Is het mogelijk om in vreugde te sterven? Zo ja, hoe doe je dat?
De vraag is natuurlijk ook wat vreugde dan eigenlijk is. Is het een aanvaarden, een in vrede sterven? Ik zie vreugde dan toch als iets beters als vrede en aanvaarding en beschouw dezen meer als (begin)voorwaarde van een mogelijke vreugde.
Maw is het mogelijk dat er een rede tot feestelijkheid is? Maar hoe krijg je dat voor elkaar?
* heb je een goed leven geleid, dat aanvaardbaar is voor jezelf en voor je naaste?
* heb je vergiffenis gevraagd en gekregen voor de fouten die je maakte tegenover jezelf, tegenover anderen ?
* geloof je in een hiernamaals ?
*.....
Er zijn veel vragen die je jezelf kunt stellen; je kent er zelf ongetwijfeld heel veel. Als je een antwoord kan geven dat aanvaardbaar is voor jezelf en voor anderen over het verloop van je leven, kan je ongetwijfeld tevreden zijn over je leven en kan je wellicht in vrede sterven. Of dit werkelijk ook "vreugde" is, kan ik niet echt zeggen....
Ik heb wel iemand gekend die "zingend" gestorven is: deze mens had het leven en de dood aanvaard als een natuurlijk verloop (het kan trouwens niet anders) en deze aanvaarding bezorgde hem ook een vreugde in deze belangrijke fase van zijn bestaan.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.