Waarom zijn zichtbare tatoeages op de werkvloer (meestal) niet toegestaan?

Dat is een menig en geen feit.

Maar wel - en daarom ter illustratie - het soort mening waarom het een feit is dat je met een tattoo niet overal aangenomen wordt ;-) .

Waarom denk je dat dit een mening is ronron?

Ik zou eerder denken dat je bij een drogisterij niet aangenomen wordt met een tatoeage, dan als autoverkoper, of witgoedverkoper, bij de drogisterij gaat het voor een deel ook over advies wat betreft je gezondheid, een autobedrijf heeft een stoerder imago. Bij een witgoedbedrijf verwacht je sterke mannen, ook die mogen een tatoeage hebben wat mij betreft. Bovendien heb je het hier over verkopers, wat maakt voor jou het verschil tussen een verkoper van drogisterijartikelen, de autobranche of witgoedverkoper? Dus waarom de verkoper/verkoopster in de drogisterij wel een tatoeage en die van het witgoed en auto's niet?

@Castle ik denk daar anders over en ben volgens Crea dus niet de enige

@Crea : voor iedereen zal de drempel / het onderscheid anders liggen. Voor mij is het onderscheid grofweg tussen goedkope winkels / artikelen waar ik zelf over kan beslissen (een drogist is geen apotheek!) of duurdere artikelen waarbij ik professionaliteit en (zakelijke) betrouwbaarheid verwacht. Natuurlijk ZOU het niet uit moeten maken, en vaak máákt het ook niet uit, misschien soms wel integendeel, maar gevoelsmatig "klopt het plaatje niet" met mijn ervaringen (uit het verleden). En ik weet zeker dat ik niet de enige - en zeker niet de ergste - ben. Bij wat artistiekere bedrijven / beroepen zou ik overigens juist weer meer moeite hebben iemand in driedelig grijs met een stropdas serieus te nemen. Gewoon omdat "het plaatje niet klopt". Je bewúst zijn van je vooroordelen wil niet zeggen dat je ze niet HEBT. En ja, bij iemand met een bescheiden tattoo heb ik een heel ander "plaatje" dan bij iemand die bijvoorbeeld ook handen en gezicht getatoeeerd heeft. Afhankelijk van de context overigens niet altijd een negatiever ; wel een heel ánder. Ik werk zelf bij een topdiscounter waar het echt geen reet uit zou moeten maken hoe je er uitziet ; we zijn gewoon werkvee.Toch hebben zelfs wij kledingvoorschriften, en met het oog op de vaak ook wat oudere , conservatieve klant zijn blote benen, schouders en tattoos nu eenmaal een nono, zelfs al heeft de bedrijfsleister (!) ze zelf ook. (Altijd bedekt, dat wel ;-) ) Ik ken overigens inmiddels zoveel "normale" mensen met een tattoo -dus niet uit de "scene" zeg maar - die beslist niet voldoen aan de (oude) vooroordelen, dat ik er überhaupt weinig moeite mee heb. Kleding / uitstraling / taalgebruik vind ik zelf belangrijker. Maar bedrijven zijn wat conservatiever, en erg gespitst op hun imago.

Ik ken al wel wat? In alle lagen van de bevolking komen tatoeages voor van hoog tot laag er is hier geen sprake meer van een bepaalde bevolkingsgroep.

Hm...ik zie toch nog steeds wel verschillen hoor, mede afhankelijk van soort en plaats van de tattoo. Maar inderdaad lees je niet meer zo makkelijk als vroeger de "sociale of maatschappelijke status" van een tattoo af. Desalniettemin leven die vooroordelen nog onverminderd, en houden bedrijven daar nog steeds - zij het ook wel in afnemende mate - rekening mee.
Tegenwoordig zie je al heel wat mensen in openbare functies (winkels, onderwijs, horeca etc) met kleding, kapsels en tattoos die dertig jaar geleden nog volstrekt ondenkbaar waren. En dat zal zich nog wel verder ontwikkelen. Maar dat soort ontwikkelingen gaat wel langzaam.

@Marleen Dus onbewust discrimineer jij toch Marleen?! Ik begrijp wat je bedoelt met het verschil in overkomen op diverse locaties en in diverse posities.
Doch het verschil aanvoelen en het laten voor wat het is dat is iets heel anders schrijven dat je geen auto, huis of wasmachine zou kopen bij iemand die een spijkerbroek draagt en een zichtbare tattoo heeft. Dat is voor mij een voorbeeld van discriminatie pur sang!
Jij gaat hierbij helemaal voorbij aan de mogelijke kwaliteiten van deze persoon.
Dat besef je zelf toch ook wel als je eens neutraal herleest wat jij geschreven hebt. Hoe kan jij bovendien met zekerheid stellen dat het niet om discriminatie gaat wanneer mensen met zichtbare tattoo geweigerd worden voor een job.
Jij zit toch niet in die mensen hun brein of innerlijke belevingswereld?! De - is van mij omdat ik vind dat jij geen extra reden of zogenaamde meerwaarde toevoegt aan het eerder geven antwoord. Ik vind jouw antwoord daarom eerder bij reactie passen. Maar goed, ieder zijn/haar mening hierover.
Dit wilde ik in alle openheid/eerlijkheid met jou delen. Liefs en fijn weekend nog!

Ja, ik denk het wel ; sterker nog, ik denk dat vrijwel iedereen ook wel onbewust discrimineert danwel onderscheid maakt / oordeelt op grond van wat we kunnen waarnemen.
Je daarvan bewust zijn is de eerste stap in te proberen het te voorkomen, maar helemaal je er aan onttrekken is heel erg moeilijk zoniet onmogelijk. Bovendien WILLEN we ook dat mensen ons beoordelen op ons uiterlijk, anders zouden we iets anders aantrekken / een ander kapsel nemen / een andere auto rijden etc. Hoog of laag, positief of negatief, alles wat je aan je uiterlijk hangt, zegt iets over je voorkeuren. Als dat ons uitkomt vinden we het prima, als dat ons niet uitkomt, ligt het ineens aan de waarnemer. Die vlieger gaat natuurlijk niet op. Iedereen die kiest voor een bepaalde stijl kleding, kapsel, uiterlijk, make-up, tattoos, auto, huisdecoraties, wat dan ook , kiest daarmee ook bewust of onbewust voor wat hij daar mee uitstraalt, bij welke groep hij of zij wil horen, welke boodschap hij daarmee wil uitdragen. Of dat nu heel opvallend of heel neutraal is. Dan moet je niet boos worden als mensen die boodschap ook oppikken en daar conclusies aan verbinden. Bij discriminatie (in dit geval door werkgevers) gaat het om dingen waar je echt totaal geen invloed op hebt, zoals je huidskleur. Daar is bij tattoos, blauw haar, leren minirokjes, gescheurde spijkerbroeken, uggs met studs, stopdassen, tunnels in je oren, zonnebankbruin, botox, stilettohakken, kunstwimpers (om maar een paar zijstraten te noemen) en dergelijke natuurlijk geen sprake van. Dat zijn allemaal uitingen van keuzes die meer over iemand zeggen dan ze zich soms zelfs realiseren. Dat heeft niet uitsluitend te maken met wat je mooi vindt, maar vooral met wat voor "plaatje" je neer wilt zetten.

Komt steeds meer bij waar het niet overgaat.

Kopt, dat krijg je van dat gezuig. Maar wat mij betreft heb ik er genoeg over gezegd. Het heeft nu eenmaal, terecht of onterecht, met (voor)oordelen te maken.

Er is een verschil tussen discriminatie en onderscheid maken.
Wanneer het gaat over vertrouwen, dan maakt iedereen onderscheid. We beoordelen iemand op zijn uiterlijk. daarom is er zoiets als een "representatief" uiterlijk. Een kinky stewardess kan vast net zo goed haar werk doen, een getatoeëerde bankmedewerker kan best integer zijn, een rechter met paars haar kan net zo goed recht spreken...
Met je uiterlijk, de keuze van je kleding, je kapsel, je tatoo zet je een plaatje neer. Hier kies je voor.

Gelukkig, toch iemand die het snapt ;-)

De waarheid is geen zuigen dat is gewoon een reactie of een aanvulling.

Goed antwoord, Marleen!

Niets met snappen te maken

Toch is het niet onmogelijk het toch te maken, ondanks versieringen die volgens de meerderheid niet bij je beroepsgroep passen, ik dacht gelijk aan Inez:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Inez_Weski
Ik ben niet negatief over je antwoord, ik was alleen verbaasd over de vergelijking die je maakt, ik had bijvoorbeeld de bouwvakker of autosloper als voorbeeld meegenomen. Ik was benieuwd naar je motivatie voor deze keuze.

Marleen, ik vind je antwoord ook echt een mening. Dat een tatoeage een andere status heeft dan in de zestiger jaren, dat vooral in bedrijven met een beetje "standing" men te maken heeft met veel conservatieve klanten, dat een tatoeage een boodschap uitdraagt: het zijn allemaal persoonlijke meningen. Die mag je hebben, maar hoeven niet de waarheid te zijn.
Het gaat bij een aannamebeleid niet om wat "men" ervan vindt. Wat de personeelschef bij de ene nog acceptabel vindt, vindt hij bij een ander over de grens.
Dat is een subjectief aannamebeleid, de grens naar discriminatie wordt flinterdun.

Aannamebeleid is m.i. altijd subjectief. Er zijn vrijwel altijd meer kandidaten en dan moet je op basis van 'iets' een keus maken. En het niet-aannemen van iemand die gekozen heeft voor permanent zichtbaar schilderwerk, paars haar en een neusring vind ik van een andere orde dan het niet-aannemen van een moslima op basis van haar hoofddoek bij verder gelijke kandidaten. Dat laatste is een vorm van discriminatie.