie is niet het zelfde als interesse denk ik, het heeft een centraal uitgangspunt, net als egoïsme zeg maar.
Vandaar de conflicten die we krijgen, er komen er steeds meer, ambitie is actie van 'separeren' niet van 'integreren' naar mijn inzicht.
;-)
Door deze natuurlijke vorm is ontwikkeling en ontdekking mogelijk, die niet schadelijk hoeft te zijn voor de samenleving.
Nu lopen we met een vernieuwingen, die conflicten teweeg brengen omdat het uitgangspunt ambitie was...( zo van; de boom is uit de wortel gegroeid en kan niet anders dan dat zijn.)
Ambitie is niet het zelfde als interesse denk ik, het heeft een centraal uitgangspunt, net als egoïsme zeg maar.
Vandaar de conflicten die we krijgen, er komen er steeds meer, ambitie is actie van 'separeren' niet van 'integreren' naar mijn inzicht.
;-)
erotisi
9 jaar geleden
Wat jij zoekt is misschien intieme verbondenheid, en misschien moet je die eerst ontvangen. Maw het vertrekpunt ben je niet zelf, maar iets of iemand anders....misschien is dan de ambitie ook weg?
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Ik heb geen ambitie, die heb ik nooit gehad, nieuwsgierigheid is geen ambitie.
In mijn reactie schrijf ik 'ik' omdat ik niet naar een ander wijzen wil...
PS.
Verbondenheid is de beperking die geen liefde toelaat, en dat zoek ik niet, als er al iets te zoeken is.....
Verbondenheid is de beperking die geen liefde toelaat, en dat zoek ik niet, als er al iets te zoeken is.....
erotisi
9 jaar geleden
Maar als de verbondenheid nou het ego beperkt?
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Wat ik zie aan verbondenheid, de 'drive' om verbonden te zijn, is het bereiken van psychische veiligheid.
In verbonden zijn, geeft het me een veilig gevoel.
En dat kan van alles zijn, waarin ik dat bereiken kan, de voetbalclub, de cultuur, de staat, de kerkelijke stroming, mijn vrienden en vriendinnen, mijn familie, mijn werkkring, enz.
Die verbondenheid ga ik automatisch beschermen van de 'aanvallers' die deze verbinding niet begrijpen of niet hebben.....
Terwijl het uitgangspunt, de psychische veiligheid opgelost kan worden IN mezelf, kijk ik automatisch naar buiten, weg van mij..met alle gevolgen van dien.
Mijn land! Mijn kerk! Mijn familie!
Het ego zal zich gestreeld voelen..., 'zie je nou wel dat ik besta'...., eerzucht.
En als ik dan het nieuws van Parijs hoor, met al die ambitieuze minachting, die gruwelijkheid, dan denk ik....was dat nou ambitie of interesse die hier aan ten grondslag ligt? En dan ligt de vraag open....wat denk 'ik' ervan..
In verbonden zijn, geeft het me een veilig gevoel.
En dat kan van alles zijn, waarin ik dat bereiken kan, de voetbalclub, de cultuur, de staat, de kerkelijke stroming, mijn vrienden en vriendinnen, mijn familie, mijn werkkring, enz.
Die verbondenheid ga ik automatisch beschermen van de 'aanvallers' die deze verbinding niet begrijpen of niet hebben.....
Terwijl het uitgangspunt, de psychische veiligheid opgelost kan worden IN mezelf, kijk ik automatisch naar buiten, weg van mij..met alle gevolgen van dien.
Mijn land! Mijn kerk! Mijn familie!
Het ego zal zich gestreeld voelen..., 'zie je nou wel dat ik besta'...., eerzucht.
En als ik dan het nieuws van Parijs hoor, met al die ambitieuze minachting, die gruwelijkheid, dan denk ik....was dat nou ambitie of interesse die hier aan ten grondslag ligt? En dan ligt de vraag open....wat denk 'ik' ervan..
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Mijn ego @ erotisi, kan alleen door mij 'in de hoek gezet worden.
Daar hoef ik alleen maar attent op te zijn, zien hoe het ego functioneerd, want ik denk dat op die manier de kracht van ego afgaat...
Ik vecht er niet tegen, dat win ik toch niet, als ik het maar begrijp. @Paspoes, ik dacht dat in het oude grieks de liefde twee 'soorten' konden zijn; Amor of Agape.
De ene, amor, is de materieel gerichte soort die zoals je zegt verbinding nodig heeft, anders zou het een 'zooitje' worden, je hebt gelijk.
Maar die andere, agape, is alleen in vrijheid merkbaar, en dan is het er voor alles en iedereen.
En die bedoelde ik eigenlijk, sorry voor mijn onduidelijkheid.
Daar hoef ik alleen maar attent op te zijn, zien hoe het ego functioneerd, want ik denk dat op die manier de kracht van ego afgaat...
Ik vecht er niet tegen, dat win ik toch niet, als ik het maar begrijp. @Paspoes, ik dacht dat in het oude grieks de liefde twee 'soorten' konden zijn; Amor of Agape.
De ene, amor, is de materieel gerichte soort die zoals je zegt verbinding nodig heeft, anders zou het een 'zooitje' worden, je hebt gelijk.
Maar die andere, agape, is alleen in vrijheid merkbaar, en dan is het er voor alles en iedereen.
En die bedoelde ik eigenlijk, sorry voor mijn onduidelijkheid.
erotisi
9 jaar geleden
Ik begrijp je reactie wel denk ik, omdat jij je ego als een gedachte/beeld/gevoel in jezelf plaatst, maar als jou ego ook iets is wat een ander kan zien en aanraken en mee praten dan is je ego ook dat wat voorrang kan geven aan een ander en op deze manier in de hoek zetten of 'negeren'.
De andere Griekse term voor liefde is niet amor maar eros.
Deze liefde agape richt zich op de behoeften van de ander, zoekt wat het beste voor de ander is en laat de ander de vrije keus om die liefde te beantwoorden of niet.
Een verschil met eros is, dat het vertrekpunt bij deze laatste vanuit jezelf is en bij agape bij de ander. En eros eerder een de geslachtelijke liefde is, of ook wel een verlangen dat een iets geestelijker inslag heeft. Dat agape meer in vrijheid is kan ik zo begrijpen dat die liefde stelt geen voorwaarde stelt. Een liefde zonder grenzen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Agape
http://www.bijbelseplaatsen.nl/plaatsen/A/Agape%20en%20Eros/986/
Deze liefde agape richt zich op de behoeften van de ander, zoekt wat het beste voor de ander is en laat de ander de vrije keus om die liefde te beantwoorden of niet.
Een verschil met eros is, dat het vertrekpunt bij deze laatste vanuit jezelf is en bij agape bij de ander. En eros eerder een de geslachtelijke liefde is, of ook wel een verlangen dat een iets geestelijker inslag heeft. Dat agape meer in vrijheid is kan ik zo begrijpen dat die liefde stelt geen voorwaarde stelt. Een liefde zonder grenzen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Agape
http://www.bijbelseplaatsen.nl/plaatsen/A/Agape%20en%20Eros/986/
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Ja, dat heb je goed, het moest eros zijn.
Agape volgens zijn origine, de Hermetica, is niet gericht.
Ego, althans zoals dat in de psychologie separaat van ons denken wordt gezien, is voor mij nog steeds mijn denken.
De totaliteit van denken, met bewust en onbewust, heeft het effect dat het zelf-cenrisch is.
Zelfcentrisch is gericht op 'ik', de persoon die ik denk te moeten voorstellen, en door mijn ervaringen in de geschiedenis van mijn levenstijd bepaald is door mij.
Zelfcentrisch maakt de eigenliefde, waaruit elke goede daad voortkomt.
Daar moet je dan moeite voor doen.
Er bestaat ook nog een goede daad, die het automatisch gevolg van agape is, het is een keuzeloos goed doen, daar hoef je niet bij te denken, dat gebeurt vanuit agape.
Omdat dit niet verbonden is, met niets, hoef je geen moeite te doen, het wordt direkt en zonder overdenking aanvaard als de Waarheid in je brein.
Geen menselijk afweging komt er aan te pas, al verwerk je het wel om uitvoering te geven. Één enkele ervaring, kan in geen duizend woorden worden uitgelegd, en daarom stop ik er maar even mee, we dwalen een beetje af denk ik..:-)
De totaliteit van denken, met bewust en onbewust, heeft het effect dat het zelf-cenrisch is.
Zelfcentrisch is gericht op 'ik', de persoon die ik denk te moeten voorstellen, en door mijn ervaringen in de geschiedenis van mijn levenstijd bepaald is door mij.
Zelfcentrisch maakt de eigenliefde, waaruit elke goede daad voortkomt.
Daar moet je dan moeite voor doen.
Er bestaat ook nog een goede daad, die het automatisch gevolg van agape is, het is een keuzeloos goed doen, daar hoef je niet bij te denken, dat gebeurt vanuit agape.
Omdat dit niet verbonden is, met niets, hoef je geen moeite te doen, het wordt direkt en zonder overdenking aanvaard als de Waarheid in je brein.
Geen menselijk afweging komt er aan te pas, al verwerk je het wel om uitvoering te geven. Één enkele ervaring, kan in geen duizend woorden worden uitgelegd, en daarom stop ik er maar even mee, we dwalen een beetje af denk ik..:-)
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
@paspoes, ja die liefde is er, het is feitelijk de enige die er toe doet....en verlangt geen bezit.
Arm of rijk, eenvoudig of gecompliceerd, het is er te ervaren voor iedereen, maakt geen keuze jij wel ik niet.
Het is niet eisend en niet verbonden, want dan zou het van het denken zijn, niet zuiver.
Ik kan het niet zoeken, of vragen, ik kan het als mens niet 'dirigeren', als ik het meemaak, is het in een seconde weer weg...omdat mijn denken het wil vatten, en vasthouden....en misbruiken bovendien.
Niet omdat we zo slecht zijn, maar omdat ons denken dualistisch is.
Deze liefde is onvoorwaardelijk, dus voor alles en iedereen. De liefde die wij 'liefde' noemen, is er alleen ter bevestiging van het centrale-ik.
Het is de actie waar je aan denken moet, en je denken/ brein geeft daar als gewoonlijk ook emotie bij, net echt.
Omdat wij het produceren, verbinden wij het aan een persoon, en natuurlijk moet die persoon voor ons een 'voordeel zijn of mij aksepteren, wat eisen is.
Inderdaad zijn er dan nog mensen die het met hun denkwerk verbinden aan dingen....je zei het al, erg eenzijdig en levenloos, je krijgt dan als bedenker van die 'liefde' eigenlijk altijd gelijk, en dat is weer een eis.....
Elke eis van wederkerigheid, is een gevangenis voor de ander, een stok achter de deur...
We fabriceren met ons verstand wel een houdbare situatie, en over en weer besteden we er liefdevole aandacht aan, maar het blijft een handeldje georganiseerd door het verstand.
Daar schop ik niet tegen, begrijp me niet verkeerd, maar ik zie wel de corruptie die van het denken is, het zal nooit zuiver worden als mijn denken dualistisch is. ;-)
Arm of rijk, eenvoudig of gecompliceerd, het is er te ervaren voor iedereen, maakt geen keuze jij wel ik niet.
Het is niet eisend en niet verbonden, want dan zou het van het denken zijn, niet zuiver.
Ik kan het niet zoeken, of vragen, ik kan het als mens niet 'dirigeren', als ik het meemaak, is het in een seconde weer weg...omdat mijn denken het wil vatten, en vasthouden....en misbruiken bovendien.
Niet omdat we zo slecht zijn, maar omdat ons denken dualistisch is.
Deze liefde is onvoorwaardelijk, dus voor alles en iedereen. De liefde die wij 'liefde' noemen, is er alleen ter bevestiging van het centrale-ik.
Het is de actie waar je aan denken moet, en je denken/ brein geeft daar als gewoonlijk ook emotie bij, net echt.
Omdat wij het produceren, verbinden wij het aan een persoon, en natuurlijk moet die persoon voor ons een 'voordeel zijn of mij aksepteren, wat eisen is.
Inderdaad zijn er dan nog mensen die het met hun denkwerk verbinden aan dingen....je zei het al, erg eenzijdig en levenloos, je krijgt dan als bedenker van die 'liefde' eigenlijk altijd gelijk, en dat is weer een eis.....
Elke eis van wederkerigheid, is een gevangenis voor de ander, een stok achter de deur...
We fabriceren met ons verstand wel een houdbare situatie, en over en weer besteden we er liefdevole aandacht aan, maar het blijft een handeldje georganiseerd door het verstand.
Daar schop ik niet tegen, begrijp me niet verkeerd, maar ik zie wel de corruptie die van het denken is, het zal nooit zuiver worden als mijn denken dualistisch is. ;-)
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Denken stoppen? Hoe doe je dat?
Ieder mens heeft wel eens een ervaring gehad, ooit, waarop alles er plotseling veel mooier uitzag dan normaal.....dát is het moment dat je denken even te laat inschakelde, en duurt maar heel kort bij een gezond mens. Het is dit moment, waarin je De Liefde ziet, niet dat wat je voortdurend maakt.
Dat is waar zovelen naar op zoek zijn...
Dat is waar de oosterse monniken hun tijd aan besteden in stilte....te proberen het denken te stoppen om dat ze het WILLEN....en dat gaat zo niet.
Ieder mens heeft wel eens een ervaring gehad, ooit, waarop alles er plotseling veel mooier uitzag dan normaal.....dát is het moment dat je denken even te laat inschakelde, en duurt maar heel kort bij een gezond mens. Het is dit moment, waarin je De Liefde ziet, niet dat wat je voortdurend maakt.
Dat is waar zovelen naar op zoek zijn...
Dat is waar de oosterse monniken hun tijd aan besteden in stilte....te proberen het denken te stoppen om dat ze het WILLEN....en dat gaat zo niet.
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Ondanks dat we lekker afdwalen, merk ik dat je steeds dichter bij die ambitie komt, die door mij wat kort gezegt, een opstakel is voor het ervaren van een ander, in openheid en oprechtheid.
Je uitleg kan ik heel goed volgen, ik moet daarvoor wat rustiger lezen, zodat het beeld wat je schetst zich in zijn geheel kan ontplooien....en dat doe ik dus.
Ons denken is materialistisch.
Alles wat mijn denken maakt is dat dus ook.
Dat denken, maakt ook de ik die denker is.....
Ons denken, kan alleen die liefde maken, die een materialistisch uitgangspunt heeft, omdat het zelf materialistisch is.
Dat uitgangspunt komt alweer van ons denken.
Daarin is de denker nummer 1.
Daar kan in verbinding (!) met die denker en bv zijn partner, iets moois worden gemaakt.
De basis van die goedheid, ligt bij die denker, die nog altijd nummer 1 is....al herkennen we dat liever niet.....of 'zien' we het gewoon nog even niet.
Dat is nog steeds materialistisch, allemaal. De Liefde......is dat niet. Onvoorwaardelijk....stel je dat eens voor!
Hoe...kan iets onvoorwaardelijk zijn als het verbonden is? Dat is matrialistisch niet mogelijk, daar kunnen we elkaar wel in treffen dacht ik?
Alles wat mijn denken maakt is dat dus ook.
Dat denken, maakt ook de ik die denker is.....
Ons denken, kan alleen die liefde maken, die een materialistisch uitgangspunt heeft, omdat het zelf materialistisch is.
Dat uitgangspunt komt alweer van ons denken.
Daarin is de denker nummer 1.
Daar kan in verbinding (!) met die denker en bv zijn partner, iets moois worden gemaakt.
De basis van die goedheid, ligt bij die denker, die nog altijd nummer 1 is....al herkennen we dat liever niet.....of 'zien' we het gewoon nog even niet.
Dat is nog steeds materialistisch, allemaal. De Liefde......is dat niet. Onvoorwaardelijk....stel je dat eens voor!
Hoe...kan iets onvoorwaardelijk zijn als het verbonden is? Dat is matrialistisch niet mogelijk, daar kunnen we elkaar wel in treffen dacht ik?
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
@Paspoes, dit kwam ik onlangs tegen,,,,beetje oud maar als je er tijd voor hebt....
http://www.jkrishnamurti.org/krishnamurti-teachings/view-video/what-is-a-responsible-human-being.php
http://www.jkrishnamurti.org/krishnamurti-teachings/view-video/what-is-a-responsible-human-being.php
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Mee eens, dan is als ik het goed aanvoel, mijn 'ik' niet meer.....:-)
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.